ကျွန်ေတာ်သိသမျှ(၅) သို့မဟုတ် ကျွန်ေတာ်ေရာက်ခဲ့ေသာ သက်သက်လွတ်နယ်ေြမ
ကျွန်ေတာ်သိသမျှ, ကျွန်ေတာ့်အြမင်များ 1/19/2008
၂၀၀၄ ခုနှစ်တုန်းကပါ။ ဒီသြကင်္န်မှာ ဘာများလုပ်ရမလဲ၊ ဘယ်များသွားရပါ့မလဲ ဦးေနှာက်ေြခာက်ေနတုန်း ေသာြကာမဂ္ဂဇင်းတိုက်မှာေရာင်းတဲ့ ြမိုင်ြကီးငူ ဆရာေတာ်ဘုရားြကီး၏ ဘဝအချိုးအေကွ့များ၊ ယွန်းစလင်း အြမုေတေပါင်းချုပ် (၃)အုပ်တွဲြကီးကို ဝယ်ဖတ်ရာက ဒီတစ်ခါေတာ့ ြမိုင်ြကီးငူ သက်သက်လွတ်နယ်ေြမကိုသွားြပီး ဆရာေတာ်ရဲ့ တည်ေဆာက်ြပုြပင်လုပ်ငန်းေတွမှာ ေငွေြကးပါဝင်ကူညီရင်း ခရီးထွက်မယ်လို့ ေတွးြပီး ေကျနပ်ေနမိတယ်။
ဒီလိုနဲ့ ဧြပီလ(၁၁)ရက်ေန့ တနဂင်္ေနွေန့(၃)နာရီေလာက်မှာ ေကျာပိုးအိတ်တစ်လံုး၊ ထီးတစ်ေချာင်းနဲ့ ေအာင်မဂင်္လာ အေဝးေြပးဂိတ်ကို ေရာက်ခဲ့ပါတယ်။ ကားေတွကို စံုစမ်းေတာ့ ပံုမှန် ရန်ကုန်-ဖားအံကားခ (၁၅၀၀)ကျပ်ဟာ (၄၅၀၀)ကျပ် ြဖစ်ေနြပီ။ ဘယ်တတ်နိုင်ပါ့မလဲ။ လက်မှတ်တစ်ေစာင်ဝယ်ြပီး ေစာင့်ေနရေတာ့ တာေပါ့ ။ လက်မှတ်မှာေရးထားတာက “ေအာင်စစ်သည်ခရီးသည်ပို့ေဆာင်ေရး(အဆင့်ြမင့်အထူးအြမန်ယာဉ်)၊ ယာဉ်အမှတ် ၄ခ/၄၆၃၈၊ ယာဉ်ထွက်ချိန်(၆)နာရီတဲ့။ သို့ေသာ်လည်းပဲေပါ့ေလ ...တကယ်တမ်းမှာေတာ့ (၇)နာရီ (၁၀)မိနစ်ေလာက်မှ စတင်လှုပ်ရှားပါတယ်။ ဒါေတာင် တကယ်မထွက်ေသးဘဲ အေဝးေြပးဝင်းထဲမှာပဲ လှည့်ပတ်ေမာင်းြပီး ကုန်ေတွတင်ပါတယ်။ ေနာက်ဆံုး (၇)နာရီခွဲေလာက်မှာေတာ့ ဝင်းထဲက တကယ်ထွက်ပါြပီ။ အေဝးေြပးဝင်းနဲ့ ေထာက်ြကံ့အြကားကို ခေရပင်လမ်းခွဲအတိုင်း ထွက်လာရာမှာ အြကိမ်(၂၀)ေလာက် ရပ်တာေတွ၊ အဲဒီေနာက်် တစ်လမ်းလံုး အြကိမ်ြကိမ်ရပ်ြပီး လူေခါ်တင်တာေတွ မေရးေတာ့ပါဘူး။ ဒီကားဟာ အဆင့်ြမင့်အထူးအြမန်ယာဉ်ြကီးလို့ ေြပာေပမယ့် ခရီးသည်ေတွရဲ့ ပစ္စည်းပစ္စယ လက်ဆွဲအိတ်ေတွ တင်ဖို့ေတာင် စင်မပါပါဘူး။ ထိုင်ခံုများဟာလည်း မလှုပ်သာ မလူးသာ ေြခမဆန့်သာေအာင် ကျဉ်းြကပ်ေနြပီး ေနာက်ကို မှီလို့ရေအာင် ဖန်တီးထားတဲ့ အတင်အချခလုတ်လည်းမရှိ၊ ထိုင်ခံုေအာက်ေြခများကို သစ်သားတံုးများနဲ့ ြပုြပင်ခုခံထားပါတယ်။ ယာဉ်ေနာက်ပိုင်း ေနရာသံုးပံုတစ်ပံုေလာက်ကို ထိုင်ခံုေတွြဖုတ်ြပီး ကုန်ပစ္စည်းများအြပည့် တင်ထားပါတယ်။ ကားခ(၄၅၀၀)ကျပ်ယူထားေသာ်လည်း ေလေအးေပးစက်မရှိ။ ကားဟာ လွတ်ေနေသးတဲ့ ထိုင်ခံုေတွအတွက် အြကိမ်ြကိမ်လူတင်ေပမယ့် ကျွန်ေတာ့ေဘးက ထိုင်ခံုကို ဘယ်သူမှ ေရာက်မလာပါဘူး။ ေဩာ်....ြမိုင်ြကီးငူဆရာေတာ်ရဲ့ တည်ေဆာက်ြပုြပင်လုပ်ငန်းေတွမှာ မတ်လ တစ်လစာနဲ့ ဧြပီလပထမပတ်အတွင်း ရှာေဖွရရှိထားတဲ့ ေဒါ်လာေငွ (၁၁၀)ကျပ်ကို ေရာင်းလို့ ရလာတဲ့ေငွ (၉၀၀၀၀)ကျပ်တိတိ လှူလိုက်မဟဲ့ဆိုတဲ့ ကုသိုလ်စိတ်ကူးေြကာင့်ထင်ပါရဲ့ နှစ်ေယာက်စာထိုင်ခံုကို တစ်ေယာက်ထဲေကွးအိပ်ရင်း ဇိမ်ကျကျပါသွားပါတယ်။
ဒီလိုနဲ့ ပဲခူး၊ ကျိုက်ထို၊ ဘီးလင်း၊ ကျိုေက္ကာ်စသည်တို့ကို ေလယာဉ်ေမာင်းသလို ေမာင်းလာရာမှာ ဖားအံတံတားကို မနက်(၃)နာရီေလာက် ေရာက်ခဲ့တယ်။ တံတားက မနက်(၅)နာရီမှဖွင့်လို့ ဒီဘက်ထိပ်မှာပဲ ေစာင့်ေနြကရပါတယ်။ (၅)နာရီထိုးေတာ့ ယာဉ်တစ်စီးချင်း စစ်ေဆးေနတာမို့ ဖားအံကို (၆)နာရီထိုးမှ ဝင်ပါတယ်။ ဖားအံကေန ြမိုင်ြကီးငူကားနဲ့ ဆက်ထွက်လာရာမှာ (၁၂-၄-၂၀၀၄)၊ မနက်(၇)နာရီ ြမိုင်ြကီးငူကို ေရာက်ရှိခဲ့ပါေတာ့တယ်။ ြမိုင်ြကီးငူ ဧရိယာအဝင်ဂိတ်မှာ အိတ်များ၊ အထုပ်အပိုးများကို အေသအချာ ရှာေဖွ စစ်ေဆးပါတယ်။ အထူးသြဖင့် သားငါး၊ ငပိေြခာက် စတာေတွကို သက်သက်လွတ်နယ်ေြမအတွင်း မယူေဆာင်လာရေအာင် စစ်ေဆးတာ ြဖစ်ပါတယ်။ ြမိုင်ြကီးငူဂိတ်အဆံုးမှာေတာ့ ယွန်းစလင်းအြမုေတ ေပါင်းချုပ်စာအုပ်ြကီးထဲမှာ ဖတ်ရတဲ့အတိုင်း ဒီေကဘီေအဥက္ကဌ ဦးသာထူးေကျာ်ရဲ့အိမ်ကို ေမးြမန်းြပီး သွားရတာေပါ့။ ဒါေပမယ့် ဥက္ကဌြကီးက ဖားအံဘုန်းြကီးေကျာင်းမှာ ကိုရင်ြကီးသွားဝတ်ေနလို့ မေတွ့ခဲ့ရပါဘူး။ ဥက္ကဌြကီးရဲ့ ကိုယ်ေရးအရာရှိ ဗိုလ်ြကီးအဆင့်ရှိသူ ေစာသိန်းေဇာ်နဲ့ေတွ့လို့ အကျိုးအေြကာင်း ရှင်းြပေတာ့ အတွင်းေရးမှူး ဦးလာဘထံေခါ်သွားြပီး သတင်းပို့ တင်ေြပေပးပါတယ်။ ဦးလာဘရဲ့ ညွှန်ြကားချက်အရ ဥက္ကဌြကီးရဲ့ ရံုးအုပ်ချုပ် ဗိုလ်ြကီးအဆင့်ရှိ ေစာချစ်လွင်နဲ့ ဇနီးေနာ်သိန်းပွင့်တို့အိမ်မှာ တည်းခိုရပါတယ်။ အဲဒီေန့ (၁၂-၄-၂၀၀၄)ရက်ေန့မှာပဲ ဘရေသ့ေကျာင်းကိုသွားြပင်္ီး ဆရာေတာ်မရှိတဲ့အတွက် အလှူေငွကျပ် (၉၀၀၀၀)ကျပ်ကို လက်ခံထားဖို့ေလျှာက်ထားရာ မယ်ေတာ်ေကျာင်းကိုသွားြပီး မယ်ေတာ်ထံမှာ အပ်နှံထားဖို့ ေြပာပါတယ်။ ဘရေသ့ကို ေငွ(၅၀၀၀)ကျပ်လှူဒါန်း ကန်ေတာ့ြပီးတဲ့ေနာက် မယ်ေတာ်ေကျာင်းကိုသွားြပီး မယ်ေတာ်ထံ အလှူေငွ အပ်နှံခဲ့ပါတယ်။ အဲဒီေနာက် ဘရေသ့ရဲ့ လံုြခံုေရးအရာရှိ ဗိုလ်မှူးအဆင့်ရှိ ေစာနန္ဒိယက လိုက်ပို့ေပးလို့ သံလွင်ြမစ်ကမ်းနဖူးအထက်မှာ တည်ထားတဲ့ ေဘသဇ္ဇမုနိေြကးသွန်း ဘုရားြကီးကို ဖူးခဲ့ရပါတယ်။ ဆရာေတာ် ေြကးသွန်းဘုရားြကီး တည်ထားရာမှာ ေြကးသွန်းဘုရားြကီးအတွက် ေြကးပိဿာချိန် (၁၁၀၀)အသံုးြပုခဲ့ရြပီး မကိုဋ်ေတာ်အတွက် ေရွှချိန်(၃၈)ပိဿာ အသံုးြပုခဲ့ရပါတယ်။ ေြကးသွန်းဘုရားြကီးနဲ့တကွ စံေကျာင်းေတာ်တည်ေဆာက်ရာမှာ (၄)နှစ်နဲ့တစ်လ ြကာခဲ့ြပီး ေငွကျပ်သိန်းေပါင်း (၇၀၀၀)ေကျာ်ခန့် ကုန်ကျခဲ့တယ်လို့ ဆိုပါတယ်။
(၁၃-၄-၂၀၀၄)ရက်ေန့မှာေတာ့ ရံုးအုပ်ဦးေစာချစ်လွင်ရဲ့ ေယာက္ခထီး၊ အသက်(၇၀)နှစ်ရှိ ဖထီးက လိုက်ပို့လို့ ေတာင်ကုန်းြကီးရဲ့ထိပ်မှာ တည်ထားတဲ့ ရပ်ေတာ်မူကျွန်းကိုး ဘုရားြကီးကို ဖူးေတွ့ခဲ့ရပါတယ်။ ဒီရပ်ေတာ်မူ ရုပ်ပွားေတာ်ထုလုပ်ခဲ့တဲ့ ကျွန်းလံုးြကီးကို ရရှိခဲ့ပံုကလည်း ထူးြခားလှပါတယ်။ ဒီကျွန်းလံုးြကီးဟာ သဲေသာင်ြပင်ရဲ့ ေအာက်ေပ(၂၀)ေလာက်မှာ နစ်ြမုပ်ေနတာ နှစ်ေပါင်းများစွာ ြကာခဲ့ြပီြဖစ်လို့ သက်ြကီးရွယ်အိုများ အပါအဝင် မည်သူ တစ်ဦးတစ်ေယာက်မျှ မသိခဲ့ြကပါဘူး။ ဆရာေတာ်က ဒီေသာင်ြပင်ရဲ့ ေအာက်မှာ ကျွန်းလံုးြကီးရှိတယ်၊ တူးြကဆိုလို့ တူးေဖာ်ြကရာမှာ လူေပါင်း(၅၀၀)ေကျာ်နဲ့ (၁၀)ရက်/ (၁၅)ရက်ခန့် တူးြကရြပီး ေပ(၂၀)ေလာက်အနက်မှာ ဒီကျွန်းလံုြကီးကို ရရှိခဲ့ြခင်းြဖစ်ပါတယ်။ ရပ်ေတာ်မူ ဆင်းတုေတာ်ထုလုပ်တဲ့ ပန်းပုဆရာြကီး ဦးသိန်းဝင်းရဲ့ ေြပာြပချက်အရ အဖျားပိုင်းထိပ်ဝ (၇)ေပကျယ်ြပီး၊ အရှည်(၁၄)ေတာင်ခန့်ရှိေြကာင်း၊ အရင်းပိုင်း သကင်္န်းေတာ်ြဖန့်ေနပံု ထုလုပ်ရာမှာ မူလသစ်လံုးြကီးရဲ့ အရင်းပိုင်းပံုစံက သကင်္န်းြဖန့်ေနပံုြဖစ်တဲ့အတွက် အလိုက်သင့် လွယ်ကူစွာထုလုပ်နိုင်ခဲ့ေြကာင်း။ ၂ဝဝဝြပည့်နှစ် တေပါင်း/တကူးမှ စတင်ထုလုပ်ရာ ဝါဆို/ဝါေခါင်တွင် အြပီးသတ်နိုင်ခဲ့ေြကာင်း၊ စံေကျာင်းေတာ်ြကီးကို ၂၀၀၁ခုနှစ် ေအာက်တိုဘာလတွင် အုတ်ြမစ်ချခဲ့ေြကာင်း သိရပါတယ်။
(၁၄-၄-၂၀၀၄)ရက်ေန့မှာေတာ့ လိုက်လံြပသမယ့်လူ မရှိေတာ့ဘူး။ အားလံုးဟာ တာဝန်အသီးသီးနဲ့ အလုပ်ရှုပ်ေနြကပါတယ်။ မေန့ကလိုက်ပို့တဲ့ အသက်(၇၀)ေကျာ် ဖထီးကလည်း ပူြပင်းလှတဲ့ ေနဒဏ်ကို မခံနိုင်ရှာဘူး။ ကျွန်ေတာ်ကလည်း ယွန်းစလင်းအြမုေတေပါင်းချုပ်စာအုပ်ြကီးထဲမှာ ဖတ်ခဲ့ရတဲ့ သံလွင်ြမစ် တစ်ေြကာမှာ ဆရာေတာ်တည်ထားတဲ့ ေစတီပုထိုးများကို ဖူးချင်တယ်။ ဒါနဲ့ တစ်ေယာက်ထဲပဲ ြမိုင်ြကီးငူ စက်ေလှဆိပ်ကို ဆင်းလာခဲ့တယ်။ သဇင်ြမိုင်ရပ်ကွက်မှာေနတဲ့ စက်ေလှသမား ေမာင်ပူဇွန်(ေခါ်)ေမာင်နီေရးနဲ့ ေဈးညှိြပီး ေငွတစ်ေသာင်းနဲ့ စက်ေလှငှားလို့ သံလွင်ြမစ်ကို ဆက်တက်ခဲ့ြကပါေတာ့တယ်။ ြမိုင်ြကီးငူ ေလှဆိပ်က နံနက်(၇)နာရီ (၁၅)မိနစ်ေလာက်ေပါ့။ ပထမဆံုး ညာဘက်ကမ်းေြခမှာ မာလာယုဘုရား၊ ကရင်လို ေနာ်ေပါနူ၊ ဘယ်ဘက်ကမ်းမှာေတာ့ စန္ဒပါလ၊ ကရင်လို သင်လိုလ။ အဲဒီေနာက် ကန်ညီေနာင်စခန်းဘုရား။ ေရှ့ဆက်လာေတာ့ ကေမာ့လဲ့ေတာင်၊ ေပါ့ေတာ့ေတာင်။ အဲဒါြပီးေတာ့ ေကျာက်ေတာင်ကုန်းြကီးတစ်ခုဟာ သံလွင်ြမစ်ဘယ်ဘက်ကမ်းကေန ဆင်းလာြပီး ြမစ်ထဲ ေရဆင်းေသာက်ေနတဲ့ ေကျာက်ေြမွြကီးတစ်ေကာင်လို ေခါင်းေထာင်ြပီး အဆံုးသတ်ထားပါတယ်။ ေမာင်ပူဇွန်ရဲ့ ေြပာြပချက်အရ ေြမွြကီးဟာ သံလွင်ြမစ်ကို ြဖတ်ကူးမယ့်ဆဲဆဲ ညာဘက်ကမ်း ေခွးြခေသင့်္ေတာင့်လို့ေခါ်တဲ့ေနရာက ေခွးေဟာင်လို့ ဆက်မကူးေတာ့ဘဲ ရပ်သွားခဲ့တာတဲ့။ ေကျာက်ေြမွကို ြဖတ်လာြပီးတဲ့ေနာက် မေရှး မေနှာင်းမှာပဲ ညာဘက်ကမ်း ေခွးြခေသင့်္ေတာင်ကုန်းေပါ်မှာ တည်ထားတဲ့ သီလသိဒ္ဓိဘုရားကို ဖူးေတွ့ရပါတယ်။ ေခွးြခေသင့်္ေတာင်ကုန်းဟာ သိပ်မြမင့်လှပါဘူး။ ဒါေပမယ့် အဲ့ဒီေတာင်ကုန်းနဲ့ တစ်ဆက်တည်းေတာင်ေြကာကေတာ့ အေတာ်ြမင့်ပါတယ်။ ေတာင်ေြကာနဲ့ သံလွင်ြမစ်အြကားမှာရှိတဲ့ ေခွးြခေသင့်္ေတာင်ကုန်းဟာ လူေတွတမင်တကာ ဖန်တီး တည်ေဆာက်ထားတဲ့ သဘာဝေကျာက်တံုးြကီးများကို အစီအရီထပ်ြပီး အဂင်္ေတ ကိုင်ထားသလိုမျိုး ပန်းရံသမားများ လက်စွမ်းြပထားသည့်အလား ထူးြခားစွာ ြဖစ်ေပါ်ေနပါတယ်။
အဲဒီေနာက် ရင်းပိုင်းေချာင်းဝဘုရား။ အဲဒီေနာက် ေအာင်မဂင်္လာသုခေစတီ၊ ေနာက် စြကင်္ာေတာင်ဘုရား စသြဖင့် ဆရာေတာ်ခက်ခက်ခဲခဲြကိုးပမ်းတည်ထားခဲ့တဲ့ ဘုရားေစတီေတွကို ထံုးေဖွးေဖွးနဲ့ သပ္ပာယ်စွာ ဖူးေတွ့ခဲပါတယ်။ ဆက်လက်ြပီး ဆန်တက်လာရာမှာ ဘယ်ဘက်ကမ်းမှာရှိတဲ့ မဲဆိပ်ရွာကိုေရာက်ေတာ့ ေရငတ်တာနဲ့ ကမ်းေပါ်တက်ြပီး ေဖျာ်ရည်ဘူးဝယ်ရင်း ေရေနွးြကမ်းေသာက်ြကပါတယ်။ ရွာက အေတာ်ြကီးြပီး ကိုယ်ထူကိ်ုယ်ထ ေဆာက်လုပ်ထားတဲ့ မူလတန်းေကျာင်းတစ်ေကျာင်းနဲ့ ေဘာလံုးကွင်းတစ်ကွင်းရှိေသာ်လည်း ဆရာ/ဆရာမများ မရှိလို့ အခက်ေတွ့ေနြကရရှာတယ်။ မဲဆိပ်ရွာကထွက်လာေတာ့ ေတာင်ြကား။ အဲဒီေနာက် ဆိတ်ဝဲ၊ အဲဒီေနာက် မသာတံခါး၊ ြပီးေတာ့ ဘုရားေကျာက်၊ အဲဒါြပီးေတာ့ ေတာင်နီဘုရား စသြဖင့် တစ်ခုြပီး တစ်ခု ဆန်တက်လာခဲ့ြကတယ်။ မသာတံခါးဆိုတာကေတာ့ ကမ်းနှစ်ဘက် ဝဲယာကေန ြမစ်လယ်နားအထိ ေကျာက်ေဆာင်ြကီးနှစ်ခု ြဖစ်ေပါ်တည်ရှိေနတာပဲေပါ့။ မိုးတွင်း ေရြကီးြပီး ေရစီးြကမ်းတဲ့အချိန်မှာ အန္တရာယ်ြကီးလှတဲ့အတွက် မသာတံခါးလို့ေခါ်တာပါ။ ေတာင်နီဘုရားဆိုတာကလည်း ဘုရားတည်ထားတဲ့ ဧရာမ ေကျာက်တံုး ေကျာက်ေဆာင်ြကီးရဲ့ မျက်နှာစာမှာ ြမက်ေတွေပါက်ေနြပီးေတာ့ အဲဒီြမက်ေတွ ေြခာက်သွားြပီး ြမက်သီးဆံေတွကလည်း နီညိုေရာင်ြဖစ်ေနတာ့ ေတာင်နီြကီးတစ်လံုးလို ြဖစ်ေနလို့ပါ။ တကယ်တမ်း ြမက်ေတွေအာက်က ေကျာက်ေဆာင်၊ ေကျာက်တံုးြကီးဟာ မည်းမည်ြကီးမို့ ေတာင်မည်းဘုရားလို့ေတာင် ေခါ်သင့်ပါတယ်။
အဲဒီကဆန်တက်လာေတာ့ အိမ်ငါးလံုးသာရှိတဲ့ ေစာသီထ၊ ေနာက်အိမ်ေြခ(၂၀)ရှိတဲ့ ေဘာသေရာ၊ ေနာက်ဆံုးမှာ အိမ်ေြခ(၂၀)ရှိတဲ့ တမူဖိုးမှာ လမ်းဆံုးခဲ့တယ်။ တမူဖိုးက ဆက်တက်မယ်ဆိုရင် ဟပ်ြကီးဆိုတဲ့ ေနရာကိုေရာက်မယ်တဲ့။ ဟပ်ြကီးဆိုတာက သံလွင်ြမစ်ဟာ သမရိုးကျစီးလာေနရာက ေချာက်ြကီးြဖစ်သွားြပီး ေရတံခွန်ြကီးလို ြဖစ်ေနတဲ့ ေနရာေပါ့။ ေနွရာသီ ေရနည်းတဲ့အချိန် ေချာက်ဟာ ပိုနက်ေနတယ်။ ြပီးေတာ့ တမူဖိုးနဲ့ ဟပ်ြကီးအြကား ေရစီးအလွန်ြကမ်းြပီး ဝဲကေတာ့ြကီးေတွရှိလို့ ဆက်မသွားချင်ဘူးလို့ စက်ေလှသမားက ေြပာပါတယ်။ ကျွန်ေတာ်က အန္တရာယ်ရှိတဲ့ေနရာအထိ မသွားပါဘူး။ အဲဒီ စုပ်ဝဲြကီးေတွနဲ့ ဟပ်ြကီးဆိုတာကို ြမင်ရရံုေလးပဲ လိုက်ြပပါဆိုတာေတာင် ဘယ်လိုမှ ေြပာလို့မရဘူး။ အဲဒီအချိန်မှာ (၁၁)နာရီ ခွဲြပီးလို့ ေန့လည်(၁၂)ထိုးခါနီး ထမင်းဆာဆာနဲ့ တမူဖိုးရွာမှာ ထမင်းချက်ခိုင်းြပီး စာြကမယ်ဆိုတဲ့ ရည်ရွယ်ချက်နဲ့ ကမ်းပါးေပါ်တက်ြကပါတယ်။ အိမ်တစ်အိမ်မှာ ပိန္နဲေစ့ကို ဆား၊ အချိုမှုန့်၊ ငရုတ်သီး စတာေတွနဲ့ ေထာင်းြပီး ေရလံုြပုတ်ချက်၊ တို့စရာအရွက်က ခံတက်ချဉ်ရွက်၊ ထမင်းက ဆန်ြကမ်း၊ ဆာဆာနဲ့ နှက်လိုက်ြကတာ နတ်သုဒ္ဒါနဲ့ မလဲနိုင်ဘူးြဖစ်သွားတာပဲ။ ထမင်းေကျွးတဲ့အိမ်ရှင်က မုတ်ဆိတ်ေမွှး၊ ပါးသိုင်းေမွှးနဲ့ ဗလေကာင်းေကာင်း လူေချာလူခန့်ပါ။ စကားေြပာစက်နဲ့ ကရင်လိုေြပာတာ ဘာေြပာမှန်း မသိရေပမယ့် ဒီေကဘီေအက ြဖစ်မယ်လို့ထင်ပါတယ်။ ကျွန်ေတာ်က အလကားစားရတာ အားနာလို့ ပိုက်ဆံေပးြပီး ချက်ခိုင်းရေအာင်ဆိုေတာ့ ေမာင်ပူဇွန်က ဧည့်သည်ကိုေကျွးရင် ပိုက်ဆံမယူရဘူးလို့ ေြပာပါတယ်။ ဒါေပမယ့် ကေလးေတွကို နည်းနည်းပါးပါး မုန့်ဖိုးေပးရေအာင်ဆိုေတာ့ အိမ်ရှင်ရဲ့ ေြမးေလးတစ်ေယာက်ကို ေမာင်ပူဇွန်က (၁၀၀)ကျပ်ေပးြပီး ေနာက်ေြမးတစ်ေယာက်ကို ကျွန်ေတာ်က (၅၀၀)ကျပ်တန်တစ်ရွက် ေပးလိုက်ပါတယ်။
ေန့လည်(၁)နာရီခွဲေလာက်မှာ မယ်ေတာ်ေစာရွာကိုသွားြပီး ကိုရင်ဝတ်ေနြကတဲ့ အိမ်ရှင်ရဲ့သား(၃)ေယာက် ြပန်ေရာက်လာြကြပီး ကျွန်ေတာ်တို့လည်း နှုတ်ဆက်ထွက်ခွာ လာပါေတာ့တယ်။ အြပန်ခရီးကေတာ့ ေရစုန်ဆိုေတာ့ ြမန်ပါတယ်။ ထူးထူးြခားြခား ေရးြပစရာမရှိပါဘူး။ ဒါေပမယ့် ထူးြခားတာ တစ်ခုေတာ့ ေတွးမိတယ်။ တမူဖိုးကေန ေလှြကံုလိုက်စီးတဲ့ သားအဖနှစ်ေယာက်ရယ်၊ ကျွန်ေတာ်နဲ့ ေအာင်ပူဇွန်ရယ် ေလှရှိရာကို လာရာမှာ ေြခေထာက်သဲထဲြမုပ်သွားတဲ့အခါ အသားနဲ့ထိမိတဲ့ သဲရဲ့အပူဟာ မခံမရပ်နိုင်ေအာင်ပါပဲ။ ေလှြကံုစီးဖို့လိုက်လာတဲ့ အဖိုးြကီးရဲ့သားြဖစ်သူဟာ ဖိနပ်မပါရှာဘူး။ သူဟာ သဲြပင်ေပါ်မှာ ခုန်ဆွခုန်ဆွေြပးသွားြပီး သဲြပင်ေပါ်မှေပါက်ေနတဲ့ ြခံုနွယ်ပင်ေတွေပါ် ခုန်တက်လိုက်၊ အပင်ငယ်ေတွေပါ် နားလိုက်နဲ့ သဲြပင်ြကီးေပါ်ြဖတ်ေြပးေနခဲ့တယ်။ ကမ်းမှာဆိုက်ထားတဲ့ စက်တပ်ေလှငယ်ဟာ ပူလွန်းလို့ ေလှဝမ်းစက်ေြကာင်းေတွ အက်ကွဲြပီး ေရေတွတင်ေနလို့ ေရေတွခပ်ထုတ်ြပီး ြပန်ဖာေနခဲ့ရတယ်။ ြမိုင်ြကီးငူက လူြကီးသူမေတွရဲ့ စကားအရ ဘယ်ေတာ့မှ ဖိနပ်မစီးတဲ့ဆရာေတာ်ဟာ ြခစ်ြခစ်ေတာက် ပူေလာင်ေနတဲ့ ေသာင်ြပင်မှာ ေအးေအးေဆးေဆးေလျှာက်လှမ်းြပီး သွားေလ့ရှိတယ်။ သစ်ငုတ်ေတွ၊ ဆူးေတွ၊ ေကျာက်ခဲချွန်ေတွရှိတဲ့ ေတာေတာင်ထဲမှာလည်း ဖိနပ်မပါဘဲ ေလျှာက်လှမ်းခဲ့ြပီး ဘယ်ေတာ့မှ ထိခိုက်အန္တရာယ် မြကံုဘူးလို့ ဆိုပါတယ်။ ေနာက်တစ်ခု သတိထားမိတာက သံလွင်ြမစ်ကမ်းေလး ဝဲယာမှာ ေတာင်ယာေတွလုပ်ထားလို့ ေတာင်ကတံုးေတွြဖစ်ေနတာပါပဲ။ မီးေတွရှို့ထားတဲ့ ေလာင်ေနဆဲ ေတာမီးေတွလည်း ေတွ့ရတယ်။ ြမိုင်ြကီးငူေဒသမှာ ေလှကားထစ်ေတာင်ယာစံနစ်ကို ကျင့်သံုးနိုင်ရင် ေကာင်းလိမ့်မယ်လို့ ေတွးြမင်မိပါတယ်။
ြမိုင်ြကီးငူကို ေရာက်ခါနီး သံလွင်ြမစ်ရဲ့အလယ်မှာ သဲေသာင်ြပင်ြကီးဟာ ကျွန်းြကီးတစ်ကျွန်းလို ြဖစ်ေနြပီး ရွာေတွ၊ ဘုန်းြကီးေကျာင်းေတွ၊ စိုက်ခင်းေတွနဲ့ ြဖစ်ေနတယ်။ အဲဒီ သဲေသာင်ကျွန်းြကီးရဲ့ ညာဘက်ြခမ်း သံလွင်ြမစ်ထဲကို စက်ေလှနဲ့ဝင်ေရာက်လာခဲ့ြပီး ေသာင်ကျွန်းကိုေကျာ်ြဖတ်အြပီး သံလွင်ြမစ်ထဲကို စီးဝင်ေနတဲ့ ယွန်းစလင်းေချာင်းထဲကို ဝင်ေရာက်ခဲ့ြကပါတယ်။ ယွန်းစလင်းေချာင်းအဝင် ညာဘက်ကမ်းမှာ ေကာ့ကရက် ေကျးရွာရှိပါတယ်။ ဆက်ြပီး ဆန်တက်ေတာ့ ဘယ်ဘက်ကမ်းပါးေပါ်မှာ ဆရာေတာ်တည်ထားတဲ့ ထီးေလးသာယာ ဘုရားကို ဖူးေတွ့ရပါတယ်။ တပါင်း လဆုတ်(၇)ရက်မှာ ကျင်းပတဲ့ ဘုရားပွဲမှာ မိုးဒီနဲ့ ေမာ့စ်တို့ လာေရာက်ကြပတယ်လို့ သိရပါတယ်။ အဲဒီဘုရားကို ကမ်းေပါ်တက်ဖူးြပီးေနာက် ညေန(၆)နာရီထိုးေတာ့မှာမို့ ေချာင်းကို ဆက်မတက်ေတာ့ဘဲ ြမိုင်ြကီးငူကို ြပန်ခဲ့ြကပါေတာ့တယ်။
(၁၅-၄-၂၀၀၄)ရက်ေန့ နံနက်ပိုင်းမှာေတာ့ ဘယ်မှမသွားပဲ ြမိုင်ြကီးငူဆရာေတာ်ရဲ့ ခရီးစဉ်များအေြကာင်း ေရးထားတဲ့ တံလျှပ်ေလနှင့်ခရီးစဉ်များစာအုပ်ကို ဖတ်ရင်း အချိန်ြဖုန်းေနခဲ့ပါတယ်။ ေန့လည်ဘက်မှာ အလွန်ပူတဲ့အတွက် ေလရြပီး ေအးြမတဲ့ဘရေသ့ေကျာင်းေအာက်မှာ သွားအိပ်ရင်း ဘရေသ့ရဲ့ ဝယျာဝစ္စအနီးကပ် ေဆာင်ရွက်ေပးေနတဲ့ ဖားအံြမို့က ကိုေအာင်ဆန်းြမ၊ အနီးကပ် လံုြခံုေရးမှူး ဦးနန္ဒိယနဲ့ ဦးစိန်ေဖတို့နဲ့ စကားစြမည်ေြပာြကတယ်။ ဆရာေတာ်ဟာ တစ်ေနရာတည်းမှာ အတည်တကျ ေနေလ့မရှိပဲ ဘုရားေတွလိုက်တည်၊ ပဥ္ဇင်းခံပွဲေတွမှာ ပဥ္ဇင်းခံေပး၊ ကိုရင်ေတွ ဒုလ္လဘရဟန်းေတွကို ဘုရားဖူးေခါ်သွားနဲ့ အလုပ်ရှုပ်ေနေြကာင်း၊ အားတဲ့အချိန်ေလးေတွမှာ တရားကျင့်ဂူအတွင်းမှာ တရားထိုင်ြခင်းနဲ့ တစ်ခါတစ်ရံ မယ်ေတာ်ကို လာေတွ့ေလ့ရှိေြကာင်း သိရပါတယ်။
ဆရာေတာ်ြကီးရဲ့ ြကိုးပမ်းမှုေြကာင့် ဖားအံမှ လှိုင်းဘွဲ့ြမိုနယ် ထိဖိုခလံုရွာအထိ ကတ္တရာလမ်း(၁၀)မိ်ုင်သာ ရှိခဲ့ရာက ဘားအံ-ြမိုင်ြကီးငူကားလမ်း (၄၅)မိုင် ေဖာက်လုပ်ြပီးစီးခဲ့ပါတယ်။ တံတားအြကီးအေသးေပါင်း (၁၀၀)ေကျာ် ရှိပါတယ်။ ြမိုင်ြကီးငူရဲ့ စိန်ပန်းြမိုင်ရပ်ကွက်မှာ ေရေလှာင်တမံတစ်ခု၊ ြမိုင်ြကီးငူ ဧရိယာထဲမှာ လျှပ်စစ်ဓါတ်အားေပးစက်ရံု (၁)ရံု၊ အထက်တန်းေကျာင်း (၁)ေကျာင်း၊ အလယ်တန်းေကျာင်း(၁)ေကျာင်း၊ မူလတန်းေကျာင်း (၁၀)ေကျာင်း၊ မူြကိုေကျာင်း (၁)ေကျာင်း၊ တိုင်းရင်ေဆးခန်း (၁)ခု၊ ြပည်သူ့ေဆးရံု (၁)ရံု၊ ဒီေကဘီေအ စစ်ေဆးရံု (၁)ရံု၊ အိုင်အိုဒင်း ြဖည့်စွက်ဆားစက် (၁)စက်၊ သြကားစက်ရံု (၁)ရံု၊ တို့ ရှိြကပါတယ်။ ြမိုင်ြကီးငူ ဧရိယာအတွင်းမှာ အိမ်ေမွးြကက်၊ ဝက်၊ ဘဲ၊ ဆိတ်၊ ေခွး လံုးဝ မရှိ။ လယ်လုပ်ရန်အတွက် ကျွဲ၊ နွား၊ ဆင်တို့သာ ရှိြကြပီး ဘုရား ေစတီနဲ့ တန်ေဆာင်းတို့မှာ ရန်ကုန်က ဘုရားရင်ြပင်နဲ့ တန်ေဆာင်းေတွမှာလို အတွဲများ အြမင်မေတာ် သွားလာေနထိုင်ြခင်းမရှိဘဲ လက်ချင်းချိတ်ြပီး ေလျှာက်တာနဲ့ေတာင် ေတွ့တဲ့လူြကီးက ရိုက်နှက်ဆံုးမြပီး ြပန်လည်ရန်ြပုရင် ထိပ်တံုးခတ် အြပစ်ေပးပါတယ်။ ယခင်သြကင်္န်တုန်းက ြမိုင်ြကီးငူထဲဝင်လာရာမှာ ေဘာင်းဘီတိုနဲ့ စွပ်ကျယ်သာသာဝတ်ထားတဲ့ မိန်းမေတွနဲ့ သရုပ်ပျက်လွန်းစွာ ဝတ်ဆင်ထားတဲ့ ေယာကျာ်းတို့ကို ထိပ်တံုးခတ်အြပစ်ေပးခဲ့တဲ့အတွက် ဒီနှစ်သြကင်္န်မှာ သရုပ်ပျက်တာ မေတွ့ခဲ့ရပါဘူး ။
ြမိုင်ြကီးငူကို စေရာက်တဲ့(၁၂)ရက်မှ (၁၅)ရက်ေန့အထိ ညေနတိုင်း ဘရေသ့ေကျာင်းရဲ့ အေရှ့ဘက် ေချာက်ထဲက ေရတွင်းမှာ ေရချိုးပါတယ်။ ေရဟာြကည်လင်သန့်ရှင်းြပီး ေအးြမလှတယ်။ ေရတွင်းနဲ့ ၃/၄လှမ်း ေလာက်ေဝးတဲ့ ေနရာမှာ ေရချိုးဖို့ အဂင်္ေတကိုင်ထားတာ (၄)ေတာင်ပတ်လည်ေလာက် ရှိပါတယ်။ ေရချိုးဖို့ ေလးေထာင့်သံပံုးထဲကို ေရြဖည့်တဲ့အခါ လျှံကျလာတဲ့ေရေတွဟာ အဂင်္ေတကွက်ေပါ်မှာ အိုင်ငယ်ေလးေတွ ြဖစ်ေနတာကို ငှက်အမျိုးအစားေပါင်းစံု၊ အကွက်အေသွးေပါင်းစံုနဲ့ ရှဉ့်ငေပါေလးေတွက မေြကာက်မရွံ့ အလုအယက်လာေသာက်ြကပါတယ်။ ေတာြခံုေတွထဲမှာ တွန်ေနတဲ့ ေတာြကက်ဖေတွရဲ့ အသံကိုလည်း ြကားရတယ်။ ေန့လည်ေန့ခင်း ပူေလာင်လွန်းတဲ့အချိန်မှာ ဆတ်မ(၃)ေကာင်ဟာ ဘရေသ့ေကျာင်းေအာက်မှာ လာအိပ်ြကတယ်။ ေဒါင်းဖိုတစ်ေကာင်ကလည်း ေကျာင်းထဲကို ဝင်လာတတ်တယ်။ ေဒါင်းဖိုခွပ်လို့ နဖူးကိုခွပ်မိရင် လူြကီးတစ်ေယာက်ေတာင် ဖင်ထိုင်လဲတယ်လို့ ေြပာြပြကတယ်။
(၁၆-၄-၂၀၀၄)ရက်ေန့နံနက် ဦးေစာချစ်လွင်အိမ်မှာ နံနက်စာ စားြပီး စာဖတ်ေနတုန်း ဆရာေတာ်ဟာ ကိုရင်နဲ့ ဒုလ္လဘရဟန်းအပါး တစ်ေထာင်ေကျာ်နဲ့အတူ ကားြကီးေတွနဲ့ေရာက်လာေြကာင်း သတင်းရပါတယ်။ ကျွန်ေတာ်လည်း မယ်ေတာ်ေကျာင်းကို ချီတက်ခဲ့ပါတယ်။ မယ်ေတာ်ေဆာင်အေရာက် စြကင်္ံလမ်းေပါ်မှာ စကားေြပာေနတဲ့ ဆရာေတာ်ကိုေတွ့လို့ ထီးကိုအသာချြပီး ရိုေသပျပ်ဝပ်စွာ ထိြခင်းငါးပါးနဲ့ ဦးသံုးြကိမ်ချြပီး တပည့်ေတာ်ဟာ မိမိရှာေဖွရရှိထားတဲ့ ေချွးနဲစာ ေငွ(၉၀၀၀၀)ကျပ်ကို ဆရာေတာ်လိုရာသံုးရန် နဝကမ္မ ဝတ္ထုေငွအြဖစ် လာေရာက်လှူဒါန်းရင်း ြမိုင်ြကီးငူသက်သက်လွတ်နယ်ေြမကို ေလ့လာေရး ခရီးထွက်ခဲ့ြခင်း ြဖစ်ေြကာင်း ေလျှာက်ထားပါတယ်။ ဆရာေတာ်က ေဖာ်ေဖာ်ေရွေရွြပံုးြပံုးရွှင်ရွှင်နဲ့ပဲ လှူဒါန်းသမျှကို လိုအပ်တဲ့ ေနရာများမှာ သံုးသွားမယ့်အေြကာင်း ေြပာပါတယ်။ဆရာေတာ်ရဲ့ အဆုတ်တစ်ြခမ်းသာ အလုပ်လုပ်ေတာ့တယ် ဆိုေပမယ့် ဆရာေတာ်ရဲ့ အသားအရည်စိုစိုေြပေြပနဲ့ ြပည့်ြပည့်ြဖိုးြဖိုးရှိလှပါတယ်။ ဆရာေတာ့်အေြကာင်း ဖတ်ရှု့ြကားသိရလို့ြဖစ်ေစ၊ ဘာသာတရားကို သက်ဝင်ယံုြကည်ြပီး သဒ္ဒါတရားေပါက်လို့ြဖစ်ေစ ြမိုင်ြကီးငူကို ေလ့လာရန်နှင့် အလှူေငွထည့်ဝင်လိုသူ နိုင်ငံြခားသားဧည့်သည်များ ရှိပါက ေခါ်ယူလာလိုေြကာင်း ေလျှာက်တဲ့အခါ ဆရာေတာ်က ခါးခါးသီးသီးြငင်းပါတယ်။ နိုင်ငံြခားသားအချို့ ေရာက်လာဘူးေြကာင်း၊ သူတို့ဟာ လူ့အခွင်ေရးနဲ့ နိုင်ငံေရးအေြကာင်းေြပာြပီး ဘာမျှလှူဒါန်းကူညီြခင်း မရှိေြကာင်၊ ဆရာေတာ်အေနြဖင့် မိမိတို့ြပည်သူေတွကိုသာ အားကိုးေြကာင်း၊ နိုင်ငံြခားသားများကို အထင်မြကီး အားမကိုးေြကာင်း ေြပာပါတယ်။ အေြခအေနကလည်း မတည်ြငိမ်ေသးေြကာင်း၊ ေနာင်အရာရာ ေအးချမ်းသွားေတာ့လည်း တစ်မျိုးေပါ့လို့ မိန့်ြကားပါတယ်။ ဆရာေတာ်က စာေရး၊ စာဖတ်ဝါသနာပါေြကာင်း ၊ စာေရးဆရာများ ေရာက်လာရာတွင် ေသာြကာဦးေမာင်ကေလးနဲ့ ဦးသာဂဒိုးတို့ နှစ်ဦးကို ခင်မင်ေလးစားေြကာင်း ေြပာပါတယ်။
အဲဒီညေနမှာေတာ့ ေနာက်ဆံုးအေနနဲ့ ကိုေအာင်ဆန်းြမ၊ ဦးနန္ဒိယတို့နဲ့အတူ သံလွင်ြမစ်ထဲ ေရဆင်းကူးခဲ့ပါတယ်။ အချိန်က (၃)နာရီ ၊ ေနအလွန်ပူးြပင်းေသာ်လည်း သံလွင်ြမစ်ေရဟာ ေရခဲတမျှ ေအးလှပါတယ် ။ (၁၇-၄-၂၀၀၄)ရက်ေန့မှာေတာ့ ြမိုင်ြကီးငူ- ဖားအံ၊ ဖားအံ-ကျိုက်ထို၊ ကျိုက်ထို-ဘုရားြကီး၊ ဘုရားြကီး-ရန်ကုန် အြမန်ယာဉ်ငယ် အဆင့်ဆင့်စီးြပီး ြပန်လည်ေရာက်ရှိခဲ့ပါေတာ့တယ် ခင်ဗျား ။ .........။
ဒီလိုနဲ့ ဧြပီလ(၁၁)ရက်ေန့ တနဂင်္ေနွေန့(၃)နာရီေလာက်မှာ ေကျာပိုးအိတ်တစ်လံုး၊ ထီးတစ်ေချာင်းနဲ့ ေအာင်မဂင်္လာ အေဝးေြပးဂိတ်ကို ေရာက်ခဲ့ပါတယ်။ ကားေတွကို စံုစမ်းေတာ့ ပံုမှန် ရန်ကုန်-ဖားအံကားခ (၁၅၀၀)ကျပ်ဟာ (၄၅၀၀)ကျပ် ြဖစ်ေနြပီ။ ဘယ်တတ်နိုင်ပါ့မလဲ။ လက်မှတ်တစ်ေစာင်ဝယ်ြပီး ေစာင့်ေနရေတာ့ တာေပါ့ ။ လက်မှတ်မှာေရးထားတာက “ေအာင်စစ်သည်ခရီးသည်ပို့ေဆာင်ေရး(အဆင့်ြမင့်အထူးအြမန်ယာဉ်)၊ ယာဉ်အမှတ် ၄ခ/၄၆၃၈၊ ယာဉ်ထွက်ချိန်(၆)နာရီတဲ့။ သို့ေသာ်လည်းပဲေပါ့ေလ ...တကယ်တမ်းမှာေတာ့ (၇)နာရီ (၁၀)မိနစ်ေလာက်မှ စတင်လှုပ်ရှားပါတယ်။ ဒါေတာင် တကယ်မထွက်ေသးဘဲ အေဝးေြပးဝင်းထဲမှာပဲ လှည့်ပတ်ေမာင်းြပီး ကုန်ေတွတင်ပါတယ်။ ေနာက်ဆံုး (၇)နာရီခွဲေလာက်မှာေတာ့ ဝင်းထဲက တကယ်ထွက်ပါြပီ။ အေဝးေြပးဝင်းနဲ့ ေထာက်ြကံ့အြကားကို ခေရပင်လမ်းခွဲအတိုင်း ထွက်လာရာမှာ အြကိမ်(၂၀)ေလာက် ရပ်တာေတွ၊ အဲဒီေနာက်် တစ်လမ်းလံုး အြကိမ်ြကိမ်ရပ်ြပီး လူေခါ်တင်တာေတွ မေရးေတာ့ပါဘူး။ ဒီကားဟာ အဆင့်ြမင့်အထူးအြမန်ယာဉ်ြကီးလို့ ေြပာေပမယ့် ခရီးသည်ေတွရဲ့ ပစ္စည်းပစ္စယ လက်ဆွဲအိတ်ေတွ တင်ဖို့ေတာင် စင်မပါပါဘူး။ ထိုင်ခံုများဟာလည်း မလှုပ်သာ မလူးသာ ေြခမဆန့်သာေအာင် ကျဉ်းြကပ်ေနြပီး ေနာက်ကို မှီလို့ရေအာင် ဖန်တီးထားတဲ့ အတင်အချခလုတ်လည်းမရှိ၊ ထိုင်ခံုေအာက်ေြခများကို သစ်သားတံုးများနဲ့ ြပုြပင်ခုခံထားပါတယ်။ ယာဉ်ေနာက်ပိုင်း ေနရာသံုးပံုတစ်ပံုေလာက်ကို ထိုင်ခံုေတွြဖုတ်ြပီး ကုန်ပစ္စည်းများအြပည့် တင်ထားပါတယ်။ ကားခ(၄၅၀၀)ကျပ်ယူထားေသာ်လည်း ေလေအးေပးစက်မရှိ။ ကားဟာ လွတ်ေနေသးတဲ့ ထိုင်ခံုေတွအတွက် အြကိမ်ြကိမ်လူတင်ေပမယ့် ကျွန်ေတာ့ေဘးက ထိုင်ခံုကို ဘယ်သူမှ ေရာက်မလာပါဘူး။ ေဩာ်....ြမိုင်ြကီးငူဆရာေတာ်ရဲ့ တည်ေဆာက်ြပုြပင်လုပ်ငန်းေတွမှာ မတ်လ တစ်လစာနဲ့ ဧြပီလပထမပတ်အတွင်း ရှာေဖွရရှိထားတဲ့ ေဒါ်လာေငွ (၁၁၀)ကျပ်ကို ေရာင်းလို့ ရလာတဲ့ေငွ (၉၀၀၀၀)ကျပ်တိတိ လှူလိုက်မဟဲ့ဆိုတဲ့ ကုသိုလ်စိတ်ကူးေြကာင့်ထင်ပါရဲ့ နှစ်ေယာက်စာထိုင်ခံုကို တစ်ေယာက်ထဲေကွးအိပ်ရင်း ဇိမ်ကျကျပါသွားပါတယ်။
ဒီလိုနဲ့ ပဲခူး၊ ကျိုက်ထို၊ ဘီးလင်း၊ ကျိုေက္ကာ်စသည်တို့ကို ေလယာဉ်ေမာင်းသလို ေမာင်းလာရာမှာ ဖားအံတံတားကို မနက်(၃)နာရီေလာက် ေရာက်ခဲ့တယ်။ တံတားက မနက်(၅)နာရီမှဖွင့်လို့ ဒီဘက်ထိပ်မှာပဲ ေစာင့်ေနြကရပါတယ်။ (၅)နာရီထိုးေတာ့ ယာဉ်တစ်စီးချင်း စစ်ေဆးေနတာမို့ ဖားအံကို (၆)နာရီထိုးမှ ဝင်ပါတယ်။ ဖားအံကေန ြမိုင်ြကီးငူကားနဲ့ ဆက်ထွက်လာရာမှာ (၁၂-၄-၂၀၀၄)၊ မနက်(၇)နာရီ ြမိုင်ြကီးငူကို ေရာက်ရှိခဲ့ပါေတာ့တယ်။ ြမိုင်ြကီးငူ ဧရိယာအဝင်ဂိတ်မှာ အိတ်များ၊ အထုပ်အပိုးများကို အေသအချာ ရှာေဖွ စစ်ေဆးပါတယ်။ အထူးသြဖင့် သားငါး၊ ငပိေြခာက် စတာေတွကို သက်သက်လွတ်နယ်ေြမအတွင်း မယူေဆာင်လာရေအာင် စစ်ေဆးတာ ြဖစ်ပါတယ်။ ြမိုင်ြကီးငူဂိတ်အဆံုးမှာေတာ့ ယွန်းစလင်းအြမုေတ ေပါင်းချုပ်စာအုပ်ြကီးထဲမှာ ဖတ်ရတဲ့အတိုင်း ဒီေကဘီေအဥက္ကဌ ဦးသာထူးေကျာ်ရဲ့အိမ်ကို ေမးြမန်းြပီး သွားရတာေပါ့။ ဒါေပမယ့် ဥက္ကဌြကီးက ဖားအံဘုန်းြကီးေကျာင်းမှာ ကိုရင်ြကီးသွားဝတ်ေနလို့ မေတွ့ခဲ့ရပါဘူး။ ဥက္ကဌြကီးရဲ့ ကိုယ်ေရးအရာရှိ ဗိုလ်ြကီးအဆင့်ရှိသူ ေစာသိန်းေဇာ်နဲ့ေတွ့လို့ အကျိုးအေြကာင်း ရှင်းြပေတာ့ အတွင်းေရးမှူး ဦးလာဘထံေခါ်သွားြပီး သတင်းပို့ တင်ေြပေပးပါတယ်။ ဦးလာဘရဲ့ ညွှန်ြကားချက်အရ ဥက္ကဌြကီးရဲ့ ရံုးအုပ်ချုပ် ဗိုလ်ြကီးအဆင့်ရှိ ေစာချစ်လွင်နဲ့ ဇနီးေနာ်သိန်းပွင့်တို့အိမ်မှာ တည်းခိုရပါတယ်။ အဲဒီေန့ (၁၂-၄-၂၀၀၄)ရက်ေန့မှာပဲ ဘရေသ့ေကျာင်းကိုသွားြပင်္ီး ဆရာေတာ်မရှိတဲ့အတွက် အလှူေငွကျပ် (၉၀၀၀၀)ကျပ်ကို လက်ခံထားဖို့ေလျှာက်ထားရာ မယ်ေတာ်ေကျာင်းကိုသွားြပီး မယ်ေတာ်ထံမှာ အပ်နှံထားဖို့ ေြပာပါတယ်။ ဘရေသ့ကို ေငွ(၅၀၀၀)ကျပ်လှူဒါန်း ကန်ေတာ့ြပီးတဲ့ေနာက် မယ်ေတာ်ေကျာင်းကိုသွားြပီး မယ်ေတာ်ထံ အလှူေငွ အပ်နှံခဲ့ပါတယ်။ အဲဒီေနာက် ဘရေသ့ရဲ့ လံုြခံုေရးအရာရှိ ဗိုလ်မှူးအဆင့်ရှိ ေစာနန္ဒိယက လိုက်ပို့ေပးလို့ သံလွင်ြမစ်ကမ်းနဖူးအထက်မှာ တည်ထားတဲ့ ေဘသဇ္ဇမုနိေြကးသွန်း ဘုရားြကီးကို ဖူးခဲ့ရပါတယ်။ ဆရာေတာ် ေြကးသွန်းဘုရားြကီး တည်ထားရာမှာ ေြကးသွန်းဘုရားြကီးအတွက် ေြကးပိဿာချိန် (၁၁၀၀)အသံုးြပုခဲ့ရြပီး မကိုဋ်ေတာ်အတွက် ေရွှချိန်(၃၈)ပိဿာ အသံုးြပုခဲ့ရပါတယ်။ ေြကးသွန်းဘုရားြကီးနဲ့တကွ စံေကျာင်းေတာ်တည်ေဆာက်ရာမှာ (၄)နှစ်နဲ့တစ်လ ြကာခဲ့ြပီး ေငွကျပ်သိန်းေပါင်း (၇၀၀၀)ေကျာ်ခန့် ကုန်ကျခဲ့တယ်လို့ ဆိုပါတယ်။
(၁၃-၄-၂၀၀၄)ရက်ေန့မှာေတာ့ ရံုးအုပ်ဦးေစာချစ်လွင်ရဲ့ ေယာက္ခထီး၊ အသက်(၇၀)နှစ်ရှိ ဖထီးက လိုက်ပို့လို့ ေတာင်ကုန်းြကီးရဲ့ထိပ်မှာ တည်ထားတဲ့ ရပ်ေတာ်မူကျွန်းကိုး ဘုရားြကီးကို ဖူးေတွ့ခဲ့ရပါတယ်။ ဒီရပ်ေတာ်မူ ရုပ်ပွားေတာ်ထုလုပ်ခဲ့တဲ့ ကျွန်းလံုးြကီးကို ရရှိခဲ့ပံုကလည်း ထူးြခားလှပါတယ်။ ဒီကျွန်းလံုးြကီးဟာ သဲေသာင်ြပင်ရဲ့ ေအာက်ေပ(၂၀)ေလာက်မှာ နစ်ြမုပ်ေနတာ နှစ်ေပါင်းများစွာ ြကာခဲ့ြပီြဖစ်လို့ သက်ြကီးရွယ်အိုများ အပါအဝင် မည်သူ တစ်ဦးတစ်ေယာက်မျှ မသိခဲ့ြကပါဘူး။ ဆရာေတာ်က ဒီေသာင်ြပင်ရဲ့ ေအာက်မှာ ကျွန်းလံုးြကီးရှိတယ်၊ တူးြကဆိုလို့ တူးေဖာ်ြကရာမှာ လူေပါင်း(၅၀၀)ေကျာ်နဲ့ (၁၀)ရက်/ (၁၅)ရက်ခန့် တူးြကရြပီး ေပ(၂၀)ေလာက်အနက်မှာ ဒီကျွန်းလံုြကီးကို ရရှိခဲ့ြခင်းြဖစ်ပါတယ်။ ရပ်ေတာ်မူ ဆင်းတုေတာ်ထုလုပ်တဲ့ ပန်းပုဆရာြကီး ဦးသိန်းဝင်းရဲ့ ေြပာြပချက်အရ အဖျားပိုင်းထိပ်ဝ (၇)ေပကျယ်ြပီး၊ အရှည်(၁၄)ေတာင်ခန့်ရှိေြကာင်း၊ အရင်းပိုင်း သကင်္န်းေတာ်ြဖန့်ေနပံု ထုလုပ်ရာမှာ မူလသစ်လံုးြကီးရဲ့ အရင်းပိုင်းပံုစံက သကင်္န်းြဖန့်ေနပံုြဖစ်တဲ့အတွက် အလိုက်သင့် လွယ်ကူစွာထုလုပ်နိုင်ခဲ့ေြကာင်း။ ၂ဝဝဝြပည့်နှစ် တေပါင်း/တကူးမှ စတင်ထုလုပ်ရာ ဝါဆို/ဝါေခါင်တွင် အြပီးသတ်နိုင်ခဲ့ေြကာင်း၊ စံေကျာင်းေတာ်ြကီးကို ၂၀၀၁ခုနှစ် ေအာက်တိုဘာလတွင် အုတ်ြမစ်ချခဲ့ေြကာင်း သိရပါတယ်။
(၁၄-၄-၂၀၀၄)ရက်ေန့မှာေတာ့ လိုက်လံြပသမယ့်လူ မရှိေတာ့ဘူး။ အားလံုးဟာ တာဝန်အသီးသီးနဲ့ အလုပ်ရှုပ်ေနြကပါတယ်။ မေန့ကလိုက်ပို့တဲ့ အသက်(၇၀)ေကျာ် ဖထီးကလည်း ပူြပင်းလှတဲ့ ေနဒဏ်ကို မခံနိုင်ရှာဘူး။ ကျွန်ေတာ်ကလည်း ယွန်းစလင်းအြမုေတေပါင်းချုပ်စာအုပ်ြကီးထဲမှာ ဖတ်ခဲ့ရတဲ့ သံလွင်ြမစ် တစ်ေြကာမှာ ဆရာေတာ်တည်ထားတဲ့ ေစတီပုထိုးများကို ဖူးချင်တယ်။ ဒါနဲ့ တစ်ေယာက်ထဲပဲ ြမိုင်ြကီးငူ စက်ေလှဆိပ်ကို ဆင်းလာခဲ့တယ်။ သဇင်ြမိုင်ရပ်ကွက်မှာေနတဲ့ စက်ေလှသမား ေမာင်ပူဇွန်(ေခါ်)ေမာင်နီေရးနဲ့ ေဈးညှိြပီး ေငွတစ်ေသာင်းနဲ့ စက်ေလှငှားလို့ သံလွင်ြမစ်ကို ဆက်တက်ခဲ့ြကပါေတာ့တယ်။ ြမိုင်ြကီးငူ ေလှဆိပ်က နံနက်(၇)နာရီ (၁၅)မိနစ်ေလာက်ေပါ့။ ပထမဆံုး ညာဘက်ကမ်းေြခမှာ မာလာယုဘုရား၊ ကရင်လို ေနာ်ေပါနူ၊ ဘယ်ဘက်ကမ်းမှာေတာ့ စန္ဒပါလ၊ ကရင်လို သင်လိုလ။ အဲဒီေနာက် ကန်ညီေနာင်စခန်းဘုရား။ ေရှ့ဆက်လာေတာ့ ကေမာ့လဲ့ေတာင်၊ ေပါ့ေတာ့ေတာင်။ အဲဒါြပီးေတာ့ ေကျာက်ေတာင်ကုန်းြကီးတစ်ခုဟာ သံလွင်ြမစ်ဘယ်ဘက်ကမ်းကေန ဆင်းလာြပီး ြမစ်ထဲ ေရဆင်းေသာက်ေနတဲ့ ေကျာက်ေြမွြကီးတစ်ေကာင်လို ေခါင်းေထာင်ြပီး အဆံုးသတ်ထားပါတယ်။ ေမာင်ပူဇွန်ရဲ့ ေြပာြပချက်အရ ေြမွြကီးဟာ သံလွင်ြမစ်ကို ြဖတ်ကူးမယ့်ဆဲဆဲ ညာဘက်ကမ်း ေခွးြခေသင့်္ေတာင့်လို့ေခါ်တဲ့ေနရာက ေခွးေဟာင်လို့ ဆက်မကူးေတာ့ဘဲ ရပ်သွားခဲ့တာတဲ့။ ေကျာက်ေြမွကို ြဖတ်လာြပီးတဲ့ေနာက် မေရှး မေနှာင်းမှာပဲ ညာဘက်ကမ်း ေခွးြခေသင့်္ေတာင်ကုန်းေပါ်မှာ တည်ထားတဲ့ သီလသိဒ္ဓိဘုရားကို ဖူးေတွ့ရပါတယ်။ ေခွးြခေသင့်္ေတာင်ကုန်းဟာ သိပ်မြမင့်လှပါဘူး။ ဒါေပမယ့် အဲ့ဒီေတာင်ကုန်းနဲ့ တစ်ဆက်တည်းေတာင်ေြကာကေတာ့ အေတာ်ြမင့်ပါတယ်။ ေတာင်ေြကာနဲ့ သံလွင်ြမစ်အြကားမှာရှိတဲ့ ေခွးြခေသင့်္ေတာင်ကုန်းဟာ လူေတွတမင်တကာ ဖန်တီး တည်ေဆာက်ထားတဲ့ သဘာဝေကျာက်တံုးြကီးများကို အစီအရီထပ်ြပီး အဂင်္ေတ ကိုင်ထားသလိုမျိုး ပန်းရံသမားများ လက်စွမ်းြပထားသည့်အလား ထူးြခားစွာ ြဖစ်ေပါ်ေနပါတယ်။
အဲဒီေနာက် ရင်းပိုင်းေချာင်းဝဘုရား။ အဲဒီေနာက် ေအာင်မဂင်္လာသုခေစတီ၊ ေနာက် စြကင်္ာေတာင်ဘုရား စသြဖင့် ဆရာေတာ်ခက်ခက်ခဲခဲြကိုးပမ်းတည်ထားခဲ့တဲ့ ဘုရားေစတီေတွကို ထံုးေဖွးေဖွးနဲ့ သပ္ပာယ်စွာ ဖူးေတွ့ခဲပါတယ်။ ဆက်လက်ြပီး ဆန်တက်လာရာမှာ ဘယ်ဘက်ကမ်းမှာရှိတဲ့ မဲဆိပ်ရွာကိုေရာက်ေတာ့ ေရငတ်တာနဲ့ ကမ်းေပါ်တက်ြပီး ေဖျာ်ရည်ဘူးဝယ်ရင်း ေရေနွးြကမ်းေသာက်ြကပါတယ်။ ရွာက အေတာ်ြကီးြပီး ကိုယ်ထူကိ်ုယ်ထ ေဆာက်လုပ်ထားတဲ့ မူလတန်းေကျာင်းတစ်ေကျာင်းနဲ့ ေဘာလံုးကွင်းတစ်ကွင်းရှိေသာ်လည်း ဆရာ/ဆရာမများ မရှိလို့ အခက်ေတွ့ေနြကရရှာတယ်။ မဲဆိပ်ရွာကထွက်လာေတာ့ ေတာင်ြကား။ အဲဒီေနာက် ဆိတ်ဝဲ၊ အဲဒီေနာက် မသာတံခါး၊ ြပီးေတာ့ ဘုရားေကျာက်၊ အဲဒါြပီးေတာ့ ေတာင်နီဘုရား စသြဖင့် တစ်ခုြပီး တစ်ခု ဆန်တက်လာခဲ့ြကတယ်။ မသာတံခါးဆိုတာကေတာ့ ကမ်းနှစ်ဘက် ဝဲယာကေန ြမစ်လယ်နားအထိ ေကျာက်ေဆာင်ြကီးနှစ်ခု ြဖစ်ေပါ်တည်ရှိေနတာပဲေပါ့။ မိုးတွင်း ေရြကီးြပီး ေရစီးြကမ်းတဲ့အချိန်မှာ အန္တရာယ်ြကီးလှတဲ့အတွက် မသာတံခါးလို့ေခါ်တာပါ။ ေတာင်နီဘုရားဆိုတာကလည်း ဘုရားတည်ထားတဲ့ ဧရာမ ေကျာက်တံုး ေကျာက်ေဆာင်ြကီးရဲ့ မျက်နှာစာမှာ ြမက်ေတွေပါက်ေနြပီးေတာ့ အဲဒီြမက်ေတွ ေြခာက်သွားြပီး ြမက်သီးဆံေတွကလည်း နီညိုေရာင်ြဖစ်ေနတာ့ ေတာင်နီြကီးတစ်လံုးလို ြဖစ်ေနလို့ပါ။ တကယ်တမ်း ြမက်ေတွေအာက်က ေကျာက်ေဆာင်၊ ေကျာက်တံုးြကီးဟာ မည်းမည်ြကီးမို့ ေတာင်မည်းဘုရားလို့ေတာင် ေခါ်သင့်ပါတယ်။
အဲဒီကဆန်တက်လာေတာ့ အိမ်ငါးလံုးသာရှိတဲ့ ေစာသီထ၊ ေနာက်အိမ်ေြခ(၂၀)ရှိတဲ့ ေဘာသေရာ၊ ေနာက်ဆံုးမှာ အိမ်ေြခ(၂၀)ရှိတဲ့ တမူဖိုးမှာ လမ်းဆံုးခဲ့တယ်။ တမူဖိုးက ဆက်တက်မယ်ဆိုရင် ဟပ်ြကီးဆိုတဲ့ ေနရာကိုေရာက်မယ်တဲ့။ ဟပ်ြကီးဆိုတာက သံလွင်ြမစ်ဟာ သမရိုးကျစီးလာေနရာက ေချာက်ြကီးြဖစ်သွားြပီး ေရတံခွန်ြကီးလို ြဖစ်ေနတဲ့ ေနရာေပါ့။ ေနွရာသီ ေရနည်းတဲ့အချိန် ေချာက်ဟာ ပိုနက်ေနတယ်။ ြပီးေတာ့ တမူဖိုးနဲ့ ဟပ်ြကီးအြကား ေရစီးအလွန်ြကမ်းြပီး ဝဲကေတာ့ြကီးေတွရှိလို့ ဆက်မသွားချင်ဘူးလို့ စက်ေလှသမားက ေြပာပါတယ်။ ကျွန်ေတာ်က အန္တရာယ်ရှိတဲ့ေနရာအထိ မသွားပါဘူး။ အဲဒီ စုပ်ဝဲြကီးေတွနဲ့ ဟပ်ြကီးဆိုတာကို ြမင်ရရံုေလးပဲ လိုက်ြပပါဆိုတာေတာင် ဘယ်လိုမှ ေြပာလို့မရဘူး။ အဲဒီအချိန်မှာ (၁၁)နာရီ ခွဲြပီးလို့ ေန့လည်(၁၂)ထိုးခါနီး ထမင်းဆာဆာနဲ့ တမူဖိုးရွာမှာ ထမင်းချက်ခိုင်းြပီး စာြကမယ်ဆိုတဲ့ ရည်ရွယ်ချက်နဲ့ ကမ်းပါးေပါ်တက်ြကပါတယ်။ အိမ်တစ်အိမ်မှာ ပိန္နဲေစ့ကို ဆား၊ အချိုမှုန့်၊ ငရုတ်သီး စတာေတွနဲ့ ေထာင်းြပီး ေရလံုြပုတ်ချက်၊ တို့စရာအရွက်က ခံတက်ချဉ်ရွက်၊ ထမင်းက ဆန်ြကမ်း၊ ဆာဆာနဲ့ နှက်လိုက်ြကတာ နတ်သုဒ္ဒါနဲ့ မလဲနိုင်ဘူးြဖစ်သွားတာပဲ။ ထမင်းေကျွးတဲ့အိမ်ရှင်က မုတ်ဆိတ်ေမွှး၊ ပါးသိုင်းေမွှးနဲ့ ဗလေကာင်းေကာင်း လူေချာလူခန့်ပါ။ စကားေြပာစက်နဲ့ ကရင်လိုေြပာတာ ဘာေြပာမှန်း မသိရေပမယ့် ဒီေကဘီေအက ြဖစ်မယ်လို့ထင်ပါတယ်။ ကျွန်ေတာ်က အလကားစားရတာ အားနာလို့ ပိုက်ဆံေပးြပီး ချက်ခိုင်းရေအာင်ဆိုေတာ့ ေမာင်ပူဇွန်က ဧည့်သည်ကိုေကျွးရင် ပိုက်ဆံမယူရဘူးလို့ ေြပာပါတယ်။ ဒါေပမယ့် ကေလးေတွကို နည်းနည်းပါးပါး မုန့်ဖိုးေပးရေအာင်ဆိုေတာ့ အိမ်ရှင်ရဲ့ ေြမးေလးတစ်ေယာက်ကို ေမာင်ပူဇွန်က (၁၀၀)ကျပ်ေပးြပီး ေနာက်ေြမးတစ်ေယာက်ကို ကျွန်ေတာ်က (၅၀၀)ကျပ်တန်တစ်ရွက် ေပးလိုက်ပါတယ်။
ေန့လည်(၁)နာရီခွဲေလာက်မှာ မယ်ေတာ်ေစာရွာကိုသွားြပီး ကိုရင်ဝတ်ေနြကတဲ့ အိမ်ရှင်ရဲ့သား(၃)ေယာက် ြပန်ေရာက်လာြကြပီး ကျွန်ေတာ်တို့လည်း နှုတ်ဆက်ထွက်ခွာ လာပါေတာ့တယ်။ အြပန်ခရီးကေတာ့ ေရစုန်ဆိုေတာ့ ြမန်ပါတယ်။ ထူးထူးြခားြခား ေရးြပစရာမရှိပါဘူး။ ဒါေပမယ့် ထူးြခားတာ တစ်ခုေတာ့ ေတွးမိတယ်။ တမူဖိုးကေန ေလှြကံုလိုက်စီးတဲ့ သားအဖနှစ်ေယာက်ရယ်၊ ကျွန်ေတာ်နဲ့ ေအာင်ပူဇွန်ရယ် ေလှရှိရာကို လာရာမှာ ေြခေထာက်သဲထဲြမုပ်သွားတဲ့အခါ အသားနဲ့ထိမိတဲ့ သဲရဲ့အပူဟာ မခံမရပ်နိုင်ေအာင်ပါပဲ။ ေလှြကံုစီးဖို့လိုက်လာတဲ့ အဖိုးြကီးရဲ့သားြဖစ်သူဟာ ဖိနပ်မပါရှာဘူး။ သူဟာ သဲြပင်ေပါ်မှာ ခုန်ဆွခုန်ဆွေြပးသွားြပီး သဲြပင်ေပါ်မှေပါက်ေနတဲ့ ြခံုနွယ်ပင်ေတွေပါ် ခုန်တက်လိုက်၊ အပင်ငယ်ေတွေပါ် နားလိုက်နဲ့ သဲြပင်ြကီးေပါ်ြဖတ်ေြပးေနခဲ့တယ်။ ကမ်းမှာဆိုက်ထားတဲ့ စက်တပ်ေလှငယ်ဟာ ပူလွန်းလို့ ေလှဝမ်းစက်ေြကာင်းေတွ အက်ကွဲြပီး ေရေတွတင်ေနလို့ ေရေတွခပ်ထုတ်ြပီး ြပန်ဖာေနခဲ့ရတယ်။ ြမိုင်ြကီးငူက လူြကီးသူမေတွရဲ့ စကားအရ ဘယ်ေတာ့မှ ဖိနပ်မစီးတဲ့ဆရာေတာ်ဟာ ြခစ်ြခစ်ေတာက် ပူေလာင်ေနတဲ့ ေသာင်ြပင်မှာ ေအးေအးေဆးေဆးေလျှာက်လှမ်းြပီး သွားေလ့ရှိတယ်။ သစ်ငုတ်ေတွ၊ ဆူးေတွ၊ ေကျာက်ခဲချွန်ေတွရှိတဲ့ ေတာေတာင်ထဲမှာလည်း ဖိနပ်မပါဘဲ ေလျှာက်လှမ်းခဲ့ြပီး ဘယ်ေတာ့မှ ထိခိုက်အန္တရာယ် မြကံုဘူးလို့ ဆိုပါတယ်။ ေနာက်တစ်ခု သတိထားမိတာက သံလွင်ြမစ်ကမ်းေလး ဝဲယာမှာ ေတာင်ယာေတွလုပ်ထားလို့ ေတာင်ကတံုးေတွြဖစ်ေနတာပါပဲ။ မီးေတွရှို့ထားတဲ့ ေလာင်ေနဆဲ ေတာမီးေတွလည်း ေတွ့ရတယ်။ ြမိုင်ြကီးငူေဒသမှာ ေလှကားထစ်ေတာင်ယာစံနစ်ကို ကျင့်သံုးနိုင်ရင် ေကာင်းလိမ့်မယ်လို့ ေတွးြမင်မိပါတယ်။
ြမိုင်ြကီးငူကို ေရာက်ခါနီး သံလွင်ြမစ်ရဲ့အလယ်မှာ သဲေသာင်ြပင်ြကီးဟာ ကျွန်းြကီးတစ်ကျွန်းလို ြဖစ်ေနြပီး ရွာေတွ၊ ဘုန်းြကီးေကျာင်းေတွ၊ စိုက်ခင်းေတွနဲ့ ြဖစ်ေနတယ်။ အဲဒီ သဲေသာင်ကျွန်းြကီးရဲ့ ညာဘက်ြခမ်း သံလွင်ြမစ်ထဲကို စက်ေလှနဲ့ဝင်ေရာက်လာခဲ့ြပီး ေသာင်ကျွန်းကိုေကျာ်ြဖတ်အြပီး သံလွင်ြမစ်ထဲကို စီးဝင်ေနတဲ့ ယွန်းစလင်းေချာင်းထဲကို ဝင်ေရာက်ခဲ့ြကပါတယ်။ ယွန်းစလင်းေချာင်းအဝင် ညာဘက်ကမ်းမှာ ေကာ့ကရက် ေကျးရွာရှိပါတယ်။ ဆက်ြပီး ဆန်တက်ေတာ့ ဘယ်ဘက်ကမ်းပါးေပါ်မှာ ဆရာေတာ်တည်ထားတဲ့ ထီးေလးသာယာ ဘုရားကို ဖူးေတွ့ရပါတယ်။ တပါင်း လဆုတ်(၇)ရက်မှာ ကျင်းပတဲ့ ဘုရားပွဲမှာ မိုးဒီနဲ့ ေမာ့စ်တို့ လာေရာက်ကြပတယ်လို့ သိရပါတယ်။ အဲဒီဘုရားကို ကမ်းေပါ်တက်ဖူးြပီးေနာက် ညေန(၆)နာရီထိုးေတာ့မှာမို့ ေချာင်းကို ဆက်မတက်ေတာ့ဘဲ ြမိုင်ြကီးငူကို ြပန်ခဲ့ြကပါေတာ့တယ်။
(၁၅-၄-၂၀၀၄)ရက်ေန့ နံနက်ပိုင်းမှာေတာ့ ဘယ်မှမသွားပဲ ြမိုင်ြကီးငူဆရာေတာ်ရဲ့ ခရီးစဉ်များအေြကာင်း ေရးထားတဲ့ တံလျှပ်ေလနှင့်ခရီးစဉ်များစာအုပ်ကို ဖတ်ရင်း အချိန်ြဖုန်းေနခဲ့ပါတယ်။ ေန့လည်ဘက်မှာ အလွန်ပူတဲ့အတွက် ေလရြပီး ေအးြမတဲ့ဘရေသ့ေကျာင်းေအာက်မှာ သွားအိပ်ရင်း ဘရေသ့ရဲ့ ဝယျာဝစ္စအနီးကပ် ေဆာင်ရွက်ေပးေနတဲ့ ဖားအံြမို့က ကိုေအာင်ဆန်းြမ၊ အနီးကပ် လံုြခံုေရးမှူး ဦးနန္ဒိယနဲ့ ဦးစိန်ေဖတို့နဲ့ စကားစြမည်ေြပာြကတယ်။ ဆရာေတာ်ဟာ တစ်ေနရာတည်းမှာ အတည်တကျ ေနေလ့မရှိပဲ ဘုရားေတွလိုက်တည်၊ ပဥ္ဇင်းခံပွဲေတွမှာ ပဥ္ဇင်းခံေပး၊ ကိုရင်ေတွ ဒုလ္လဘရဟန်းေတွကို ဘုရားဖူးေခါ်သွားနဲ့ အလုပ်ရှုပ်ေနေြကာင်း၊ အားတဲ့အချိန်ေလးေတွမှာ တရားကျင့်ဂူအတွင်းမှာ တရားထိုင်ြခင်းနဲ့ တစ်ခါတစ်ရံ မယ်ေတာ်ကို လာေတွ့ေလ့ရှိေြကာင်း သိရပါတယ်။
ဆရာေတာ်ြကီးရဲ့ ြကိုးပမ်းမှုေြကာင့် ဖားအံမှ လှိုင်းဘွဲ့ြမိုနယ် ထိဖိုခလံုရွာအထိ ကတ္တရာလမ်း(၁၀)မိ်ုင်သာ ရှိခဲ့ရာက ဘားအံ-ြမိုင်ြကီးငူကားလမ်း (၄၅)မိုင် ေဖာက်လုပ်ြပီးစီးခဲ့ပါတယ်။ တံတားအြကီးအေသးေပါင်း (၁၀၀)ေကျာ် ရှိပါတယ်။ ြမိုင်ြကီးငူရဲ့ စိန်ပန်းြမိုင်ရပ်ကွက်မှာ ေရေလှာင်တမံတစ်ခု၊ ြမိုင်ြကီးငူ ဧရိယာထဲမှာ လျှပ်စစ်ဓါတ်အားေပးစက်ရံု (၁)ရံု၊ အထက်တန်းေကျာင်း (၁)ေကျာင်း၊ အလယ်တန်းေကျာင်း(၁)ေကျာင်း၊ မူလတန်းေကျာင်း (၁၀)ေကျာင်း၊ မူြကိုေကျာင်း (၁)ေကျာင်း၊ တိုင်းရင်ေဆးခန်း (၁)ခု၊ ြပည်သူ့ေဆးရံု (၁)ရံု၊ ဒီေကဘီေအ စစ်ေဆးရံု (၁)ရံု၊ အိုင်အိုဒင်း ြဖည့်စွက်ဆားစက် (၁)စက်၊ သြကားစက်ရံု (၁)ရံု၊ တို့ ရှိြကပါတယ်။ ြမိုင်ြကီးငူ ဧရိယာအတွင်းမှာ အိမ်ေမွးြကက်၊ ဝက်၊ ဘဲ၊ ဆိတ်၊ ေခွး လံုးဝ မရှိ။ လယ်လုပ်ရန်အတွက် ကျွဲ၊ နွား၊ ဆင်တို့သာ ရှိြကြပီး ဘုရား ေစတီနဲ့ တန်ေဆာင်းတို့မှာ ရန်ကုန်က ဘုရားရင်ြပင်နဲ့ တန်ေဆာင်းေတွမှာလို အတွဲများ အြမင်မေတာ် သွားလာေနထိုင်ြခင်းမရှိဘဲ လက်ချင်းချိတ်ြပီး ေလျှာက်တာနဲ့ေတာင် ေတွ့တဲ့လူြကီးက ရိုက်နှက်ဆံုးမြပီး ြပန်လည်ရန်ြပုရင် ထိပ်တံုးခတ် အြပစ်ေပးပါတယ်။ ယခင်သြကင်္န်တုန်းက ြမိုင်ြကီးငူထဲဝင်လာရာမှာ ေဘာင်းဘီတိုနဲ့ စွပ်ကျယ်သာသာဝတ်ထားတဲ့ မိန်းမေတွနဲ့ သရုပ်ပျက်လွန်းစွာ ဝတ်ဆင်ထားတဲ့ ေယာကျာ်းတို့ကို ထိပ်တံုးခတ်အြပစ်ေပးခဲ့တဲ့အတွက် ဒီနှစ်သြကင်္န်မှာ သရုပ်ပျက်တာ မေတွ့ခဲ့ရပါဘူး ။
ြမိုင်ြကီးငူကို စေရာက်တဲ့(၁၂)ရက်မှ (၁၅)ရက်ေန့အထိ ညေနတိုင်း ဘရေသ့ေကျာင်းရဲ့ အေရှ့ဘက် ေချာက်ထဲက ေရတွင်းမှာ ေရချိုးပါတယ်။ ေရဟာြကည်လင်သန့်ရှင်းြပီး ေအးြမလှတယ်။ ေရတွင်းနဲ့ ၃/၄လှမ်း ေလာက်ေဝးတဲ့ ေနရာမှာ ေရချိုးဖို့ အဂင်္ေတကိုင်ထားတာ (၄)ေတာင်ပတ်လည်ေလာက် ရှိပါတယ်။ ေရချိုးဖို့ ေလးေထာင့်သံပံုးထဲကို ေရြဖည့်တဲ့အခါ လျှံကျလာတဲ့ေရေတွဟာ အဂင်္ေတကွက်ေပါ်မှာ အိုင်ငယ်ေလးေတွ ြဖစ်ေနတာကို ငှက်အမျိုးအစားေပါင်းစံု၊ အကွက်အေသွးေပါင်းစံုနဲ့ ရှဉ့်ငေပါေလးေတွက မေြကာက်မရွံ့ အလုအယက်လာေသာက်ြကပါတယ်။ ေတာြခံုေတွထဲမှာ တွန်ေနတဲ့ ေတာြကက်ဖေတွရဲ့ အသံကိုလည်း ြကားရတယ်။ ေန့လည်ေန့ခင်း ပူေလာင်လွန်းတဲ့အချိန်မှာ ဆတ်မ(၃)ေကာင်ဟာ ဘရေသ့ေကျာင်းေအာက်မှာ လာအိပ်ြကတယ်။ ေဒါင်းဖိုတစ်ေကာင်ကလည်း ေကျာင်းထဲကို ဝင်လာတတ်တယ်။ ေဒါင်းဖိုခွပ်လို့ နဖူးကိုခွပ်မိရင် လူြကီးတစ်ေယာက်ေတာင် ဖင်ထိုင်လဲတယ်လို့ ေြပာြပြကတယ်။
(၁၆-၄-၂၀၀၄)ရက်ေန့နံနက် ဦးေစာချစ်လွင်အိမ်မှာ နံနက်စာ စားြပီး စာဖတ်ေနတုန်း ဆရာေတာ်ဟာ ကိုရင်နဲ့ ဒုလ္လဘရဟန်းအပါး တစ်ေထာင်ေကျာ်နဲ့အတူ ကားြကီးေတွနဲ့ေရာက်လာေြကာင်း သတင်းရပါတယ်။ ကျွန်ေတာ်လည်း မယ်ေတာ်ေကျာင်းကို ချီတက်ခဲ့ပါတယ်။ မယ်ေတာ်ေဆာင်အေရာက် စြကင်္ံလမ်းေပါ်မှာ စကားေြပာေနတဲ့ ဆရာေတာ်ကိုေတွ့လို့ ထီးကိုအသာချြပီး ရိုေသပျပ်ဝပ်စွာ ထိြခင်းငါးပါးနဲ့ ဦးသံုးြကိမ်ချြပီး တပည့်ေတာ်ဟာ မိမိရှာေဖွရရှိထားတဲ့ ေချွးနဲစာ ေငွ(၉၀၀၀၀)ကျပ်ကို ဆရာေတာ်လိုရာသံုးရန် နဝကမ္မ ဝတ္ထုေငွအြဖစ် လာေရာက်လှူဒါန်းရင်း ြမိုင်ြကီးငူသက်သက်လွတ်နယ်ေြမကို ေလ့လာေရး ခရီးထွက်ခဲ့ြခင်း ြဖစ်ေြကာင်း ေလျှာက်ထားပါတယ်။ ဆရာေတာ်က ေဖာ်ေဖာ်ေရွေရွြပံုးြပံုးရွှင်ရွှင်နဲ့ပဲ လှူဒါန်းသမျှကို လိုအပ်တဲ့ ေနရာများမှာ သံုးသွားမယ့်အေြကာင်း ေြပာပါတယ်။ဆရာေတာ်ရဲ့ အဆုတ်တစ်ြခမ်းသာ အလုပ်လုပ်ေတာ့တယ် ဆိုေပမယ့် ဆရာေတာ်ရဲ့ အသားအရည်စိုစိုေြပေြပနဲ့ ြပည့်ြပည့်ြဖိုးြဖိုးရှိလှပါတယ်။ ဆရာေတာ့်အေြကာင်း ဖတ်ရှု့ြကားသိရလို့ြဖစ်ေစ၊ ဘာသာတရားကို သက်ဝင်ယံုြကည်ြပီး သဒ္ဒါတရားေပါက်လို့ြဖစ်ေစ ြမိုင်ြကီးငူကို ေလ့လာရန်နှင့် အလှူေငွထည့်ဝင်လိုသူ နိုင်ငံြခားသားဧည့်သည်များ ရှိပါက ေခါ်ယူလာလိုေြကာင်း ေလျှာက်တဲ့အခါ ဆရာေတာ်က ခါးခါးသီးသီးြငင်းပါတယ်။ နိုင်ငံြခားသားအချို့ ေရာက်လာဘူးေြကာင်း၊ သူတို့ဟာ လူ့အခွင်ေရးနဲ့ နိုင်ငံေရးအေြကာင်းေြပာြပီး ဘာမျှလှူဒါန်းကူညီြခင်း မရှိေြကာင်၊ ဆရာေတာ်အေနြဖင့် မိမိတို့ြပည်သူေတွကိုသာ အားကိုးေြကာင်း၊ နိုင်ငံြခားသားများကို အထင်မြကီး အားမကိုးေြကာင်း ေြပာပါတယ်။ အေြခအေနကလည်း မတည်ြငိမ်ေသးေြကာင်း၊ ေနာင်အရာရာ ေအးချမ်းသွားေတာ့လည်း တစ်မျိုးေပါ့လို့ မိန့်ြကားပါတယ်။ ဆရာေတာ်က စာေရး၊ စာဖတ်ဝါသနာပါေြကာင်း ၊ စာေရးဆရာများ ေရာက်လာရာတွင် ေသာြကာဦးေမာင်ကေလးနဲ့ ဦးသာဂဒိုးတို့ နှစ်ဦးကို ခင်မင်ေလးစားေြကာင်း ေြပာပါတယ်။
အဲဒီညေနမှာေတာ့ ေနာက်ဆံုးအေနနဲ့ ကိုေအာင်ဆန်းြမ၊ ဦးနန္ဒိယတို့နဲ့အတူ သံလွင်ြမစ်ထဲ ေရဆင်းကူးခဲ့ပါတယ်။ အချိန်က (၃)နာရီ ၊ ေနအလွန်ပူးြပင်းေသာ်လည်း သံလွင်ြမစ်ေရဟာ ေရခဲတမျှ ေအးလှပါတယ် ။ (၁၇-၄-၂၀၀၄)ရက်ေန့မှာေတာ့ ြမိုင်ြကီးငူ- ဖားအံ၊ ဖားအံ-ကျိုက်ထို၊ ကျိုက်ထို-ဘုရားြကီး၊ ဘုရားြကီး-ရန်ကုန် အြမန်ယာဉ်ငယ် အဆင့်ဆင့်စီးြပီး ြပန်လည်ေရာက်ရှိခဲ့ပါေတာ့တယ် ခင်ဗျား ။ .........။
Lin Oo ( psy )
Posted by လင္းဦး(စိတ္ပညာ)
on 1/19/2008.
Filed under
ကျွန်ေတာ်သိသမျှ,
ကျွန်ေတာ့်အြမင်များ
.
You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0
