အြဖူေရာင် သံေယာဇဉ်
ကျွန်ေတာ့်အြမင်များ, ရသစာတမ်းငယ် 9/11/2008
စိမ်းစိုလန်းဆန်းေနေသာ သစ်ပင်ငယ်မျိုးစံု ေရာင်စံုဖူးပွင့်ေနေသာ ပန်းအလှမျိုးစံုတို့ြဖင့် လျှံြပည့်ေနေသာ ပန်းြခံလှလှေလးကို ကိုယ်စိုက်ြကည့်ေနမိတယ်။ ဒါေပမယ့်.... ကိုယ့်မျက်စိထဲမှာ လှပေဝလွင်ေနတဲ့ သစ်ပင်မျိုးစံုနဲ့ ပန်းလှလှေလးေတွကို မြမင်မိပါဘူး။ တစ်ခုေတာ့ ကိုယ်သိမှတ် ခံစားမိေနတယ်။ အဲ့ဒါကေတာ့ ကိုယ့်ရဲ့ မျက်ဝန်းအစံုမှာ ြပည့်လျှမ်းေနတာ မျက်ရည်ေတွဆိုတာ ကိုယ့်ဘာသာ သိလိုက်ပါတယ်။ အို...... ကိုယ်သိပ်ြပင်္ီး ဝမ်းနည်းမိရသလို မင်းအေပါ်ထားခဲ့မိတဲ့ ကိုယ့်သံေယာဇဉ်ကိုလည်း ကိုယ့်ဘာသာ သိလိုက်ရြပီ ရင်ြဖူေလးရယ်။
မှတ်မိေသးတယ် ရင်ြဖူေလးရယ်၊ မင်းေလးကိုယ်တို့အိမ်....... အင်းေလ ကိုယ်တို့ မိသားစု ကမ္ဘာေလးထဲကို ေရာက်လာတဲ့ ေန့ကေလးကိုေပါ့။ အဲ့ဒီေန့က ကိုယ်ေကျာင်းကြပန်လာြပီး ေရမိုးချိုးြပီးတဲ့အချိန်၊ ေကျာ့ေကျာ့ ေမာ့ေမာ့လှပသပ်ရပ်ေနချိန်ေပါ့ ။ ကိုယ်တို့အိမ်မှာ မိသားေတွ အားလံုးစံုတဲ့အချိန်ဟာ ညေနေစာင်းအချိန်ေလ။ ကိုယ့်ေဖေဖဟာ မင်းကိုေပွ့ချီြပီး ြပံုးြပံုးရွှင်ရွှင်နဲ့ အိမ်ေပါ်ကို လှမ်းတက်လာခဲ့တယ်။ ေဖ့ေဖ့ကို ထွက်ြကိုတဲ့ေမေမကလည်း ေဖ့ေဖ့ရင်ခွင်ထဲက မင်းေလးကို ြမင်လိုက်ေတာ့- "ဟယ် လှလိုက်တာေမာင်ရယ်" လို့ဆိုြပီး နူးညံ့တဲ့ သူမရဲ့လက်နှစ်ဖက်နဲ့ မင်းကို ယုယူချစ်ခင်စွာ လှမ်းယူချီေပွ့လိုက်ေတာ့တာဘဲေလ။
ကိုယ်လည်း ေဖေဖနဲ့ေမေမအနားကို ရုတ်ြခည်းပဲေရာက်သွားေတာ့တာေပါ့၊ ြပီးေတာ့ မင်းေလးကို ေမ့ေမ့လိုပဲ ကိုယ်ေပွ့ချီချင်လိုက်တာ။ မင်းကို ချီဖို့ ကိုယ်လက်လှမ်းေတာ့ မင်းက ကိုယ်ချီမှာစိုးလို့ ခပ်တည်တည်နဲ့ ရန်ေထာင်လိုက်ေတာ့ ကိုယ်ဘယ်မှာ ချီခဲ့ရလို့လဲ။ မင်းက သိပ်ကို ဆွဲေဆာင်မှုေကာင်းတယ်။ မင်းလှုပ်ရှားမှုမှန်သမျှဟာ ကိုယ်နဲ့ကိုယ့်မိသားစုအတွက် သိပ်ကို လှပ ကဗျာဆန်သွားရတာချည်းပဲ။ တစ်ဦးြပီးတစ်ဦး ြပန်ေရာက်လာတဲ့ ကိုယ်တို့ေဂဟာမှာ အားလံုးဟာ မင်းကို အရိပ်တြကည့်ြကည့်နဲ့ ြဖစ်ကုန်ြကေတာ့တာပါပဲ။ လူစံုေတာ့ ကိုယ့်ေဖေဖက မင်းေလးအတွက် နာမည်ေရွးပွဲကို စတင်လိုက်ေတာ့တာေပါ့။ တစ်ေယာက်တစ်မျိုးေပးြကတဲ့ နာမည်ေလးေတွထဲက ကိုယ်လျှပ်တြပတ်ေရွးေပးလိုက်တဲ့ - "ရင်ြဖူေလး" ဆိုတဲ့နာမည်ကို မင်းအပိုင်ရသွားတယ်။ " ဒီမှာ မင်းနာမည်တစ်လံုး ေနနိ်ုင်ေအာင် မင်းနာမည်ကို မှည့်ေခါ်နိုင်တာ ကိုယ်ဆိုတာ ရင်ြဖူေလး မှတ်ထားသိလား" လို့ လက်ညှိုးေလးေထာင်ြပီး ကိုယ်ေြပာလို့ အားလံုးရဲ့ ရယ်ေမာြခင်းကို ကိုယ်ခံရေသးတယ်။ ဒါေပမယ့် - ေဖေဖနဲ့ေမေမကေတာ့ ရင်ြဖူေလးလို့ မေခါ်ြကဘုး။ နှစ်ဦးသေဘာတူ "သမီး" လို့ ေခါ်ြကတယ်ေလ။ ကိုယ်နဲ့ ကိုယ့်အစ်မကေတာ့ "ရင်ြဖူေလး"လို့ ေခါ်ြကတယ်။
"ရင်ြဖူေလး"က စွာတယ်ကွာလို့ေြပာရင် ကိုယ့်ကို ဆတ်ဆတ်ထိမခံ တုန့်ြပန်တတ်တယ်။ ကိုယ့်ကို မီတဲ့ေနရာ လှမ်းြပီး ကိုက်ဆွဲတတ်တယ်။ ြပီးေတာ့ -ချက်ြခင်းပဲ ေဖေဖနဲ့ေမေမကို တိုင်တတ်တာ၊ ေဖေဖနဲ့ ေမေမကလည်း ရင်ြဖူေလးကို သိပ်ချစ် သိပ်အလိုလိုက်ေတာ့ သူမ ဘာြဖစ်ချင်ေစချင်တယ်ဆိုတာ သိြကေတာ့ ကိုယ့်ကိုလှမ်းြပီး ဆူတတ်တယ်။ ကိုယ်အဆူခံရြပီဆိုရင် "ရင်ြဖူေလး" သေဘာတကျ ရှိေနတတ်တယ်မို့လား။ ဒါကိုပဲ ေဖေဖနဲ့ေမေမက ရယ်စရာတစ်ခုအြဖစ်နဲ့ အိမ်ကိုလာတဲ့ ဧည့်သည်တိုင်းကို ေြပာြပေလ့ရှိတတ်တာ။ ေနာက်ြပီး - "ရင်ြဖူေလး" ကိုယ့်ကို လက်ပွန်းတသီး မေနတတ်ဘူး။ ကိုယ်တို့ သားအဖေရှ့မှာ အြမဲတမ်း အိေြန္ဒသိက္ခာရှိတဲ့ ပံုမျိုးနဲ့ ေနြပတတ်၊ သွားလာ လှုပ်ရှားြပတတ်ေပမယ့် ....ေဟာ ေမေမတို့ မမတို့နဲ့များဆိုရင် အြမဲတမ်း ပွတ်သီးပွတ်သပ် အြမဲတမ်းသွာေလရာကို ေနာက်က တေကာက်ေကာက်၊ အြမဲတမ်းပျာယာခတ်လှုပ်ရှား ေနတတ်တာ။
တစ်ကယ်ေတာ့ "ရင်ြဖူေလး"ဟာ ေမွးရကျိုးနပ်ပါတယ်ေလ။ ေမေမ မီးဖိုေချာင်ဝင်ရင် သူလဲဝင်လိုက်သွားြပီး ေမေမလုပ်သမျှ အနားက ငုတ်တုတ်ထိုင်ြကည့်ေနတတ်တယ်။ ေမေမချက်ြပုတ်ဖို့ ြပင်ဆင်ထားတဲ့ အမဲ၊ သား၊ ငါးေတွကို ယင်မနားေအာင် "ရင်ြဖူေလး"ဖမ်းေပးေနေလ့ရှိတယ်။ ြပီးေတာ့ "ရင်ြဖူေလး"က စည်းကမ်း သိပ်ရှိတယ်၊ ဘယ်ေတာ့မှ ဇိုးဇိုးဇပ်ဇပ်နှိုက်ယူမစားတတ်ဘူး ၊ ေကျွးေနကျအချိန်မှာ၊ စားေနကျ ပန်းကန်နဲ့ ထည့်ေကျွးတာေတာင်မှ ေမေမက "စားေလ သမီးေလး" လို့ေြပာမှ စစားတတ်တာလည်း ရင်ြဖူေလးရဲ့ အကျင့်တစ်ခုပါပဲ။ မမတို့ ေရချိုးေနရင် ေရချိုးခန်းအြပင်မှာ "ရင်ြဖူေလး" အြမဲရှိေနတတ်ြပီး၊ အဲ.. မမလဲ ေရချိုးခန်းက ထွက်လာေရာ ရင်ြဖူေလးလဲ မမခန်းထဲ တန်းေနေအာင် လိုက်သွားတာပဲ။ မမအခန်းထဲက ကိုယ်လံုးေပါ် သံုးဘက်ြမင်မှန်တင်ခံုမှာ မမနဲ့အတူ မှန်ကို အြပိုင်ြကည့်တတ်တာ၊ မမအလှြပင်တာကို ေဘးကေန မမှိတ်မသုန် စိုက်ြကည့်ေနတတ်တာ အလှြကိုက်မေလး ရင်ြဖူေလးရဲ့ စရိုက်ေလးေတွပဲေပါ့။ မမက ရင်ြဖူးေလးကို သူမအိပ်ခန်းနဲက ကပ်လျှက်အခန်းမှာ ကုတင်၊ြခင်ေထာင်၊ ဝက်မှင်ဘီး၊ မှန်၊ ေပါင်းဒါမှုန့် အစံုအလင်နဲ့ ကျကျနန၊ လှလှပပေနရာထားေပးေတာ့ ရင်ြဖူေလးကလည်း မမကို ပိုြပီး အချစ်ပိုတယ်နဲ့ တူပါရဲ့ ။
ညေန ၅နာရီခွဲ၊ ၆နာရီဆို .. ကိုယ်နဲ့ေဖေဖက ြခံထဲဆင်းြပီး ြခံအလုပ်ရှိရင်လဲ လုပ်တယ်၊ အလုပ်မရှိရင် ြခံထဲက ဒန်းေလးမှာထိုင်ြပီးေတာ့ စကားေြပာေနေလ့ရှိတယ်။ အဲ့လိုမျိုး ထိုင်ေနြပီဆိုရင် မေယာင်မလည်နဲ့ ေရာက်လာေလ့ရှိတယ်။ ဒန်းေပါ်ထိုင်ေနတဲ့ ေဖေဖ့ရဲ့လက်ကို အသာအယာနမ်းရှုပ်ေလ့ရှိြပီး ကိုယ်ကျေတာ့ အဲ့ဒီလို နှုတ်မဆက်ဘဲနဲ့ ကိုယ့်ေဘးမှာ လာထိုင်ြပီး ကိုယ့်ကို ခပ်ေမာ့ေမာ့ေလး ြကည့်ေနတတ်တယ်။ "ေြမြကီးေပါ်မှာထိုင်"လို့ ေဖေဖက သူ့ကိုဆူေြပာေလး ေြပာလိုက်ရင် ေပေနတဲ့ ေြမမှုန့်ေတွကို ကပျာကယာ လူးပစ်ြပီး ချာခနဲေနေအာင် အိမ်ေပါ်ကို ေြပးတက်သွားေလ့ရှိတယ်။
"ရင်ြဖူေလး" တစ်ေန့တာ လုပ်ရတဲ့အလုပ်ေတွကို ကိုယ်မှတ်မိေသးတယ်။ မနက်ဆို မိုးလင်းတာနဲ့ "ရင်ြဖူေလး" နိုးေနြပီ၊ ေမေမေဈးသွားဖို့ ြပင်ဆင်ြပီးထွက်တာနဲ့ "ရင်ြဖူေလး"က ြခံထိပ်ထိ ေမ့ေမ့ကို လိုက်ပို့တတ်တယ်။ ြပီးရင်ေတာ့ ေမေမေဈးအြပန်ကို အိမ်ေဘးက ေရတွင်းေကျာက်ြပားေပါ်မှာ ထိုင်ြပီး ေစာင့်ေနတတ်တယ်။ ေမေမေဈးက ြပန်လာရင် တ်စအိမ်သားလံုးအတွက် ေဈးကပါလာတဲ့ မုန့်ေတွနဲ့ မနက်စာြပင်ေပးေလ့ရှိသလို "ရင်ြဖူေလး"အတွက်လည်း မုန့်တစ်ခုခု ပါလာေလ့ရှိတယ်။ မုန့်စားြပီးသွားရင် ရံုးသွားဖို့ ြပင်ဆင်ေနတဲ့ ေဖေဖနဲ့မမကို နှုတ်ဆက်အနမ်းနဲ့ နှုတ်ဆက်ေလ့ရှိပါတယ်။ ကိုယ်ကေတာ့ (၁၁)နာရီမှ တက်ရတဲ့ေကျာင်းဆိုေတာ့ "ရင်ြဖူေလး"ရဲ့ နံနက်ပိုင်း နှုတ်ဆက်သူစာရင်းမှာ ကိုယ်မပါဘူးေလ။
ကိုယ့်ေဖေဖနဲ့ မမတို့ အိမ်က ထွက်သွားြကြပီးရင် "ရင်ြဖူေလး"က ေမေမနဲ့အတူ မီးဖိုေချာင်မှာ ရှိေနြပီးေပါ့။ "ရင်ြဖူေလး" ကိုယ်ေကျာင်းသွားေတာ့မယ် ဆိုြပီး သူ့ေခါင်းကို ပုတ်ေလ့ရှိတယ်။ အဲ့ဒီအခါမှာ "ရင်ြဖူေလး"က လှမ်းပုတ်တဲ့ ကိုယ့်လက်ကို မမိမိေအာင် ဖမ်းဆွဲြပီး ခပ်ဖွဖွေလး ငံုခဲတတ်ြပီး ေမေမြကားေအာင်လို့ အသံတစ်မျိုးနဲ့ ေအာ်တတ်တယ်။ ေမေမက "ကွယ်... သားကလဲ၊ ကေလးကို သိပ်စတာပဲ၊ ကဲကဲ သမီးေလက လွှတ်ေပးလိုက်ေနာ်" လို့ ေချာ့ေချာ့ေမာ့ေမာ့ေြပာမှ ကိုယ့်လက်ကို လွှတ်ေပးေလ့ရှိတယ်။ "ရင်ြဖူေလး"ဟာ ကိုယ်တို့အားလံုးက ချစ်မှန်း စေနမှန်း သိပ်သိတယ်။ ဒါေြကာင့် တြခားသူေတွမတူ၊ ြခားနားေအာင် လိမ္မာြပ၊ သနားေအာင် ေနြပတတ်တာလားလို့ ကိုယ်ေတွးမိတယ်။
ကိုယ် မင်းနဲ့ မခွဲနိုင်ပါဘူး "ရင်ြဖူေလး"ရယ်။ ကိုယ်တစ်ေယာက်တည်းမဟုတ်ပါဘူးေလ၊ ကိုယ်တို့ တစ်မိသားစုလံုးနဲ့ ကိုယ်တို့နဲ့ပတ်သက်သူအားလံုးက "ရင်ြဖူေလး"ကို မခွဲချင်ြကတာပါ။ ဒါေပမယ်........ ကိုယ့်တို့အားလံုးနဲ့ ရင်ြဖူေလး ခွဲခဲ့ရတယ်။ သိပ်ြပီး လိမ္မာတဲ့ သိပ်ြပီး အလိုက်သိတတ်တဲ့ ကိုယ်တို့ရဲ့ အချစ်ေတာ်ေလး ရင်ြဖူဟာ၊ ဘယ်လိုမှ မေမျှာ်လင့်ထားခဲ့တဲ့ ေဝဒနာတစ်ခုနဲ့ ဘယ်သူမှ ေရှာင်လွှဲလို့မရတဲ့ ေသြခင်းတရားကို ရင်ဆိုင်သွားခဲ့ရပါတယ်။ "ရင်ြဖူေလး" ေသဆံုးတဲ့ေန့ကဆိုရင် ေဖေဖကလွဲြပီး ကိုယ်တို့အားလံုး မျက်ရည်လည်ရွှဲ ငိုပွဲဆင်ြကတဲ့ေန့ဆိုရင်လဲ မမှားပါဘူး ရင်ြဖူေလးရယ် ။
နို့မြပတ်ခင် ငယ်ငယ်ေလးကို ေဖေဖကိုယ်တိုင် ေပွ့ချီလို့ ကိုယ်တို့အိမ်ကိုေရာက်ခဲ့တဲ့ ရင်ြဖူေလးဟာ.... ရုတ်တရက် ဆံုးပါးသွားချိန်မှာေတာ့ ကိုယ်နဲ့ေဖေဖ နှစ်ေယာက်ေပွ့ချီြပီး မတာေတာင်မှ မနည်းမယူြကရတဲ့ အထိ ထွားကျိုင်းလှပါတယ်။ ရင်ြဖူေလးရဲ့ ေရာဂါေဝဒနာဟာ အရွယ်မတိုင်မီ ေရချိုးေပးလို့ ဝမ်းတွင်းမှာ ေကျာက်ေပါက်တဲ့ေရာဂါေလ၊ ဆရာဝန်ရဲ့ေြပာစကားအရဆိုရင် အေကျွးအေမွးေကာင်းလွန်းလို့ ကျန်းမာေနတာတဲ့ ေလ။ ေကျာက်ေပါက်ေနတာ ြကာြပီဆိုပဲ၊ ြဖစ်ရေလ "ရင်ြဖူေလး"ရယ်။ ရင်ြဖူေလးေရ... ကိုယ်တို့တစ်အိမ်လံုးမှာ ရင်ြဖူေလးရဲ့ ေြခရာေတွ အနှံရှိေနမယ်ဆိုတာ ကိုယ်တို့အားလံုး ယံုြကည်ထားပါတယ်။ မိုးလင်းကေန မိုးချုပ် ကိုယ်တို့အားလံုးရဲ့ မျက်ဝန်းေတွထဲမှာ ရင်ြဖူေလးရဲ့ လှပြပီး ချစ်စရာေကာင်းတဲ့ ၊ နူးညံ့သိမ်ေမွ့တဲ့ လှုပ်ရှားမှုေတွကို ြမင်ေယာင်ေနမိပါတယ်။
ေဖေဖေခါ်လာစက ကိုယ်ဘာေြကာင့် "ရင်ြဖူေလး"လို့ ေခါ်ရသလဲ သိလား....... မင်းေလးရဲ့ တစ်ကိုယ်လံုးကို ဖံုးအုပ်ထားတဲ့ အေသွးကျကျအုန်းခွံေရာင် အေမွးပွပွလှလှေတွြကားက မင်းေလးရဲ့ ေရှ့ရင်ဘတ်ေနရာက ြဖူဆွတ်ေဖွးလွေနတဲ့ အြဖူေရာင်အကွက်လှလှေလးေြကာင့် "ရင်ြဖူေလး"လို့ မှည့်ခဲ့တာေပါ့။ တကယ်ေတာ့ မင်းဟာ အမျိုးအစားသိပ်ေကာင်းတဲ့ မျိုးြခားေခွးမေလးတစ်ေကာင်ပါ။ ရင်ြဖူေလးကေတာ့ ကိုယ့်ကို ထားခဲ့ြပီး ေသဆံုးသွားခဲ့ပါြပီ။ ဒါေပမယ့် ရင်ြဖူေလး နှစ် နှစ်ေကျာ်ေနသွားတဲ့ ကိုယ်တို့မိသားစုရဲ့ ရင်ြဖူေလးအေပါ်ထားတဲ့ သန့်ရှင်းတဲ့ချစ်ေမတ္တာနဲ့ ရင်ြဖူေလးက ကိုယ်တိုက မိသားစုအေပါ်မှာထားတဲ့ ချစ်ေမတ္တာေတွကေတာ့ တစ်ကယ့်ကို ထာဝရ "အြဖူေရာင် သံေယာဇဉ်" ေတွပဲရယ်လို့ မှတ်ယူေနမိပါတယ်။ ေနာက်ြပီး ကိုယ်အသက်ရှင်ေနသေရွ့ ရင်ြဖူေလးကို အမှတ်ရေနမှာပါကွာ။
ရင်ြဖူေလး ေကာင်းရာသုဂတိ ေရာက်ပါေစလို့........................
ကိုယ်လည်း ေဖေဖနဲ့ေမေမအနားကို ရုတ်ြခည်းပဲေရာက်သွားေတာ့တာေပါ့၊ ြပီးေတာ့ မင်းေလးကို ေမ့ေမ့လိုပဲ ကိုယ်ေပွ့ချီချင်လိုက်တာ။ မင်းကို ချီဖို့ ကိုယ်လက်လှမ်းေတာ့ မင်းက ကိုယ်ချီမှာစိုးလို့ ခပ်တည်တည်နဲ့ ရန်ေထာင်လိုက်ေတာ့ ကိုယ်ဘယ်မှာ ချီခဲ့ရလို့လဲ။ မင်းက သိပ်ကို ဆွဲေဆာင်မှုေကာင်းတယ်။ မင်းလှုပ်ရှားမှုမှန်သမျှဟာ ကိုယ်နဲ့ကိုယ့်မိသားစုအတွက် သိပ်ကို လှပ ကဗျာဆန်သွားရတာချည်းပဲ။ တစ်ဦးြပီးတစ်ဦး ြပန်ေရာက်လာတဲ့ ကိုယ်တို့ေဂဟာမှာ အားလံုးဟာ မင်းကို အရိပ်တြကည့်ြကည့်နဲ့ ြဖစ်ကုန်ြကေတာ့တာပါပဲ။ လူစံုေတာ့ ကိုယ့်ေဖေဖက မင်းေလးအတွက် နာမည်ေရွးပွဲကို စတင်လိုက်ေတာ့တာေပါ့။ တစ်ေယာက်တစ်မျိုးေပးြကတဲ့ နာမည်ေလးေတွထဲက ကိုယ်လျှပ်တြပတ်ေရွးေပးလိုက်တဲ့ - "ရင်ြဖူေလး" ဆိုတဲ့နာမည်ကို မင်းအပိုင်ရသွားတယ်။ " ဒီမှာ မင်းနာမည်တစ်လံုး ေနနိ်ုင်ေအာင် မင်းနာမည်ကို မှည့်ေခါ်နိုင်တာ ကိုယ်ဆိုတာ ရင်ြဖူေလး မှတ်ထားသိလား" လို့ လက်ညှိုးေလးေထာင်ြပီး ကိုယ်ေြပာလို့ အားလံုးရဲ့ ရယ်ေမာြခင်းကို ကိုယ်ခံရေသးတယ်။ ဒါေပမယ့် - ေဖေဖနဲ့ေမေမကေတာ့ ရင်ြဖူေလးလို့ မေခါ်ြကဘုး။ နှစ်ဦးသေဘာတူ "သမီး" လို့ ေခါ်ြကတယ်ေလ။ ကိုယ်နဲ့ ကိုယ့်အစ်မကေတာ့ "ရင်ြဖူေလး"လို့ ေခါ်ြကတယ်။
"ရင်ြဖူေလး"က စွာတယ်ကွာလို့ေြပာရင် ကိုယ့်ကို ဆတ်ဆတ်ထိမခံ တုန့်ြပန်တတ်တယ်။ ကိုယ့်ကို မီတဲ့ေနရာ လှမ်းြပီး ကိုက်ဆွဲတတ်တယ်။ ြပီးေတာ့ -ချက်ြခင်းပဲ ေဖေဖနဲ့ေမေမကို တိုင်တတ်တာ၊ ေဖေဖနဲ့ ေမေမကလည်း ရင်ြဖူေလးကို သိပ်ချစ် သိပ်အလိုလိုက်ေတာ့ သူမ ဘာြဖစ်ချင်ေစချင်တယ်ဆိုတာ သိြကေတာ့ ကိုယ့်ကိုလှမ်းြပီး ဆူတတ်တယ်။ ကိုယ်အဆူခံရြပီဆိုရင် "ရင်ြဖူေလး" သေဘာတကျ ရှိေနတတ်တယ်မို့လား။ ဒါကိုပဲ ေဖေဖနဲ့ေမေမက ရယ်စရာတစ်ခုအြဖစ်နဲ့ အိမ်ကိုလာတဲ့ ဧည့်သည်တိုင်းကို ေြပာြပေလ့ရှိတတ်တာ။ ေနာက်ြပီး - "ရင်ြဖူေလး" ကိုယ့်ကို လက်ပွန်းတသီး မေနတတ်ဘူး။ ကိုယ်တို့ သားအဖေရှ့မှာ အြမဲတမ်း အိေြန္ဒသိက္ခာရှိတဲ့ ပံုမျိုးနဲ့ ေနြပတတ်၊ သွားလာ လှုပ်ရှားြပတတ်ေပမယ့် ....ေဟာ ေမေမတို့ မမတို့နဲ့များဆိုရင် အြမဲတမ်း ပွတ်သီးပွတ်သပ် အြမဲတမ်းသွာေလရာကို ေနာက်က တေကာက်ေကာက်၊ အြမဲတမ်းပျာယာခတ်လှုပ်ရှား ေနတတ်တာ။
တစ်ကယ်ေတာ့ "ရင်ြဖူေလး"ဟာ ေမွးရကျိုးနပ်ပါတယ်ေလ။ ေမေမ မီးဖိုေချာင်ဝင်ရင် သူလဲဝင်လိုက်သွားြပီး ေမေမလုပ်သမျှ အနားက ငုတ်တုတ်ထိုင်ြကည့်ေနတတ်တယ်။ ေမေမချက်ြပုတ်ဖို့ ြပင်ဆင်ထားတဲ့ အမဲ၊ သား၊ ငါးေတွကို ယင်မနားေအာင် "ရင်ြဖူေလး"ဖမ်းေပးေနေလ့ရှိတယ်။ ြပီးေတာ့ "ရင်ြဖူေလး"က စည်းကမ်း သိပ်ရှိတယ်၊ ဘယ်ေတာ့မှ ဇိုးဇိုးဇပ်ဇပ်နှိုက်ယူမစားတတ်ဘူး ၊ ေကျွးေနကျအချိန်မှာ၊ စားေနကျ ပန်းကန်နဲ့ ထည့်ေကျွးတာေတာင်မှ ေမေမက "စားေလ သမီးေလး" လို့ေြပာမှ စစားတတ်တာလည်း ရင်ြဖူေလးရဲ့ အကျင့်တစ်ခုပါပဲ။ မမတို့ ေရချိုးေနရင် ေရချိုးခန်းအြပင်မှာ "ရင်ြဖူေလး" အြမဲရှိေနတတ်ြပီး၊ အဲ.. မမလဲ ေရချိုးခန်းက ထွက်လာေရာ ရင်ြဖူေလးလဲ မမခန်းထဲ တန်းေနေအာင် လိုက်သွားတာပဲ။ မမအခန်းထဲက ကိုယ်လံုးေပါ် သံုးဘက်ြမင်မှန်တင်ခံုမှာ မမနဲ့အတူ မှန်ကို အြပိုင်ြကည့်တတ်တာ၊ မမအလှြပင်တာကို ေဘးကေန မမှိတ်မသုန် စိုက်ြကည့်ေနတတ်တာ အလှြကိုက်မေလး ရင်ြဖူေလးရဲ့ စရိုက်ေလးေတွပဲေပါ့။ မမက ရင်ြဖူးေလးကို သူမအိပ်ခန်းနဲက ကပ်လျှက်အခန်းမှာ ကုတင်၊ြခင်ေထာင်၊ ဝက်မှင်ဘီး၊ မှန်၊ ေပါင်းဒါမှုန့် အစံုအလင်နဲ့ ကျကျနန၊ လှလှပပေနရာထားေပးေတာ့ ရင်ြဖူေလးကလည်း မမကို ပိုြပီး အချစ်ပိုတယ်နဲ့ တူပါရဲ့ ။
ညေန ၅နာရီခွဲ၊ ၆နာရီဆို .. ကိုယ်နဲ့ေဖေဖက ြခံထဲဆင်းြပီး ြခံအလုပ်ရှိရင်လဲ လုပ်တယ်၊ အလုပ်မရှိရင် ြခံထဲက ဒန်းေလးမှာထိုင်ြပီးေတာ့ စကားေြပာေနေလ့ရှိတယ်။ အဲ့လိုမျိုး ထိုင်ေနြပီဆိုရင် မေယာင်မလည်နဲ့ ေရာက်လာေလ့ရှိတယ်။ ဒန်းေပါ်ထိုင်ေနတဲ့ ေဖေဖ့ရဲ့လက်ကို အသာအယာနမ်းရှုပ်ေလ့ရှိြပီး ကိုယ်ကျေတာ့ အဲ့ဒီလို နှုတ်မဆက်ဘဲနဲ့ ကိုယ့်ေဘးမှာ လာထိုင်ြပီး ကိုယ့်ကို ခပ်ေမာ့ေမာ့ေလး ြကည့်ေနတတ်တယ်။ "ေြမြကီးေပါ်မှာထိုင်"လို့ ေဖေဖက သူ့ကိုဆူေြပာေလး ေြပာလိုက်ရင် ေပေနတဲ့ ေြမမှုန့်ေတွကို ကပျာကယာ လူးပစ်ြပီး ချာခနဲေနေအာင် အိမ်ေပါ်ကို ေြပးတက်သွားေလ့ရှိတယ်။
"ရင်ြဖူေလး" တစ်ေန့တာ လုပ်ရတဲ့အလုပ်ေတွကို ကိုယ်မှတ်မိေသးတယ်။ မနက်ဆို မိုးလင်းတာနဲ့ "ရင်ြဖူေလး" နိုးေနြပီ၊ ေမေမေဈးသွားဖို့ ြပင်ဆင်ြပီးထွက်တာနဲ့ "ရင်ြဖူေလး"က ြခံထိပ်ထိ ေမ့ေမ့ကို လိုက်ပို့တတ်တယ်။ ြပီးရင်ေတာ့ ေမေမေဈးအြပန်ကို အိမ်ေဘးက ေရတွင်းေကျာက်ြပားေပါ်မှာ ထိုင်ြပီး ေစာင့်ေနတတ်တယ်။ ေမေမေဈးက ြပန်လာရင် တ်စအိမ်သားလံုးအတွက် ေဈးကပါလာတဲ့ မုန့်ေတွနဲ့ မနက်စာြပင်ေပးေလ့ရှိသလို "ရင်ြဖူေလး"အတွက်လည်း မုန့်တစ်ခုခု ပါလာေလ့ရှိတယ်။ မုန့်စားြပီးသွားရင် ရံုးသွားဖို့ ြပင်ဆင်ေနတဲ့ ေဖေဖနဲ့မမကို နှုတ်ဆက်အနမ်းနဲ့ နှုတ်ဆက်ေလ့ရှိပါတယ်။ ကိုယ်ကေတာ့ (၁၁)နာရီမှ တက်ရတဲ့ေကျာင်းဆိုေတာ့ "ရင်ြဖူေလး"ရဲ့ နံနက်ပိုင်း နှုတ်ဆက်သူစာရင်းမှာ ကိုယ်မပါဘူးေလ။
ကိုယ့်ေဖေဖနဲ့ မမတို့ အိမ်က ထွက်သွားြကြပီးရင် "ရင်ြဖူေလး"က ေမေမနဲ့အတူ မီးဖိုေချာင်မှာ ရှိေနြပီးေပါ့။ "ရင်ြဖူေလး" ကိုယ်ေကျာင်းသွားေတာ့မယ် ဆိုြပီး သူ့ေခါင်းကို ပုတ်ေလ့ရှိတယ်။ အဲ့ဒီအခါမှာ "ရင်ြဖူေလး"က လှမ်းပုတ်တဲ့ ကိုယ့်လက်ကို မမိမိေအာင် ဖမ်းဆွဲြပီး ခပ်ဖွဖွေလး ငံုခဲတတ်ြပီး ေမေမြကားေအာင်လို့ အသံတစ်မျိုးနဲ့ ေအာ်တတ်တယ်။ ေမေမက "ကွယ်... သားကလဲ၊ ကေလးကို သိပ်စတာပဲ၊ ကဲကဲ သမီးေလက လွှတ်ေပးလိုက်ေနာ်" လို့ ေချာ့ေချာ့ေမာ့ေမာ့ေြပာမှ ကိုယ့်လက်ကို လွှတ်ေပးေလ့ရှိတယ်။ "ရင်ြဖူေလး"ဟာ ကိုယ်တို့အားလံုးက ချစ်မှန်း စေနမှန်း သိပ်သိတယ်။ ဒါေြကာင့် တြခားသူေတွမတူ၊ ြခားနားေအာင် လိမ္မာြပ၊ သနားေအာင် ေနြပတတ်တာလားလို့ ကိုယ်ေတွးမိတယ်။
ကိုယ် မင်းနဲ့ မခွဲနိုင်ပါဘူး "ရင်ြဖူေလး"ရယ်။ ကိုယ်တစ်ေယာက်တည်းမဟုတ်ပါဘူးေလ၊ ကိုယ်တို့ တစ်မိသားစုလံုးနဲ့ ကိုယ်တို့နဲ့ပတ်သက်သူအားလံုးက "ရင်ြဖူေလး"ကို မခွဲချင်ြကတာပါ။ ဒါေပမယ်........ ကိုယ့်တို့အားလံုးနဲ့ ရင်ြဖူေလး ခွဲခဲ့ရတယ်။ သိပ်ြပီး လိမ္မာတဲ့ သိပ်ြပီး အလိုက်သိတတ်တဲ့ ကိုယ်တို့ရဲ့ အချစ်ေတာ်ေလး ရင်ြဖူဟာ၊ ဘယ်လိုမှ မေမျှာ်လင့်ထားခဲ့တဲ့ ေဝဒနာတစ်ခုနဲ့ ဘယ်သူမှ ေရှာင်လွှဲလို့မရတဲ့ ေသြခင်းတရားကို ရင်ဆိုင်သွားခဲ့ရပါတယ်။ "ရင်ြဖူေလး" ေသဆံုးတဲ့ေန့ကဆိုရင် ေဖေဖကလွဲြပီး ကိုယ်တို့အားလံုး မျက်ရည်လည်ရွှဲ ငိုပွဲဆင်ြကတဲ့ေန့ဆိုရင်လဲ မမှားပါဘူး ရင်ြဖူေလးရယ် ။
နို့မြပတ်ခင် ငယ်ငယ်ေလးကို ေဖေဖကိုယ်တိုင် ေပွ့ချီလို့ ကိုယ်တို့အိမ်ကိုေရာက်ခဲ့တဲ့ ရင်ြဖူေလးဟာ.... ရုတ်တရက် ဆံုးပါးသွားချိန်မှာေတာ့ ကိုယ်နဲ့ေဖေဖ နှစ်ေယာက်ေပွ့ချီြပီး မတာေတာင်မှ မနည်းမယူြကရတဲ့ အထိ ထွားကျိုင်းလှပါတယ်။ ရင်ြဖူေလးရဲ့ ေရာဂါေဝဒနာဟာ အရွယ်မတိုင်မီ ေရချိုးေပးလို့ ဝမ်းတွင်းမှာ ေကျာက်ေပါက်တဲ့ေရာဂါေလ၊ ဆရာဝန်ရဲ့ေြပာစကားအရဆိုရင် အေကျွးအေမွးေကာင်းလွန်းလို့ ကျန်းမာေနတာတဲ့ ေလ။ ေကျာက်ေပါက်ေနတာ ြကာြပီဆိုပဲ၊ ြဖစ်ရေလ "ရင်ြဖူေလး"ရယ်။ ရင်ြဖူေလးေရ... ကိုယ်တို့တစ်အိမ်လံုးမှာ ရင်ြဖူေလးရဲ့ ေြခရာေတွ အနှံရှိေနမယ်ဆိုတာ ကိုယ်တို့အားလံုး ယံုြကည်ထားပါတယ်။ မိုးလင်းကေန မိုးချုပ် ကိုယ်တို့အားလံုးရဲ့ မျက်ဝန်းေတွထဲမှာ ရင်ြဖူေလးရဲ့ လှပြပီး ချစ်စရာေကာင်းတဲ့ ၊ နူးညံ့သိမ်ေမွ့တဲ့ လှုပ်ရှားမှုေတွကို ြမင်ေယာင်ေနမိပါတယ်။
ေဖေဖေခါ်လာစက ကိုယ်ဘာေြကာင့် "ရင်ြဖူေလး"လို့ ေခါ်ရသလဲ သိလား....... မင်းေလးရဲ့ တစ်ကိုယ်လံုးကို ဖံုးအုပ်ထားတဲ့ အေသွးကျကျအုန်းခွံေရာင် အေမွးပွပွလှလှေတွြကားက မင်းေလးရဲ့ ေရှ့ရင်ဘတ်ေနရာက ြဖူဆွတ်ေဖွးလွေနတဲ့ အြဖူေရာင်အကွက်လှလှေလးေြကာင့် "ရင်ြဖူေလး"လို့ မှည့်ခဲ့တာေပါ့။ တကယ်ေတာ့ မင်းဟာ အမျိုးအစားသိပ်ေကာင်းတဲ့ မျိုးြခားေခွးမေလးတစ်ေကာင်ပါ။ ရင်ြဖူေလးကေတာ့ ကိုယ့်ကို ထားခဲ့ြပီး ေသဆံုးသွားခဲ့ပါြပီ။ ဒါေပမယ့် ရင်ြဖူေလး နှစ် နှစ်ေကျာ်ေနသွားတဲ့ ကိုယ်တို့မိသားစုရဲ့ ရင်ြဖူေလးအေပါ်ထားတဲ့ သန့်ရှင်းတဲ့ချစ်ေမတ္တာနဲ့ ရင်ြဖူေလးက ကိုယ်တိုက မိသားစုအေပါ်မှာထားတဲ့ ချစ်ေမတ္တာေတွကေတာ့ တစ်ကယ့်ကို ထာဝရ "အြဖူေရာင် သံေယာဇဉ်" ေတွပဲရယ်လို့ မှတ်ယူေနမိပါတယ်။ ေနာက်ြပီး ကိုယ်အသက်ရှင်ေနသေရွ့ ရင်ြဖူေလးကို အမှတ်ရေနမှာပါကွာ။
ရင်ြဖူေလး ေကာင်းရာသုဂတိ ေရာက်ပါေစလို့........................
လင်းဦး(စိတ်ပညာ)
Posted by လင္းဦး(စိတ္ပညာ)
on 9/11/2008.
Filed under
ကျွန်ေတာ့်အြမင်များ,
ရသစာတမ်းငယ်
.
You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0
