ခုလို ​​ေတွ့​​ဆံုြကြပီး​​
ခုလို ​​ေဝး​​ကွာသွား​​ြကမယ်လို့​​
မည်သူကမှ ြကိုမ​​ေတွး​​ထား​​ခဲ့​​ဘူး​​​ေလ ။​
တစ်ခါ တစ်​​ေလ နီး​​ြခင်း​​ ​​ေဝး​​ြခင်း​​မှာ
သဘာဝဆန်လွန်း​​တဲ့​​ အ​​ေြကာင်း​​တရား​​နဲ့​​ ြပတယ်
အိပ်မက်ဆန်လွန်း​​တဲ့​​ အြဖစ်အပျက်နဲ့​​ချိတ်တယ်
မျက်ရည်တစ်စက်ရဲ့​​ အ​​ေပါစား​​ဆန်မှုနဲ့​​
သရုပ်​​ေဆာင်​​ေကာင်း​​တဲ့​​ မျက်နှာများ​​ရဲ့​​ ြမံုး​​ထဲမှာ
​​ေသြခင်း​​တရား​​ဟာ သား​​​ေကာင်ြဖစ်ခဲ့​​ြက
ဆင်း​​ရဲ ချမ်း​​သာ ကျား​​မ ဟူသမျှ
စိတ်အြကိုက်လိုက်ကာ ​​ေလာကဇာတ်ခံု​​ေပါ်ဝယ်
ဇာတ်ဝင်ခန်း​​မှာ ပန်း​​မ​​ေနာဖွဲ့​​
ဇာတ်သိမ်း​​ခန်း​​မှာ ပန်း​​သ​​ေဘာဖွဲ့​​
အကွာအ​​ေဝး​​ အ​​ေရွ့​​ကိုယ်စီြဖင့်​​
သံ​​ေဝဂတရား​​ ရင်ထဲမှာ တဖွား​​ဖွား​​ြဖစ်​​ေပါ်
သုသာန်​​ေြမ ​​ေြခချနင်း​​မိချိန်​​ေလး​​မှာ................။​ ။​

Posted by လင္းဦး(စိတ္ပညာ) on 1/26/2008. Filed under ကဗျာများ​​, ကျွန်​​ေတာ့်​​အြမင်များ​​ . You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0