အဂင်္လိပ်လက်ထက် ကိုလိုနီ​​ေခတ်က ပညာအလင်း​​မဂ္ဂဇင်း​​တွင် လယ်တီပဏ္ဍိတ ဆရာဦး​​​ေမာင်ြကီး​​သည် နတ်ရှင်​​ေနာင်အမည်ြဖင့်​​ ရာဇဝင်ဝတ္ထုြကီး​​တစ်ပုဒ် ​​ေရး​​သား​​ခဲ့​​၏ မဂ္ဂဇင်း​​တွင် ထည့်​​သွင်း​​ြပီး​​​ေနာက် စာအုပ် အြဖစ်ြဖင့်​​ ထုတ်​​ေဝလိုက်၏။​

    ကျွန်ုပ်မှာ လယ်တီပဏ္ဍိတနှင့်​​ တစ်သက်လံုး​​တွင် သံုး​​ြကိမ်မျှသာ စကား​​​ေြပာဖူး​​​ေသာ်လည်း​​ ဆရာသမား​​နှင့်​​ ပတ်သက်၍ သံ​​ေယာဇဉ်ြငိကာ ရင်း​​နှီး​​ြခင်း​​ရှိပါသည်။​ အ​​ေြကာင်း​​မူကား​​ ကျွန်ုပ်၏ ​​ေကျး​​ဇူး​​ရှင် ​​ေနာင်​​ေတာ်ရင်း​​ ဆရာရင်း​​ြဖစ်​​ေသာ ရန်ကုန်ြမို့​​ ဘုရား​​ြဖူတိုက် “ကဝိန္ဒာဘိဝံသ ပရိယတ္တိ သာသနာ့​​ဟိတ ဓမ္မာစရိယ” ပ-သ-အ(က) သီး​​ြခား​​စာချ၊​ မန္တ​​ေလး​​ သကျသီဟဓမ္မာစရိယဘွဲ့​​နှင့်​​ “ဒုတိယ သစ္စဝါဒီ ဋီကာ-ကာရ” ​​ေရွှတံဆိပ်ဆုရ၊​ ရန်ကုန်ြမို့​​လံုး​​ဆိုင်ရာ ဓမ္မာစရိယ စာချအဖွဲ့​​ြကီး​​၏ ဥက္ကဌ ဆရာ​​ေတာ် ဦး​​ကဝိန္ဒမှာ လယ်တီပဏ္ဍိတ ဦး​​​ေမာင်ြကီး​​ ကိုး​​ကွယ်​​ေသာ ဆရာ​​ေတာ်တစ်ပါး​​ ြဖစ်​​ေသာ​​ေြကာင့်​​တည်း​​။​ လယ်တီပဏ္ဍိတ၏ ဆရာ လယ်တီဆရာ​​ေတာ်မှာ မန္တ​​ေလး​​ သုဒဿန ဒုတိယ စံ​​ေကျာင်း​​၏ တပည့်​​ြဖစ်၏။​ ဦး​​ကဝိန္ဒ၏ ငယ်ဆရာ ဝါစ္စဝါစကဋီကာသစ်နှင့်​​ ဝံသ​​ေမဒပကာသနီကျမ်း​​ြပု ဒုတိယဘုရား​​ြဖူဆရာ​​ေတာ် အရှင်နန္ဒိယမှာလည်း​​ မန္တ​​ေလး​​ သုဒဿနာ ဒုတိယစံ​​ေကျာင်း​​၏ တပည့်​​ပင် ြဖစ်၍ အနွယ်ချင်း​​ တူရကား​​ ဦး​​​ေမာင်ြကီး​​က အထူး​​​ေလး​​ြမတ် ြကည်ညိုခဲ့​​​ေပသည်။​ (ထိုဆရာ​​ေတာ် ဦး​​ကဝိန္ဒမှာ ၁၂၉၅ ခုနှစ်က ပျံလွန်​​ေတာ်မူခဲ့​​ရှာ​​ေလြပီ။​)

    ကျွန်ုပ်မှာ လယ်တီပဏ္ဍိတထံ၌ တစ်မိနစ်ခန့်​​မျှ နည်း​​ခံ၍ မသင်ြကား​​ခဲ့​​ဖူး​​​ေသာ်လည်း​​ သူ၏ စာ​​ေပ၊​ ကျမ်း​​စာ၊​ ဝတ္ထုများ​​ကိုမူ အထူး​​နှစ်ြခိုက်၍ စာပိုဒ်များ​​ကို အာဂံုပင် ​​ေဆာင်ထား​​ခဲ့​​ဖူး​​ရာ နတ်ရှင်​​ေနာင် ဝတ္ထုမှာမူ ကျွန်ုပ်၏ အသည်း​​စွဲြဖစ်ပါသည်။​ ထိုအခါက နတ်ရှင်​​ေနာင် ဝတ္ထုကို စွဲလမ်း​​မူး​​ရူး​​သူတို့​​တွင် ကျွန်ုပ်မှာ ထိပ်တန်း​​က ပါဝင်ခဲ့​​ပါသည်။​ ကျွန်ုပ်ကိုယ်တိုင် ရာဇဝင်ဝတ္ထု​​ေရး​​ဆရာ ြဖစ်လာခဲ့​​သည်မှာ နတ်ရှင်​​ေနာင်ဝတ္ထုကို အ​​ေြခြပု၍ နည်း​​ဥပ​​ေဒသ ယူငင်​​ေရး​​သား​​ြခင်း​​​ေြကာင့်​​ ြဖစ်လာရသည်ဆိုလျှင် လွဲမည် မဟုတ်ပါ။​ သို့​​ြဖစ်၍ နတ်ရှင်​​ေနာင်ဝတ္ထု သို့​​မဟုတ် လယ်တီပဏ္ဍိတကို ကျွန်ုပ်၏ ​​ေကျး​​ဇူး​​ရှင်ဆရာ တစ်ဦး​​ဟုပင် မှတ်ယူပါသည်။​

    ကျွန်ုပ်၏ “နား​​ခံ​​ေတာ်”ဝတ္ထု သူရိယရုပ်စံုသတင်း​​စာ၌ ပါြပီး​​​ေနာက် ဂိမှာနဥတု ဖဂ္ဂုနမာသ တ​​ေပါင်း​​လအတွင်း​​ တစ်​​ေန့​​သ၌ ရန်ကုန်ြမို့​​ အ​​ေရှ့​​ပိုင်း​​ ၅၃ လမ်း​​ရှိ တိုက်ခန်း​​တွင် ဆရာဦး​​​ေမာင်ြကီး​​နှင့်​​ ​​ေတွ့​​ရာ “သူရိယရုပ်စံုသတင်း​​စာမှ ပူတ​​ေကနှင့်​​ နား​​ခံ​​ေတာ်ဝတ္ထု​​ေရး​​သူ မည်သူြဖစ်​​ေြကာင်း​​ သိလို​​ေြကာင်း​​” နှင့်​​ ​​ေမး​​ြမန်း​​၏။​ (ကျွန်ုပ်နှင့်​​ သူရိယတိုက် အဆက် ြဖစ်​​ေနသည်ကို ဦး​​​ေမာင်ြကီး​​က သိထား​​ရင်း​​စွဲြဖစ်၍ ​​ေမး​​ြမန်း​​ြခင်း​​ြဖစ်၏)

“ ဘာလုပ်မလို့​​လဲ ဆရာ”

    “ သိချင်လို့​​​ေပါ့​​ ကိုယ်​​ေတာ်”

    (ထိုအခါ ကျွန်ုပ်သည် ရဟန်း​​ဘဝနှင့်​​ြဖစ်၏ နား​​ခံ​​ေတာ်ဝတ္ထုမှာ မန္တ​​ေလး​​ သကျသီဟ စာချတန်း​​ ဝင်​​ေနစဉ်က ​​ေရး​​ခဲ့​​​ေသာ ဝတ္ထုြဖစ်ရာ ကျွန်ုပ်၏ ပထမဆံုး​​​ေရး​​​ေသာ ဝတ္ထုလည်း​​ြဖစ်၏။​)

    “သိချင်ရင် ကျုပ်ပဲ”

    “ဟာ …. မဟုတ်တာ၊​ ကိုယ်​​ေတာ် ဝတ္ထု​​ေရး​​တတ်သလား​​၊​ စကျာသီဟသမား​​ (သကျသီဟ စာ​​ေမး​​ပွဲ ဆိုလို၏။​) တစ်ဦး​​က သည်ဝတ္ထုမျိုး​​ ​​ေရး​​တယ်ဆိုတာ မြဖစ်နိုင်ပါဘူး​​”

ထို့​​​ေနာက် ကျွန်ုပ်က ယံုြကည်​​ေလာက်​​ေအာင် ​​ေြပာဆိုမှ အံ့​​အား​​သင့်​​စွာ အတန်ြကာ ​​ေငး​​​ေနြပီး​​ -

“ကိုယ်​​ေတာ်က တပည့်​​​ေတာ်ကို သတ်လိုက်တာ​​ေပါ့​​” ဟု လွှတ်ခနဲ့​​ ​​ေြပာလိုက်ပါသည်။​

“ ဘယ်လိုလဲ ဆရာ”

“ဟာ… တပည့်​​​ေတာ်က နတ်ရှင်​​ေနာင်ကို အမွှန်း​​တင် ​​ေရး​​ထား​​တာ၊​ ကိုယ်​​ေတာ်က နတ်ရှင်​​ေနာင် စစ်ရှံုး​​တာ​​ေတွ၊​ လိမ်လည်​​ေကာက်ကျစ်တာ​​ေတွ၊​ ခရစ်ယာန်ထဲ ဝင်တာ​​ေတွ ​​ေရး​​ထား​​​ေတာ့​​ နတ်ရှင်​​ေနာင်ကို အထင်​​ေသး​​ကုန်တာ​​ေပါ့​​”

“ ဦး​​ပဥ္ဇင်း​​က​​ေတာ့​​ မှန်တာပဲ ​​ေရး​​တာပဲ၊​ ​​ေပါ်တူဂီ ရာဇဝင်မှာလည်း​​ သည်အတိုင်း​​ပါတယ်၊​ မှတ်တမ်း​​​ေတွလည်း​​ ရှိတယ်၊​ မှန်နန်း​​မှာလည်း​​ အရိပ်အြမွက် အပါသား​​ပဲ ဆရာ”

“ဒါက​​ေတာ့​​ ဟုတ်တာ​​ေပါ့​​၊​ သို့​​​ေပမယ့်​​ မှန်တိုင်း​​​ေရး​​ရင် ဘယ်​​ေကာင်း​​မလဲ၊​ ကိုယ့်​​အမျိုး​​သား​​ ဘုရင်ကို နိုင်ငံြခား​​သား​​​ေတွ အထင်​​ေသး​​ကုန်မှာ​​ေပါ့​​”

“ ​​ေနပါဦး​​ဆရာ၊​ နတ်ရှင်​​ေနာင်ဝတ္ထုကို ဦး​​ပဥ္ဇင်း​​လည်း​​ သိပ်စွဲတာပဲ၊​ သို့​​​ေပမယ့်​​ ရာဇဝင်နှင့်​​ တိုက်ြကည့်​​​ေတာ့​​ မကိုက်တဲ့​​အချက်​​ေတွ ပါ​​ေနတယ်၊​ ဥပမာ…. အိမ်​​ေရှ့​​မင်း​​ ထိုင်း​​စစ်ပွဲမှာ ဆံုး​​ရတာ နတ်ရှင်​​ေနာင်ရဲ့​​ လုပ်ြကံချက် ပ​​ေယာဂ​​ေြကာင့်​​ ဆံုး​​သလို ဆရာက ​​ေရး​​ထား​​တယ်၊​ ရာဇဝင် အ​​ေစာင်​​ေစာင်မှာ အရိပ်အြမွက်​​ေတာင် ရှာမ​​ေတွ့​​ဘူး​​၊​ ဆရာ့​​မှာ မှတ်တမ်း​​များ​​ ရထား​​သလား​​”

“ ဝတ္ထု​​ေရး​​တာ ဘယ်က မှတ်တမ်း​​ရ​​ေနမှာလဲ ကိုယ်​​ေတာ်ရဲ့​​၊​ ဖတ်​​ေကာင်း​​​ေအာင် ​​ေရး​​ရတာ​​ေပါ့​​”

“ဆရာဝတ္ထု​​ေရး​​တာ အခန်း​​ထဲက စား​​ပွဲမှာထိုင်ြပီး​​ စိတ်ကူး​​ဉာဏ်နဲ့​​ချည်း​​ ​​ေရး​​​ေနတယ်ထင်တယ်”

“ စား​​ပွဲမှာ ထိုင်ြပီး​​ စိတ်ကူး​​ဉာဏ်နဲ့​​ မ​​ေရး​​လို့​​ ဘယ်လို​​ေရး​​ရမလဲ ကိုယ်​​ေတာ်”

“မှတ်စု မှတ်တမ်း​​​ေတွ ရ​​ေအာင်ရှာ၊​ ဇာတ်လမ်း​​နဲ့​​ ပတ်သက်တဲ့​​ ဌာန​​ေတွ ကိုယ်တိုင်သွား​​ြကည့်​​၊​ စပ်ဆိုင်ရာ သိမီလိုက်သူ​​ေတွဆီ သွား​​​ေရာက်စံုစမ်း​​ြပီး​​ ​​ေရး​​ဖို့​​​ေကာင်း​​တာလို့​​ ​​ေြပာတာပါ”

“ ဟဲဟဲ… ​​ေနပူလိုက်တာ ကိုယ်​​ေတာ်၊​ သည်​​ေလာက်ဒုက္ခမခံနိုင်ပါဘူး​​၊​ ဝတ္ထု​​ေရး​​တာပဲ၊​ ရာဇဝင်​​ေရး​​တာမှ မဟုတ်ဘဲ၊​ တပည့်​​​ေတာ်​​ေတာ့​​ ရာဇဝင်ြကည့်​​ြပီး​​ စိတ်ကူး​​ဉာဏ်နဲ့​​ပဲ ​​ေရး​​​ေနတာဘဲ၊​ ကိုယ်​​ေတာ်လို သန်လျင်တို့​​…. အင်း​​ဝတို့​​…. ဟိုသွား​​ သည်သွား​​ သွား​​ြပီး​​​ေတာ့​​ြဖင့်​​ မ​​ေရး​​နိုင်ဘူး​​”

“ ဟုတ်တယ်၊​ ဦး​​ပဥ္ဇင်း​​​ေတာ့​​ ကိုယ်တိုင်သွား​​ြကည့်​​ြပီး​​မှ ​​ေရး​​လို့​​ အား​​ရတယ်၊​ နား​​ခံ​​ေတာ်တုန်း​​က ဆိုရင် အင်မတန် ပင်ပန်း​​တာဘဲ၊​ လွှတ်​​ေတာ်မှတ်တမ်း​​​ေတွဆိုလည်း​​ ပုဂံဦး​​တင်ဆီက မရအရ ဆွဲယူရတယ်”

“ကိုယ်​​ေတာ် ​​ေတာ်​​ေတာ်အပင်ပန်း​​ ခံနိုင်ပါတယ်၊​ ကိုယ်​​ေတာ့်​​ဝတ္ထုြကည့်​​တာနဲ့​​ပဲ လံု့​​လ ဝီရိယ ဘယ်​​ေလာက်ရှိတယ်ဆိုတာ သိနိုင်တယ်”

ဤကား​​ ကျွန်ုပ် ရာဇဝင် ဝတ္ထု​​ေရး​​ဆရာြဖစ်ခဲ့​​ရပံုနှင့်​​ “နား​​ခံ​​ေတာ်” ဝတ္ထုအတွက် ကျွန်ုပ်၏ ဆရာတစ်ဆူ မှတ်ယူြခင်း​​ခံရ​​ေသာ လယ်တီပဏ္ဍိတ ဦး​​​ေမာင်ြကီး​​၏ မှတ်ချက်ချြခင်း​​ ခံရပံုြဖစ်​​ေပသည်။​