မင်း​​ ရိုး​​တယ်လို့​​ မဆိုလိုဘူး​​….
ဝံပု​​ေလွလုပ်ရမယ်လို့​​လည်း​​ မ​​ေြပာလိုပါဘူး​​…
မင်း​​​ေကာင်မ​​ေလး​​က သိပ်ချစ်တတ်တယ်တဲ့​​လား​​….
မင်း​​ပီတီ​​ေတွမှာ ​​ေသွး​​တစ်စက်​​ေတာ့​​ မစွန်း​​​ေစချင်ဘူး​​….

​​ေနာက်ကွယ်မှာ
အြခား​​တစ်​​ေယာက်နဲ့​​ ​​ေြမနီလမ်း​​​ေပါ်လိမ့်​​​ေနတာ မင်း​​သိရဲ့​​လား​​….
အဲ့​​ဒီ ကန်​​ေဘာင်​​ေပါ်က ြမက်​​ေတွ ​​ေခွလှိမ့်​​​ေနတာ မင်း​​သိရဲ့​​လား​​….
မင်း​​​ေပး​​ထား​​တဲ့​​ နာရီ​​ေလး​​က​​ေတာ့​​ အဲ့​​အချိန်မှာ ြကိုး​​ြပုတ်​​ေနတာ မင်း​​သိရဲ့​​လား​​…

မင်း​​​ေကာင်မ​​ေလး​​က
ညညဆို မင်း​​ကို သတိရတဲ့​​စိတ်နဲ့​​ အိပ်မရလို့​​ဆို…….
လမ်း​​ထိပ်ခဏခဏနဲ့​​
အ​​ေဆာင်ကို မလှိမ့်​​တပတ်လုပ်ြပီး​​
မဂိုလမ်း​​က ထိပ်​​ေြပာင်နဲ့​​ Club ​​ေတွ ​​ေြပာင်း​​​ေြပာင်း​​တက်​​ေနတာ မင်း​​သိရဲ့​​လား​​…..

မင်း​​က​​ေတာ့​​ သိုသိပ်စွာ ယိုဖိတ်​​ေနတာ…
မင်း​​​ေကာင်မ​​ေလး​​က​​ေတာ့​​ဖွာလန်ကျဲလို့​​….
အတင်း​​တိုး​​​ေဝှ့​​တတ်တဲ့​​ သူ့​​အ​​ေြကာင်း​​​ေတွ မင်း​​မသိပါဘူး​​…
မင်း​​စိတ်ကူး​​ထဲက လမင်း​​
ြပတင်း​​​ေပါက်ြဖစ်​​ေနတာ မင်း​​မသိဘူး​​…
မင်း​​ရှိတဲ့​​ ကမ္ဘာက​​ေန အြပင်ကိုလည်း​​ ထွက်ြကည့်​​ဦး​​…….

ဒါဆို မင်း​​ပထမဆံုး​​ရလိုက်မှာက
​​ေလ​​ေြပကသယ်လာမယ့်​​ အနံ့​​ဆိုး​​​ေတွ……

(ဂျူလိုင် ၁ ရက်​​ေန့​​၊​ ည ၁၁း​​ဝဝ နာရီတွင် ​​ေရး​​ဖွဲ့​​သည်)

Posted by လင္းဦး(စိတ္ပညာ) on 7/25/2008. Filed under ကဗျာများ​​, ကျွန်​​ေတာ့်​​အြမင်များ​​ . You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0