အသက်ြကီး​​လာတာနဲ့​​အမျှ ပိုမိုသိတတ်လာြပီး​​
လူ​​ေတွဟာ ဟန်​​ေဆာင်မှု​​ေတွ ပိုများ​​လာြကတယ်
ငယ်ငယ်တုန်း​​က အ​​ေဖ​​ေပး​​တဲ့​​ ပိုက်ဆံတစ်ကျပ်က
စား​​ချင်တဲ့​​မုန့်​​ကို စိတ်ြကိုက်​​ေရွး​​စား​​နိုင်သလို
ညမှာ ြကယ်တစ်ပွင့်​​ချင်း​​စီ ​​ေရတွက်ခိုက်
​​ေကျာင်း​​က အိမ်စာ​​ေပး​​လိုက်တဲ့​​
“လသာ​​ေသာညတစ်ည”ကို စာစီကံုး​​လို
အ​​ေရး​​အသား​​က လွတ်လွတ်လပ်လပ်
ဘာကန့်​​သတ်ချက်မှ မရှိဘူး​​ ။​

လုပ်ငန်း​​ခွင်ရဲ့​​ ဝန်ထုပ်ဝန်ပိုး​​ ရှိလာ​​ေတာ့​​
​​ေခါင်း​​​ေပါ်မှာ ရွက်တာကို ညီမျှ​​ေစဖို့​​
စိတ်ဓါတ်ကိုလည်း​​ မ တည်ရတယ်
လူ့​​ပတ်ဝန်း​​ကျင်ကို အဆင်​​ေြပ​​ေစဖို့​​
​​ေမတ္တာဆိုတဲ့​​ စိတ်ရိုက်တုတ်ကို မြကာခဏ အ​​ေဖ​​ေပး​​တယ်
မနက်ြဖန်​​ေတွအတွက်
အား​​အင်စိတ်သစ်အ​​ေမွနဲ့​​ အား​​​ေပး​​စကား​​ကို
အ​​ေမ ​​ေြပာြကား​​တယ်
အဆင်မ​​ေြပတဲ့​​ အချစ်​​ေရး​​က​​ေတာ့​​
ဘဝမှာ....​​ေခါက်တစ်ခါ ၊​ ြဖန့်​​တစ်လှည့်​​
အကျိုး​​မ​​ေပး​​ဘူး​​ဆိုရမယ်......။​

လိုချင်တဲ့​​ ဆန္ဒ​​ေတွ ြပန်ယူတဲ့​​ အခွင့်​​အလမ်း​​သာရှိခဲ့​​ရင်
အသက် (၁၉)နှစ်​​ေလာက်က ချစ်သူနဲ့​​
တစ်​​ေခါက်​​ေလာက် ​​ေကာ်ဖီ​​ေသာက်ရင်း​​
စကား​​​ေြပာြကည့်​​ချင်တယ်
ဒီထက် ြပန်ငယ်ဦး​​မယ်ဆိုရင်
အ​​ေမကွက်​​ေပး​​တဲ့​​ သစ်ရွက်ပံု ပါး​​ကွက်​​ေလး​​
ပါး​​​ေပါ်မှာတင်မယ်
​​ေြပး​​လွှား​​ခုန်​​ေပါက်ကစား​​ပစ်မယ်
ဒီထက် ြပန်ငယ်ဦး​​မယ်ဆိုရင်
အ​​ေမ့​​ရင်ခွင်ထဲမှာ ​​ေမှး​​စက်ရင်း​​
ဘာမှမသိ​​ေသး​​တဲ့​​ ​​ေလာကြကီး​​ကို ခဏ​​ေမ့​​ထား​​မယ် ။​

​​ေတွး​​ြကည့်​​မိတာပါ
ကာလအပိုင်း​​အြခား​​ဆီ စိတ်ကူး​​​ေတာင်ပံ​​ေတွ ခတ်တိုင်း​​
အသက်ငယ်ရွယ်ြခင်း​​က
ဟန်​​ေဆာင်မှု​​ေတွကို လက်တစ်ကမ်း​​ ကွာကျ​​ေစတယ်​​ေလ ။​ ။​

Posted by လင္းဦး(စိတ္ပညာ) on 1/03/2008. Filed under ကဗျာများ​​, ကျွန်​​ေတာ့်​​အြမင်များ​​ . You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0