နိဒါန်း​​တစ်ပုဒ်ရဲ့​​ အစက
နတ်သမီး​​ရဲ့​​ ပန်း​​ပွင့်​​​ေြခွသံလို
နူး​​ညံ့​​​ေပျာ့​​​ေပျာင်း​​ြခင်း​​နဲ့​​ အရာအား​​လံုး​​ဟာ
လှပ​​ေနပါတယ်.....

နီ​​ေထွး​​တဲ့​​ ချစ်သူရဲ့​​
နှုတ်ခမ်း​​အဖွင့်​​အပိတ်ကို ြမင်ခွင့်​​ရလို့​​
အညတရဂျစ်ပစီတစ်​​ေယာက်ရဲ့​​ ရင်ဘတ်ထဲ
သီး​​သန့်​​ကမ္ဘာတစ်ခုက အိပ်မက်​​ေတွ
တဝုန်း​​ဝုန်း​​ြပိုကျမယ်လို့​​ ဘယ်သူက ထင်ခဲ့​​မှာလဲ...

လွမ်း​​တယ်​​ေြပာလို့​​
ကွပ်မျက်ခံရတဲ့​​ ရာဇဝတ်သား​​ရဲ့​​
အသက်ဝိဉာဉ်ဟာ ​​ေသဆံုး​​သွား​​​ေပမယ့်​​
လွတ်​​ေြမာက်ပျံသန်း​​သွား​​တဲ့​​ သူ့​​ရဲ့​​သမိုင်း​​ဟာ
​​ေကာင်း​​ကင်ထက်က ငံု့​​ြကည့်​​​ေနမှာ.....

အလွမ်း​​နဲ့​​
​​ေလာင်ြမိုက်​​ေနတဲ့​​ ငါ့​​ချစ်ြခင်း​​ကို
မင်း​​အမှတ်တမဲ့​​ သတိရြကည့်​​စမ်း​​ပါ...
မင်း​​ဟာ
"ငါ့​​အနာဂတ်ရဲ့​​ ​​ေဘာင်ချာြဖတ်ပိုင်း​​တစ်ခု"
ဆံုး​​ြဖတ်ချက်ချြပီး​​ကတည်း​​က
လံုး​​လံုး​​မှား​​လည်း​​ ငါဂရုမစိုက်ပါဘူး​​....
ဒုက္ခတရား​​က ချိုြမိန်ြခင်း​​လို့​​ ြကား​​မိကတည်း​​က
ခံစား​​မှုဝိုင်တစ်ခွက်နဲ့​​ ညစာစား​​ပွဲက
​​ေစာင့်​​ြကိုချင်တယ်ဆိုရင် ယံုပါ့​​မလား​​...
အ​​ေသအချာ ြပင်ဆင်ထား​​တဲ့​​
မ​​ေရရာတဲ့​​ အနာဂတ်တစ်ခုရှိတယ်လို့​​​ေြပာရင်
မင်း​​ ရီမှာ​​ေပါ့​​.........

ဖွဲ့​​တည်ရာ ခံစား​​ချက်
​​ေဟာဒီ ရင်ဘတ်ထဲက စကား​​လံုး​​​ေတွနဲ့​​
ဝမ်း​​ြပု​​ေနသူတစ်ဦး​​ကို
မင်း​​ ဘယ်လိုခံစား​​ချက်နဲ့​​ လက်တွဲနိုင်ပါ့​​မလဲ...

​​ေသာက အြပင်း​​စား​​​ေတွ
ရင်ထဲက မှုတ်ထုတ်လိုက်​​ေတာ့​​
လူ​​ေတွက သက်ြပင်း​​လို့​​ အမည်တပ်မယ်
ငါက​​ေတာ့​​
အလွမ်း​​ရဲ့​​ ​​ေလာင်မီး​​ကျ​​ေနတဲ့​​ ဒဏ်ရာလို့​​
သတ်မှတ်ထား​​ခဲ့​​ပါြပီ.....

လင်း​​ဦး​​(စိတ်ပညာ)
(Blogတွင် ၅၁ပုဒ်​​ေြမာက် ကဗျာ)

Posted by လင္းဦး(စိတ္ပညာ) on 3/18/2009. Filed under ကဗျာများ​​, ကျွန်​​ေတာ့်​​အြမင်များ​​ . You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0