ဝမ်း​​ြကာတိုက်ထဲက ပန်း​​တစ်ဖူး​​
ဝါး​​ကနဲ ကမ္ဘာသစ်အကူး​​မှာ
နို့​​ရည်နဲ့​​ ဖူး​​ပွင့်​​
ပန်း​​ရဲ့​​ပါး​​​ေလး​​...နှာသီး​​ဖျား​​နဲ့​​ အလွမ်း​​သင့်​​ခဲ့​​ ။​
သက္ကရာဇ်​​ေတွကို ဝါး​​စား​​
အပူအဖျား​​မ​​ေြကာက်
လူလား​​​ေြမာက်ခဲ့​​တဲ့​​ ဘဝ
​​ေလာကဓံ​​ေတာင် လက်ဖျား​​ခါရရဲ့​​။​
ရင်တွင်း​​ြဖစ် သကာအနှစ်နဲ့​​
ကဗျာချစ်ခဲ့​​တဲ့​​သား​​ ။​
ြမင့်​​မိုရ်​​ေတာင် ရင်ဘတ်​​ေပါ်က
မနား​​မရပ် အမုန်း​​မရှိတဲ့​​
သား​​ြမတ်နှစ်လံုး​​၏ တန်ခိုး​​
ချက်ြကိုး​​ ​​ေြကွအစ
အသက်တိုး​​ရှည်သမျှ
လက်ချိုး​​​ေရမရတဲ့​​ ​​ေကျဇူး​​
ဖူး​​ခိုက်လို့​​လှ
အ​​ေမ​​ေရ.....
ကျွန်​​ေတာ် ဦး​​တိုက်လို့​​မဝပါဘဲ အ​​ေမ........။​

Posted by လင္းဦး(စိတ္ပညာ) on 1/21/2008. Filed under ကဗျာများ​​, ကျွန်​​ေတာ့်​​အြမင်များ​​ . You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0