​​ေလာကနဲ့​​ဘဝ
ထပ်တူ ထပ်မျှြဖစ်​​ေနတဲ့​​ လမ်း​​မှာ
ကျွန်​​ေတာ်ြပန်လာ​​ေတာ့​​
ရွှံ့​​ဗွက်​​ေတွ တစီစီထ​​ေနြပီ အ​​ေမ …………..
ကိုယ့်​​ကိုယ်ကို ဆွဲထူရုန်း​​ကန်​​ေနရတဲ့​​ အြဖစ်မှာ
ကံတရား​​က ခွာနာလျှာနာြဖစ်လို့​​
​​ေဆး​​ထိုး​​သတ်ခံလိုက်ရတဲ့​​ ပံုစံ………
ဘယ်လို ြကိုး​​စား​​ြကိုး​​စား​​
ယိမ်း​​ယိုင်သွား​​တဲ့​​​ေြခလှမ်း​​က
ဝဋ်နာ ကံနာ ​​ေြခလှမ်း​​မျိုး​​ ……
ကျွန်​​ေတာ် အလွတ်ရြပီး​​သား​​ ဂါထာတစ်ပုဒ်ကို
ခဏခဏရွတ်ဆိုလိုက်မိတဲ့​​ ပါး​​စပ်နဲ့​​
အခက်အခဲက အသက်သွင်း​​ြပီး​​သား​​ ြဖစ်မလာဘူး​​…………
အြမဲတမ်း​​ ရွတ်ဆိုမိတဲ့​​ဂါထာနဲ့​​ ကံတရား​​ကို
​​ေရဆာသလို ဆာတယ်အ​​ေမ ။​

တစ်ချို့​​က သံ​​ေဝဂ​​ေတွ ဝါး​​လို့​​
တစ်ချို့​​က ​​ေနာင်တနဲ့​​ ြပန်လာြကတဲ့​​လမ်း​​မှာ
ကျွန်​​ေတာ့်​​လက်ဖဝါး​​​ေတွ ြပန်ြကည့်​​​ေတာ့​​
သုည​​ေတွချည်း​​ပဲ အ​​ေမ ……………..
အဲ့​​ဒီဘဝနဲ့​​ ကျွန်​​ေတာ့​​​ေဝဒနာ​​ေတွ
ပျစ်ခဲ​​ေနြပီ အ​​ေမ …………
အြဖစ်နဲ့​​ အပျက်တရား​​မှာ
ြပည့်​​ြပည့်​​စံုစံု ​​ေမျှာ်လင့်​​ချက်ကို
ဖမ်း​​ဆီး​​ထိန်း​​သိမ်း​​လို့​​မရတဲ့​​ အဲ့​​ဒီဘဝနဲ့​​
ကျွန်​​ေတာ့်​​​ေဝဒနာ​​ေတွ ပျစ်ခဲ့​​​ေနြပီ အ​​ေမ………..
အြပီး​​မသတ်​​ေသး​​တဲ့​​ လူ့​​ဘဝမှာ
လမ်း​​​ေလျှာက်ရင်း​​ ​​ေရာဂါရခဲ့​​တဲ့​​သူ​​ေတွက
က​​ေယာင်ကတမ်း​​နဲ့​​ တိုး​​တိုး​​​ေလး​​ ညည်း​​တွား​​လို့​​
စိုး​​ရိမ်ခဲ့​​ရတယ် အ​​ေမ …………..
မနက်ြဖန်
​​ေသြခင်း​​တရား​​ကို နာ​​ေရး​​ကူညီမှုအသင်း​​နဲ့​​ပဲ
​​ေြဖသိမ့်​​လိုက်မယ် အ​​ေမ ။​

ကျွန်​​ေတာ့်​​ရာဇဝင်နဲ့​​ ဇာတ်ဝင်ခန်း​​မှာ
ကံြကမ္မာက ြကိုး​​ြပတ်ကျွဲလို ခတ်ခဲ့​​သည်ြဖစ်​​ေစ………..
ခုနှစ်အိမ်ြကား​​ ရှစ်အိမ်ြကား​​က
လက်ညှိုး​​တကား​​ကား​​နဲ့​​ ပစ်ခတ်ြကသည်ပဲ ြဖစ်​​ေစ……..
အမှန်တရား​​အတွက်ဆို
ကျွန်​​ေတာ် ပီ​​ေကဝါး​​တယ် အ​​ေမ ……………..
နာကျင်စွာရိုက်ခတ်လာတဲ့​​ စကား​​လံုး​​​ေတွက
ကျွန်​​ေတာ့်​​ကိုယ်​​ေပါ်မှာ ြကမ်း​​ရှ
ဒုက္ခနဲ့​​ အလံုး​​စံုြပည့်​​ဝတဲ့​​ ဝပ်ကျင်း​​ထဲမှာ
အသက်ရှု​​ေနရတဲ့​​ဘဝက ဗလာချည်း​​ပဲ အ​​ေမ ။​

လူြဖစ်လာတဲ့​​ ဒီဘဝမှာ
​​ေသာတပန်​​ေလး​​ နည်း​​နည်း​​ြဖစ်ချင်တာရယ်…….
လူြဖစ်လာတဲ့​​ ဒီအခန်း​​မှာ
သက္ကဒါဂါမ်​​ေလး​​ နည်း​​နည်း​​ြဖစ်ချင်တာရယ်……..
လူြဖစ်လာတဲ့​​ ဒီပစ္စုပ္ပန်မှာ
အနာဂါမ်​​ေလး​​ နည်း​​နည်း​​ြဖစ်ချင်တာရယ်
ြဖစ်ခွင် မြကံုခဲ့​​ဘူး​​ အ​​ေမ………………
ဘယ်ြဖစ်ခွင့်​​ြကံုမလဲ အ​​ေမ
နွံနစ်​​ေနတဲ့​​ဘဝ…. ဘဝများ​​စွာမှာ
ကိုယ်တစ်​​ေယာက်တည်း​​ ရိုး​​သား​​မှု​​ေတွ ထိန်း​​သိမ်း​​ြပီး​​
အရုဏ်တက်​​ေနလို့​​ ဘယ်ြဖစ်မလဲ…………..
အတ္တဆိုတာ
လူတိုင်း​​ထွန်း​​ညှိထား​​တဲ့​​ ဖ​​ေယာင်း​​တိုင်ပဲ ….
အဲ့​​ဒီ ရိက္ခာ​​ေတွ
ကျွန်​​ေတာ့်​​မှာ ရှိ​​ေနြပီလား​​…….
အ​​ေသအချာ စမ်း​​သပ်ြကည့်​​​ေတာ့​​
အမှန်တရား​​ကို ဘယ်ဘက်နဲ့​​ပဲ ဝါး​​ဝါး​​
​​ေကျညက်သွား​​တဲ့​​သစ္စာတရား​​ကို​​ေတာ့​​
ဝတ်ြပု မကိုး​​ကွယ်ချင်ဘူး​​ အ​​ေမ ……………….
ကိုယ်ပိုင်အတ္တထက်
သာလွန်တဲ့​​ အတ္တဟာ
တစ်​​ေန့​​​ေချာင်ပိတ်ရိုက်ခံရမယ့်​​ စီရင်ချက်တစ်ခု…….
ြပုြပုသမျှ အကုသိုလ်ဟာ
မိုး​​ဦး​​ကျြမက်​​ေတွလို ရိတ်သိမ်း​​လည်း​​ ခဏပဲ ……..
အြပည်ြပည်ဆိုင်ရာ ငရဲလို စိမ်း​​လန်း​​​ေနတယ် အ​​ေမ ။​

အရာရာခပ်သိမ်း​​
မြငိမ်း​​ချမ်း​​တဲ့​​ အြပန်လမ်း​​မှာ
ဘယ်ကံတရား​​မှ ကျွန်​​ေတာ့်​​ဆီကို
​​ေြဖာင့်​​​ေြဖာင့်​​တန်း​​တန်း​​ ဝင်မလာခဲ့​​ဘူး​​ …………
ခပ်မွဲမွဲဇာတာနဲ့​​
ကိုယ်ဝန်​​ေဆာင်​​ေယာကျာ်း​​တစ်​​ေယာက်ရဲ့​​
သ​​ေန္ဓပျက်ဘဝကိုမှ
တစ်ချို့​​က မီး​​ထိုး​​​ေပး​​မယ် ……..
တစ်ချို့​​က
က​​ေဝဆန်ဆန် ယဉ်​​ေကျး​​မှုနဲ့​​ နှုတ်ဆက်တယ်……….
တကယ်​​ေတာ့​​ အန်ချင်စရာ​​ေကာင်း​​တဲ့​​
လူ့​​ဘဝြကိုး​​ဝိုင်း​​ထဲမှာ
ဘယ်သား​​သတ်သမား​​မှ
​​ေမတ္တာတရား​​​ေရှ့​​ထား​​ြပီး​​
ဓါး​​ကိုင်ခဲ့​​ြကတာ မဟုတ်ဘူး​​ အ​​ေမ……….

အဲ့​​ဒီလို အ​​ေြခအ​​ေနနဲ့​​
ဦး​​ထုပ်ချွတ်လိုက်တဲ့​​ ဘဝက
ထီး​​​ေဆာင်း​​ခွင့်​​မရတဲ့​​ အြဖစ်မျိုး​​……….
အဲ့​​ဒီလို အ​​ေြခအ​​ေနနဲ့​​
ကိုယ့်​​ကိုယ်ကို ခလုတ်တိုက်လဲသူ​​ေတွမှာ
မူး​​လို့​​ ရှုစရာမရှိတဲ့​​ အြဖစ်မျိုး​​……..
အဲ့​​ဒီလို အ​​ေြခအ​​ေနနဲ့​​
မီး​​ကျိုး​​ ​​ေမာင်း​​ပျက်​​ေမတ္တာနဲ့​​
​​ေချာ့​​ြမူခံခဲ့​​ရတာ​​ေပါ့​​ အ​​ေမ ။​

ဒီလိုကံ​​ေခြခင်း​​ နိမိတ်
ြကိတ်မှိတ်အိပ်စက်ခဲ့​​ရတဲ့​​နှစ်​​ေတွနဲ့​​
လူြဖစ်ခဲ့​​ရတဲ့​​ ြဖစ်ြဖစ်သမျှဘဝကို
အမျှ​​ေဝ​​ေပး​​ခဲ့​​ရတယ်……….
​​ေကာက်​​ေကွ့​​ ရှည်လျား​​တဲ့​​ဝဋ်​​ေြကွး​​က
လက်စလက်န ညံ့​​ဖျင်း​​တဲ့​​ အကုသိုလ်နဲ့​​ကျွန်​​ေတာ့်​​ဆီ
​​ေရာက်လာတာလား​​ အ​​ေမ ………
နား​​မလည်နိုင်​​ေတာ့​​ဘူး​​ အ​​ေမ
စီရင်ချက်ချခံလိုက်ရတဲ့​​ လူ့​​ဘဝမှာ
ဘယ်ကုသိုလ်၊​ ဘယ်အကုသိုလ်နဲ့​​မှ
အိမ်နီး​​ချင်း​​​ေကာင်း​​ မပီသချင်​​ေတာ့​​ဘူး​​ …………
မဟုတ်တယုတ် ပရိယာယ်နဲ့​​
အြမင်ကျဉ်း​​​ေြမာင်း​​တဲ့​​ လူကွဲမူကွဲ​​ေတွနဲ့​​
​​ေပါက်လွှတ်ပဲစား​​ မဆက်ဆံချင်​​ေတာ့​​ဘူး​​………
အ​​ေမစိုက်တဲ့​​ သစ်ပင်​​ေလး​​
ဒီဘဝမှာ အသီး​​မရွှန်လည်း​​
​​ေလာကဓံရဲ့​​ အညှင်း​​အဆဲကို
အထုအ​​ေထာင်း​​ ခံလိုက်ဦး​​မယ် အ​​ေမ ။​

ကိုယ့်​​ကိုယ်ကို ထမ်း​​ပိုး​​ရင်း​​တက်ခဲ့​​ရတဲ့​​အခိုက်
နစ်မွန်း​​​ေမာဟိုက်သွား​​တဲ့​​ အနာဂတ်ဟာ
အိပ်မက်ြဖစ်ခဲ့​​ရတယ် ………
​​ေကျရာ​​ေကျ​​ေြကာင်း​​ ဆု​​ေတာင်း​​ရင်း​​
ကံသီလို့​​စား​​ခဲ့​​ရတဲ့​​ ထမင်း​​တစ်လုတ်က
မိုး​​သည်း​​ည သန်း​​​ေခါင်း​​ယံပါ…………..
အာဟာရက ဝါယာြကိုး​​​ေလျှာ့​​ြဖစ်ြပီး​​
လုပ်ြကံခံရတယ်…………..
ရှင်သန်ြခင်း​​ကို
တရွတ်ဆွဲ​​ေခါ်လာြကတဲ့​​ လူ​​ေတွထဲမှာ
ကျွန်​​ေတာ်လည်း​​ ပါတယ် အ​​ေမ ။​

ကိုယ့်​​ရှိမှ ြပည်ရှိမယ့်​​ဘဝ
ကိုယ့်​​မရှိရင် ြပည်မရှိဘူး​​ဆိုတဲ့​​ ပံု​​ေဆာင်ခဲထဲမှာ
​​ေငွဆိုတာ
Second God is The Money တဲ့​​လား​​ အ​​ေမ ……………..
တကယ်​​ေတာ့​​
ကျွန်​​ေတာ်နဲ့​​ အကုသိုလ်ဟာ
သမုဒ္ဒရာ ဝမ်း​​တစ်ထွာမှာ
​​ေဖာင်ပျက်ြပီး​​ လက်ပစ်ကူး​​​ေနတဲ့​​အချိန်
မနက်စာအတွက် ဝတ်ြပုဆု​​ေတာင်း​​​ေနတဲ့​​ …..အိမ်…..အိမ်……..
မရှိမြဖစ် လိုအပ်​​ေနတယ် အ​​ေမ …………………………………..
အဲ့​​အချိန်မှာ
တင်း​​မာ​​ေဖာင်း​​ကား​​​ေနတဲ့​​ မယဉ်​​ေကျး​​တဲ့​​
ယဉ်​​ေကျး​​တဲ့​​ လူတစ်ချို့​​ဟာ
မျက်နှာဖံုး​​စွပ် က ​​ေနြကတယ် ……………
အဲ့​​အချိန်မှာ
သ​​ေဘာထား​​ြပည့်​​ဝချင်တဲ့​​
သ​​ေဘာထား​​ မြပည့်​​ဝသူတစ်ချို့​​ဟာ
သား​​စပ်ြခံထဲ ဝင်ခဲ့​​ြကတယ် ………………
အဲ့​​အချိန်မှာ
ကယ်တင်လိုတဲ့​​
မကယ်တင်လိုတဲ့​​ လူတစ်ချို့​​ဟာ
​​ေခါင်း​​လျှိုဝင်ခဲ့​​ြကတယ်…………………….
ြပီး​​​ေတာ့​​
နတ်​​ေဒဝါ​​ေတွလို
ဂုဏ်သိက္ခာ​​ေတွ အလွတ်ကျက်ြပီး​​
ဟစ်​​ေအာ် ခဲ့​​ြကတယ် အ​​ေမ ။​

​​ေအာက်သိုး​​သိုး​​ရနံ့​​နဲ့​​
အရုဏ်တက်​​ေနတဲ့​​ လူထက်စာရင်
ဝဋ်​​ေြကွး​​ဆိုတာ
ကျွန်​​ေတာ်ခံစား​​ဖို့​​ ​​ေပါက်ဖွား​​လာတဲ့​​
ငရဲလား​​ အ​​ေမ …………………
သူလိုကိုယ်လို ခံစား​​ြကရင်း​​
​​ေနာင်သံသရာအတွက်
ကိုယ့်​​အတ္တနဲ့​​ ကိုယ့်​​ရိက္ခာ​​ေတွ
ထပ်ြဖည့်​​​ေနြကတဲ့​​လမ်း​​မှာ
အနံ့​​မခံနိုင်လို့​​
နှာ​​ေခါင်း​​ပိတ်ထား​​ရတယ် အ​​ေမ……………………
ဒါ​​ေပမယ့်​​
ကျွန်​​ေတာ်ဟာ သူ​​ေတာ်စင်အ​​ေရြခံုထား​​တဲ့​​
ဝံပု​​ေလွ မဟုတ်သလို
သိုး​​​ေရြခံုထား​​တဲ့​​ အာဂန္တုတစ်ပါး​​လည်း​​ မဟုတ်ခဲ့​​ဘူး​​…………
တစ်ခါတစ်​​ေလ
သူတစ်ပါး​​ြကည့်​​ြပီး​​
ကိုယ်က အား​​မလို အား​​မရ ဖျား​​နာ​​ေနရတဲ့​​ ​​ေကာင်ပါ………….
အဲ့​​ဒီအချိန်ခါမျိုး​​မှာ
ကျွန်​​ေတာ့်​​သိက္ခာကို
သား​​စပ်ြခံထဲ ထည့်​​မထား​​ခဲ့​​ဘူး​​ အ​​ေမ ။​

ညအိပ်ရာဝင်ရင် ဆု​​ေတာင်း​​တယ်
ကျွန်​​ေတာ့်​​ဝဋ်​​ေြကွး​​​ေတွ မိုး​​စဲပါ​​ေစ​​ေပါ့​​………
ြကိုး​​စား​​ြကည့်​​တယ်
ရိုး​​သား​​​ေယာင်​​ေဆာင်ထား​​တဲ့​​ လူပုဂ္ဂိုလ်​​ေတွ​​ေရှ့​​မှာ………..
တကယ်​​ေတာ့​​
ရိုး​​သား​​မှုဆိုတာ ဘုရား​​၊​ရဟန္တာမှ တစ်ပါး​​
ဘယ်သူက ပီ​​ေကဝါး​​သလို ဝါး​​ခဲ့​​လို့​​လဲ…………
အထူး​​ညံ့​​တဲ့​​ ဇာတာနဲ့​​
အဖျား​​အနာမျိုး​​စံု ရလာခဲ့​​တယ် ….
ဖား​​​ေတွ တရစပ်​​ေအာ်ြမည်​​ေနတဲ့​​ ရာသီမှာ
ကံတရား​​က ြကက်​​ေြခခတ်ခံလိုက်ရတဲ့​​ ​​ေဝဒနာနဲ့​​
​​ေသဆံုး​​လို့​​……………….
ခွဲစိတ်ြကည့်​​ရင်
ဘာ​​ေရာဂါမှန်း​​ မသိတဲ့​​အြဖစ်……….
နွံနစ်​​ေနတဲ့​​ နှစ်များ​​စွာမှာ
အ​​ေတာင်ဆန့်​​ခွင့်​​မရတဲ့​​ ဘဝက
သူရဲ​​ေကာင်း​​ြဖစ်မလား​​ အ​​ေမ ။​

ဝဋ်​​ေြကွး​​ရဲ့​​ ​​ေသွး​​ခဲြခင်း​​​ေဝဒနာမှာ
ကာကွယ်​​ေဆး​​လိုတယ်……………
ရှင်သန်ခွင့်​​အတွက်
လွတ်​​ေြမာက်ြခင်း​​လိုတယ်…………
အမှန်တရား​​အတွက်
ရိုး​​သား​​ြခင်း​​လိုတယ်…………………
ကယ်တင်ြခင်း​​အတွက်
ဉာဏ်ပညာ​​ေတွလိုတယ်…………..
လိုတယ် အ​​ေမ……..
လို​​ေနတယ် အ​​ေမ……
လိုအပ်​​ေနတယ် အ​​ေမ..
ြကိမ်ဒဏ်​​ေအာက်က သိုး​​​ေတွအတွက်
အလင်း​​သစ်လိုအပ်တယ် အ​​ေမ ။​

​​ေသွး​​​ေြကာထဲက ​​ေဝဒနာ​​ေတွ
​​ေလျှာကျသွား​​ဖို့​​အတွက်
နူး​​ညံ့​​တဲ့​​ ​​ေမတ္တာတရား​​ရှိမှြဖစ်မယ်…….
အနှစ်သာရမဲ့​​ မုသာဝါဒကို ​​ေရှာင်မှြဖစ်မယ်……..
အလင်း​​လိုချင်ရင် ​​ေမှာက်မိုက်ြခင်း​​ကို ခွဲြခား​​သိြမင်မှြဖစ်မယ်……..
ကိုယ့်​​ဇာတ်ကို ကိုယ်မီး​​ထွန်း​​ြကည့်​​လိုက်​​ေတာ့​​
တနဂင်္​​ေနွနဲ့​​အတူ
ဆရာဝန်တစ်ဦး​​ ​​ေရာက်လာတယ်…….
ဘုန်း​​ြကီး​​တစ်ပါး​​​ေရာက်လာတယ်……
အိမ်​​ေရှ့​​က ​​ေနလယ်စာ စား​​​ေနတဲ့​​
သံ​​ေဝဂ​​ေတွ​​ေရာက်လာတယ်…………
နှလံုး​​သား​​က မသာမယာနဲ့​​
​​ေနာင်တ​​ေတွ ​​ေရာက်လာတယ်……….
​​ေြခဆံုး​​​ေခါင်း​​ဆံုး​​ြကည့်​​ြပီး​​
ဘဝမှန်ကို သံသယနဲ့​​ ဝိုင်း​​ြကည့်​​​ေနတယ် အ​​ေမ……
ရံုဝင်ခ မ​​ေပး​​ရတဲ့​​
​​ေမျာက်တစ်​​ေကာင်ကို ြကည့်​​တဲ့​​အြကည့်​​မျိုး​​နဲ့​​​ေပါ့​​ ….
အခု​​ေတာ့​​
သူ​​ေသဆံုး​​သွား​​ြပီ……..
နာရလွန်း​​တဲ့​​ ​​ေဝဒနာနဲ့​​
သူ​​ေသဆံုး​​သွား​​ြပီ အ​​ေမ………….
အရှံုး​​​ေပး​​ရင်း​​ ​​ေသဆံုး​​သွား​​တယ်….
​​ေမး​​ခွန်း​​​ေမး​​ရင်း​​ ​​ေသဆံုး​​သွား​​တယ် အ​​ေမ ။​

မနက်ြဖန်ဟာ
ဆိုး​​ဝါး​​ညံ့​​ဖျင်း​​တဲ့​​ အာဟာရအတွက်
ကျွန်​​ေတာ်ခရင်္ီး​​ထွက်ရဦး​​မယ် ………
​​ေနွး​​​ေထွး​​မှုမရှိတဲ့​​ ​​ေမျှာ်လင့်​​ြခင်း​​ကို
အထပ်ထပ်ချုပ်ဝတ်ထား​​တဲ့​​ ​​ေသာကနဲ့​​​ေပါ့​​…..
စိုး​​ရိမ်စရာ​​ေတာ့​​ မရှိ​​ေတာ့​​ပါဘူး​​
အခု​​ေခတ်စား​​​ေနတဲ့​​ ဗျာပါဒနဲ့​​ပဲ
ခရီး​​ဆက်မယ် အ​​ေမ………..
ဘယ်ဝမ်း​​နည်း​​မှုမှ
ကျွန်​​ေတာ့်​​အိပ်ကပ်ထဲ ထည့်​​မထား​​​ေတာ့​​ဘူး​​…….
အနိစ္စဘံုသား​​မို့​​
ဘယ်ဝမ်း​​နည်း​​မှုမှ ကျွန်​​ေတာ့်​​အိတ်ကပ်ထဲ
ထည့်​​မထား​​​ေတာ့​​ဘူး​​ အ​​ေမ………..။​……………..။​

လင်း​​ဦး​​(စိတ်ပညာ)

(ရတီမဂ္ဂဇင်း​​တွင် ​​ေဖာ်ြပခဲ့​​ြပီး​​)

Posted by လင္းဦး(စိတ္ပညာ) on 10/24/2008. Filed under ကဗျာများ​​, ကျွန်​​ေတာ့်​​အြမင်များ​​ . You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0