ကျွန်ေတာ်သိသမျှ ( ၁ )
ကျွန်ေတာ်သိသမျှ, ကျွန်ေတာ့်အြမင်များ 12/26/2007
“ဆူမို” Sumo သည်် ဂျပန်ရိုးရာ နပန်းသတ်ပွဲပင် ြဖစ်ပါသည်။ ယင်းအားကစားနည်းမှာ အကင်္ျီဗလာ နပန်းသမားနှစ်ဦးက အချင်း ၄ဒဿမ ၅မီတာရှိ ြမက်ထံုးများြဖင့် ြကိုးဝိုင်းသဖွယ်ြပုလုပ်ထားေသာ ရွှံ့သားေြမြပင်ေပါ်တွင် ယှဉ်ြပိုင် နပန်းသတ်ရြခင်းြဖစ်သည်။ ြမက်ထံုးြကိုးကို ထက်ဝက်မျှ ေြမထဲတွင် ြမှပ်ထားသည်။ ယှဉ်ြပိုင်သူတို့၏ခါးတွင် “မာဝါရှီ” ေခါ် ခါးဝတ်မှလွဲ၍ မည်သည့်အဝတ်စားမှလွဲ၍ ဝတ်မထားြကေပ။
ယှဉ်ြပိုင်သည့် နပန်းသမားနှစ်ဦးက တစ်ဦး၏ မာဝါရှီ ခါးဝတ်ကို အမိအရဆုပ်ကိုင်၍ တစ်ဖက်လူကို ေြမြပင်ေပါ်သို့ ေကျာနှင့်ကျေအာင် (သို့မဟုတ်)စည်းဝိုင်းအြပင်ဘက်သို့ကျေအာင် တွန်းထိုးနိုင်ြခင်း သည် ဆူမိုနပန်းသတ်ပွဲ၏ အဓိကနည်းနိဿရည်းြဖစ်သည်။ ဆူမိုသတ်ပွဲ၏ ထူးြခားချက်မှာ ကိုယ်အေလးချိန် ကန့်သတ်မှုမရှိြခင်းပင်ြဖစ်သည်။ ထို့ေြကာင့် စိန်ေခါ်သူတစ်ဦးအဖို့ မိမိြပိုင်ဘက် သည် မိမိထက် ခန္ဓာကိုယ် နှစ်ဆြကီးသူြဖစ်ပါေစ ၊ မိမိကိ်ုယ်ကို ယံုြကည်မှုြဖင့် ဝင်ေရာက်ယှဉ်ြပိုင်ရ ေသာ “ဆူမိုစိတ်ဓါတ်”ပင်ြဖစ်သည်။ ယင်းေြကာင့် ဆူမိုြပိုင်ပွဲဝင်မည့်သူတစ်ဦးအတွက် အဓိကလိုအပ် ချက်မှာ စိတ်ဓါတ်နှင့်ခွန်အားပင် ြဖစ်သည်။ ဆူမိုသမားတိုင်း အရိုးအဆစ်သန်မာသူ၊ အရပ်အေမာင်း ေကာင်းသူ (အနည်းဆံုး ၅ေပ ၁၁လက်မ ) ြဖစ်ရမည်။ ေြခလက်သန်မာ၍ ကိုယ်ခန္ဓာြကီးထွားရမည်။ ဆူမိုြပိုင်ပွဲတွင် မိမိခွန်အားကိုသံုး၍ ြပိုင်ဘက်ကို ယှဉ်ြပိုင်မည်ဟူေသာ ခိုင်မာသည့် ဇွဲ သတ္တိစိတ်ဓါတ် သည် အဓိကြဖစ်သည်။ ဤစိတ်ဓါတ်မျိုး ရရှိေစရန် ဆူမိုသမားတိုင်း “ဆာမူရိုင်းဆံထံုး”ကို ထားရသည်။
ဆူမိုနပန်းသမားတစ်ေယာက်ြဖစ်ရန်လည်း မလွယ်ကူေပ။ ထို့ေြကာင့် ဆူမိုသမားဦးေရ နည်းပါးြခင်း ြဖစ်သည်။ ဆူမိုသမားတစ်ဦးသည် ေန့စဉ် ပရိုတိန်းဓါတ်များေသာ “ချန်ကို”ေခါ် သားြပွမ်းဟင်းရည် နှင့် အာဟာရကို စားေသာက်ရသည်။ စားြပီးတိုင်း တစ်ေမှးအိပ်စက်အနားယူရသည်။ နံနက်ေစာေစာ ထ၍ ေလ့ကျင့်ရသည်။ ေနထိုင် စားေသာက်စဉ်မှာပင် မိမိကိုယ်ကို စိတ်ဓါတ်ခိုင်မာသူအြဖစ် အြမဲသတိရှိေနရမည် ြဖစ်သည်။
အဆိုပါ ဆူမိုနပန်းသတ်ပွဲများကို ဂျပန်နိုင်ငံတွင် နှစ်စဉ် အခမ်းအနားများြဖင့် စည်ကားသိုက်ြမိုက်စွာ ကျင်းပြမဲြဖစ်သည်။ ြပိုင်ပွဲကျင်းပပံုမှာ ဦးစွာပထမ “ယိုဘီဒါရှီ” ေခါ် ဒိုင်လူြကီးက နပန်းသတ်သမား များ ကွင်းထဲသို့ ဝင်မလာခင် ယှဉ်ြပိုင်ြကရမည့် နပန်းသမား၏ အမည်ကို ေဖာ်ထုတ်ေြကြငာေပး သည်။ ယင်းေနာက် နပန်းသမားများက ကွင်းကို သန့်စင်ေပးသည့်အေနြဖင့် ဆားများကို လက်ြဖင့် ဆုပ်၍ ပက်ဖျန်းေပးြကသည်။
ထို့ေနာက် “ရှီကို”ေခါ် ဟန်ေရးြပြကရသည်။ ဤသည်မှာ ေြခနှစ်ေချာင်းကိုကား၍ မတ်မတ်ရပ်ကာ ေြခတစ်ဖက်ေြမှာက်၍ ေအာက်သို့ ေဆာင့်နင်းြခင်း၊ ထို့ေနာက် အလားတူ အြခားေြခတစ်ဖက်ကို လည်း ေြမှာက်၍ ေဆာင့်နင်းြခင်းြဖစ်သည်။
နပန်းသတ်ရာတွင် တာဝန်ယူရသည့် ဒိုင်လူြကီးကို “ဂျိုဂျီ” ဟု ေခါ်ြကသည်။ နပန်းသတ်ပွဲ စတင်သည် နှင့် နပန်းသမားများသည် “ရှီကီရီ”ေခါ် ကွင်းလယ်တွင်ကုန်း၍ တစ်ဦးကိုတစ်ဦး မျက်နှာချင်းဆိုင်ကာ လက်သီးဆုပ်ကို ေအာက်ေြခသဲြပင်ေပါ်သို့ ေထာက်ထားရသည်။ ဤလှုပ်ရှားမှုကို ဂျိုဂျီေခါ် ဒိုင်လူြကီးက ပွဲစရန် အချက်မေပးမချင်း အြကိမ်အနည်းငယ်မျှ လုပ်ြပရသည်။
ထို့ေနာက် ဒိုင်လူြကီးက ြပိုင်ပွဲစတင်ရန်အချက်ေပးလိုက်သည့်အခါ တစ်ဦးနှင့်တစ်ဦး တွန်းထိုးရိုက် ပုတ်ြခင်း၊ ေြခနှင့်ခတ်ြခင်း၊ ေြခလိမ်ြခင်း သိုမဟုတ် ခါးဝတ်ကိုဆုပ်ကိုင်ကာ ေြမှာက်၍ရလျှင် တစ်ဖက် လူကို ကွင်ြပင်သို့ လွှင့်ပစ်ြခင်းတို့ကို ြကိုးပမ်းရသည်။ ပွဲတစ်ပွဲ အြပီးသတ်သည်ဆိုြခင်းမှာ နပန်းသမားတစ်ဦးကို ကွင်းထဲမှ အြပင်သို့ေရာက်သွားေအာင် ြပုလုပ်နိုင်ြခင်း (ဝါ) ြပိုင်ဘက်၏ ခန္ဓာ ကိုယ်ကို ေြမြပင်နှင့်ထိေအာင် လုပ်နိုင်ြခင်း ြဖစ်သည်။
သမိုင်းေြကာင်းအရဆိုလျှင် ဆူမို နပန်းသတ်ပွဲများသည် ဂျပန်နိုင်ငံတွင် လွန်ခဲ့ေသာနှစ်ေပါင်း ၁၅၀၀ ေကျာ် ကတည်းက ေပါ်ေပါက်လာခဲ့သည်။ ဂျပန်နိုင်ငံ၏ ေရှးေဟာင်းသမိုင်းမှတ်တမ်းများ အဆိုအရ ဆူမိုသည် ဂျပန်ဧကရာဇ်မင်းြမတ်၏ ေရှ့ေမှာက်တွင် ကစားရသည့် အားကစားနည်းြဖစ်သည်။ ေအဒီ ၇၃၀ ဝန်းကျင်ေလာက်တွင် ဧကရာဇ်ဘုရင်မင်းြမတ်က ပထမဦးဆံုးြပိုင်ပွဲကို ကျင်းပေပးခဲ့သည်။
ထိုအချိန်မှစ၍ အမျိုးသားရိုးရာ အားကစားအြဖစ် ဆူမိုသည် ေကျာ်ြကားလာြပီး နှစ်စဉ် ဇူလိုင်လ ရရက်ေန့တွင် ဧကရာဇ်မင်းြမတ်၏ နန်းေတာ်အတွင်း၌ ကျင်းပစြမဲြဖစ်သည်။
“အီတို”ေခတ် (၁၆၀၃-၁၈၆၇)တွင် ေြကးတန်းစား ဆူမိုနပန်းသမားများ ေပါ်ေပါက်လာခဲ့သည်။ ထိုစဉ်ကာလ၌ “ရှင်တို” ဘုရားေကျာင်းနှင့် ဗုဒ္ဓဘာသာဘုန်းြကီးေကျာင်းများ၌ ဆူမိုနပန်းသတ်ြပိုင်ပွဲ များ ကျင်းပ၍ ရန်ပံုေငွများ ရှာေဖွခဲ့ြကသည်။ အဆိုပါ ြပိုင်ပွဲများကို “ကန်ဂျင်ဇူမို” ဟု ေခါ်ေဝါ်ြက သည်။ ဤသို့ြဖင့် ေြကးတန်းစား ဆူမိုသက်တမ်းသည် အနှစ် ၃၀၀ ြကာြမင့်ခဲ့ြပီးေနာက် “ေမဂျီ”ေခတ် (၁၈၆၈-၁၉၁၂)တွင် ေခတ်သစ်ဂျပန်နိုင်ငံ စတင်ေပါ်ထွန်းလာသည်နှင့်အတူ ေြကးတန်းစား ဆူမိုကစားပွဲများလည်း ပိုမိုထွန်းကား ကျယ်ြပန့်လာခဲ့သည်မှာ “ရှိုဝါ”ေခတ် (၁၉၂၆) တိုင်ေအာင်ပင်ြဖစ်သည်။
၁၉၃၀ ြပည့်နှစ်များ၌ “ဖူတာဘာရာမာ”ဆိုသူသည် ဆူမိုသူရဲေကာင်းတစ်ေယာက်ြဖစ်သည်သာမက နိုင်ငံဂုဏ်ေဆာင် ဆူမိုနပန်းသမား အြဖစ်လည်း ေကျာ်ြကားခဲ့သည်။ သူသည် နပန်းသမား အေြမာက် များစွာကို အရှံုးမရှိ ယှဉ်ြပိုင်ေအာင်နိုင်ခဲ့ြပီး ဆူမိုနပန်းသတ်ပွဲေပါင်း ၉ဂပွဲမျှ ယှဉ်ြပိုင်အနိုင်ရခဲ့သည်။ သူ့စံချန်ကို မည်သူမျှ မချိုးနိုင်ေသးေပ။ ထို့ြပင် သူသည် “ဆူမို”ကို သန်းေပါင်းများစွာေသာ လူသားများ စိတ်ဝင်စားေအာင် ဆွဲေဆာင်နိုင်ခဲ့သူ ြဖစ်သည်။
၁၉၇၇ ခုနှစ်တွင် နိုင်ငံြခားထိပ်တန်း ဆူမိုနပန်းသမားတစ်ဦး ပါဝင်ယှဉ်ြပိုင်ြခင်းမှစတင်၍ ဆူမို သမိုင်းသစ်ကို စတင်ခဲ့သည်။ အဆိုပါြပိုင်ပွဲ၌ ဂျပန်ဆူမိုသမားများကို ေအာင်ပွဲခံသွားခဲ့ေသာ နိုင်ငံြခားသားမှာ အြခားသူမဟုတ်၊ ဟာဝိုင်ရီကျွန်းမှ “ဂျက်ဆီတာကာမီယာမာ”ဆိုသူ ြဖစ်သည်။ သူသည် ဂျပန်နွယ်ဖွား အေမရိကန်နိုင်ငံသား ြဖစ်သည်။ ယင်းသည် ဂျပန်နိုင်ငံတွင် နှစ်များစွာ ေအာင်လံလွှင့်ခဲ့ြပီးေနာက် ဆူမိုေလာကမှ အနားယူသွားေလသည်။
၁၉၈၅ ခုနှစ် ဇန်နဝါရီလတွင် ဂျပန်နိုင်ငံ တိုကျိုြမို့ရှိ ကျိုဂိုဂူေဒသတွင် “နယူးကိုကူဂျီကန်” အမည်ရှိ အမျိုးသားအားကစားခန်းမသစ်၌ ဆူမိုနပန်းသတ်ြပိုင်ပွဲကို စတင်ကျင်းပ၍ ဆူမိုသမိုင်းသစ်ကို စတင်ခဲ့သည်။ အဆိုပါ ကိုကူဂျီကန် အမျိုးသား အားကစားခန်းမသစ်၌ ၁၉၈၅ခုနှစ်၊ ဇန်နဝါရီလ ၁၃ရက်ေန့တွင် ဆူမိုနပန်းသတ်ြပိုင်ပွဲကို စတင်ကျင်းပခဲ့သည်။ ယင်းြပိုင်ပွဲသို့ ခန်းလံုးြပည့် ၁၅ရက် ပတ်လံုး အားကစားဝါသနာရှင်များ ြကွေရာက်အားေပး ြကည့်ရှု့ခဲ့ြကသည်။ ယင်းြပိုင်ပွဲတွင် ထိပ်တန်းဆူမိုနပန်းသမားြဖစ်သူ “ချီယိုနိုဖူဂျီ”က ၁၅-၀ မှတ်ြဖင့် အြပတ်အသတ်အနိုင်ရရှိကာ ဧကရာဇ်ဖလားြကီးကို ဆွတ်ခူးရရှိသွားေလသည်။
ဆူမို နပန်းသတ်အားကစားနည်းသည် ယခုအခါ အထက်တန်းေကျာင်းများနှင့် တက္ကသိုလ်များတွင် လည်း လူြကိုက်များသည့် အားကစားနည်း ြဖစ်ေပသည်။ ဂျပန်လူမျိုးတို့က မိမိတို့ ရိုးရာယဉ်ေကျးမှု ဓေလ့ကို ထိန်းသိမ်းနိုင်မှုသည် နိုင်ငံေတာ်ကို ကာကွယ်ေစာင့်ေရှာက်ရာေရာက်သည်ဟု ယံုြကည်ထား သည့်အတိုင်း ဂျပန်ရိုးရာ အားကစားတစ်ခုြဖစ်ေသာ “ဆူမို”ကို မေပျာက်မပျက်ေစရန် အားေပးချီး ေြမှာက်ြကေပသည်။
ထို့ေြကာင့် တစ်ချိန်က ဂျပန်ရိုးရာအားကစားနည်းတစ်ခုြဖစ်ေသာ ဂျူဒိုကိုသာလျှင် ကမ္ဘာကသိခဲ့ ေသာ်လည်း ယခုမူ ဆူမို နပန်းသတ် အားကစားနည်းသည် ကမ္ဘာအနှံ့ လူသိများလာသည့် အားကစားတစ်ရပ် ြဖစ်လာခဲ့ေပသည်။ ....။
ကျွန်ေတာ်သိသေလာက်သာ တင်ြပထားြခင်းြဖစ်ပါသည်။
ယှဉ်ြပိုင်သည့် နပန်းသမားနှစ်ဦးက တစ်ဦး၏ မာဝါရှီ ခါးဝတ်ကို အမိအရဆုပ်ကိုင်၍ တစ်ဖက်လူကို ေြမြပင်ေပါ်သို့ ေကျာနှင့်ကျေအာင် (သို့မဟုတ်)စည်းဝိုင်းအြပင်ဘက်သို့ကျေအာင် တွန်းထိုးနိုင်ြခင်း သည် ဆူမိုနပန်းသတ်ပွဲ၏ အဓိကနည်းနိဿရည်းြဖစ်သည်။ ဆူမိုသတ်ပွဲ၏ ထူးြခားချက်မှာ ကိုယ်အေလးချိန် ကန့်သတ်မှုမရှိြခင်းပင်ြဖစ်သည်။ ထို့ေြကာင့် စိန်ေခါ်သူတစ်ဦးအဖို့ မိမိြပိုင်ဘက် သည် မိမိထက် ခန္ဓာကိုယ် နှစ်ဆြကီးသူြဖစ်ပါေစ ၊ မိမိကိ်ုယ်ကို ယံုြကည်မှုြဖင့် ဝင်ေရာက်ယှဉ်ြပိုင်ရ ေသာ “ဆူမိုစိတ်ဓါတ်”ပင်ြဖစ်သည်။ ယင်းေြကာင့် ဆူမိုြပိုင်ပွဲဝင်မည့်သူတစ်ဦးအတွက် အဓိကလိုအပ် ချက်မှာ စိတ်ဓါတ်နှင့်ခွန်အားပင် ြဖစ်သည်။ ဆူမိုသမားတိုင်း အရိုးအဆစ်သန်မာသူ၊ အရပ်အေမာင်း ေကာင်းသူ (အနည်းဆံုး ၅ေပ ၁၁လက်မ ) ြဖစ်ရမည်။ ေြခလက်သန်မာ၍ ကိုယ်ခန္ဓာြကီးထွားရမည်။ ဆူမိုြပိုင်ပွဲတွင် မိမိခွန်အားကိုသံုး၍ ြပိုင်ဘက်ကို ယှဉ်ြပိုင်မည်ဟူေသာ ခိုင်မာသည့် ဇွဲ သတ္တိစိတ်ဓါတ် သည် အဓိကြဖစ်သည်။ ဤစိတ်ဓါတ်မျိုး ရရှိေစရန် ဆူမိုသမားတိုင်း “ဆာမူရိုင်းဆံထံုး”ကို ထားရသည်။
ဆူမိုနပန်းသမားတစ်ေယာက်ြဖစ်ရန်လည်း မလွယ်ကူေပ။ ထို့ေြကာင့် ဆူမိုသမားဦးေရ နည်းပါးြခင်း ြဖစ်သည်။ ဆူမိုသမားတစ်ဦးသည် ေန့စဉ် ပရိုတိန်းဓါတ်များေသာ “ချန်ကို”ေခါ် သားြပွမ်းဟင်းရည် နှင့် အာဟာရကို စားေသာက်ရသည်။ စားြပီးတိုင်း တစ်ေမှးအိပ်စက်အနားယူရသည်။ နံနက်ေစာေစာ ထ၍ ေလ့ကျင့်ရသည်။ ေနထိုင် စားေသာက်စဉ်မှာပင် မိမိကိုယ်ကို စိတ်ဓါတ်ခိုင်မာသူအြဖစ် အြမဲသတိရှိေနရမည် ြဖစ်သည်။
အဆိုပါ ဆူမိုနပန်းသတ်ပွဲများကို ဂျပန်နိုင်ငံတွင် နှစ်စဉ် အခမ်းအနားများြဖင့် စည်ကားသိုက်ြမိုက်စွာ ကျင်းပြမဲြဖစ်သည်။ ြပိုင်ပွဲကျင်းပပံုမှာ ဦးစွာပထမ “ယိုဘီဒါရှီ” ေခါ် ဒိုင်လူြကီးက နပန်းသတ်သမား များ ကွင်းထဲသို့ ဝင်မလာခင် ယှဉ်ြပိုင်ြကရမည့် နပန်းသမား၏ အမည်ကို ေဖာ်ထုတ်ေြကြငာေပး သည်။ ယင်းေနာက် နပန်းသမားများက ကွင်းကို သန့်စင်ေပးသည့်အေနြဖင့် ဆားများကို လက်ြဖင့် ဆုပ်၍ ပက်ဖျန်းေပးြကသည်။
ထို့ေနာက် “ရှီကို”ေခါ် ဟန်ေရးြပြကရသည်။ ဤသည်မှာ ေြခနှစ်ေချာင်းကိုကား၍ မတ်မတ်ရပ်ကာ ေြခတစ်ဖက်ေြမှာက်၍ ေအာက်သို့ ေဆာင့်နင်းြခင်း၊ ထို့ေနာက် အလားတူ အြခားေြခတစ်ဖက်ကို လည်း ေြမှာက်၍ ေဆာင့်နင်းြခင်းြဖစ်သည်။
နပန်းသတ်ရာတွင် တာဝန်ယူရသည့် ဒိုင်လူြကီးကို “ဂျိုဂျီ” ဟု ေခါ်ြကသည်။ နပန်းသတ်ပွဲ စတင်သည် နှင့် နပန်းသမားများသည် “ရှီကီရီ”ေခါ် ကွင်းလယ်တွင်ကုန်း၍ တစ်ဦးကိုတစ်ဦး မျက်နှာချင်းဆိုင်ကာ လက်သီးဆုပ်ကို ေအာက်ေြခသဲြပင်ေပါ်သို့ ေထာက်ထားရသည်။ ဤလှုပ်ရှားမှုကို ဂျိုဂျီေခါ် ဒိုင်လူြကီးက ပွဲစရန် အချက်မေပးမချင်း အြကိမ်အနည်းငယ်မျှ လုပ်ြပရသည်။
ထို့ေနာက် ဒိုင်လူြကီးက ြပိုင်ပွဲစတင်ရန်အချက်ေပးလိုက်သည့်အခါ တစ်ဦးနှင့်တစ်ဦး တွန်းထိုးရိုက် ပုတ်ြခင်း၊ ေြခနှင့်ခတ်ြခင်း၊ ေြခလိမ်ြခင်း သိုမဟုတ် ခါးဝတ်ကိုဆုပ်ကိုင်ကာ ေြမှာက်၍ရလျှင် တစ်ဖက် လူကို ကွင်ြပင်သို့ လွှင့်ပစ်ြခင်းတို့ကို ြကိုးပမ်းရသည်။ ပွဲတစ်ပွဲ အြပီးသတ်သည်ဆိုြခင်းမှာ နပန်းသမားတစ်ဦးကို ကွင်းထဲမှ အြပင်သို့ေရာက်သွားေအာင် ြပုလုပ်နိုင်ြခင်း (ဝါ) ြပိုင်ဘက်၏ ခန္ဓာ ကိုယ်ကို ေြမြပင်နှင့်ထိေအာင် လုပ်နိုင်ြခင်း ြဖစ်သည်။
သမိုင်းေြကာင်းအရဆိုလျှင် ဆူမို နပန်းသတ်ပွဲများသည် ဂျပန်နိုင်ငံတွင် လွန်ခဲ့ေသာနှစ်ေပါင်း ၁၅၀၀ ေကျာ် ကတည်းက ေပါ်ေပါက်လာခဲ့သည်။ ဂျပန်နိုင်ငံ၏ ေရှးေဟာင်းသမိုင်းမှတ်တမ်းများ အဆိုအရ ဆူမိုသည် ဂျပန်ဧကရာဇ်မင်းြမတ်၏ ေရှ့ေမှာက်တွင် ကစားရသည့် အားကစားနည်းြဖစ်သည်။ ေအဒီ ၇၃၀ ဝန်းကျင်ေလာက်တွင် ဧကရာဇ်ဘုရင်မင်းြမတ်က ပထမဦးဆံုးြပိုင်ပွဲကို ကျင်းပေပးခဲ့သည်။
ထိုအချိန်မှစ၍ အမျိုးသားရိုးရာ အားကစားအြဖစ် ဆူမိုသည် ေကျာ်ြကားလာြပီး နှစ်စဉ် ဇူလိုင်လ ရရက်ေန့တွင် ဧကရာဇ်မင်းြမတ်၏ နန်းေတာ်အတွင်း၌ ကျင်းပစြမဲြဖစ်သည်။
“အီတို”ေခတ် (၁၆၀၃-၁၈၆၇)တွင် ေြကးတန်းစား ဆူမိုနပန်းသမားများ ေပါ်ေပါက်လာခဲ့သည်။ ထိုစဉ်ကာလ၌ “ရှင်တို” ဘုရားေကျာင်းနှင့် ဗုဒ္ဓဘာသာဘုန်းြကီးေကျာင်းများ၌ ဆူမိုနပန်းသတ်ြပိုင်ပွဲ များ ကျင်းပ၍ ရန်ပံုေငွများ ရှာေဖွခဲ့ြကသည်။ အဆိုပါ ြပိုင်ပွဲများကို “ကန်ဂျင်ဇူမို” ဟု ေခါ်ေဝါ်ြက သည်။ ဤသို့ြဖင့် ေြကးတန်းစား ဆူမိုသက်တမ်းသည် အနှစ် ၃၀၀ ြကာြမင့်ခဲ့ြပီးေနာက် “ေမဂျီ”ေခတ် (၁၈၆၈-၁၉၁၂)တွင် ေခတ်သစ်ဂျပန်နိုင်ငံ စတင်ေပါ်ထွန်းလာသည်နှင့်အတူ ေြကးတန်းစား ဆူမိုကစားပွဲများလည်း ပိုမိုထွန်းကား ကျယ်ြပန့်လာခဲ့သည်မှာ “ရှိုဝါ”ေခတ် (၁၉၂၆) တိုင်ေအာင်ပင်ြဖစ်သည်။
၁၉၃၀ ြပည့်နှစ်များ၌ “ဖူတာဘာရာမာ”ဆိုသူသည် ဆူမိုသူရဲေကာင်းတစ်ေယာက်ြဖစ်သည်သာမက နိုင်ငံဂုဏ်ေဆာင် ဆူမိုနပန်းသမား အြဖစ်လည်း ေကျာ်ြကားခဲ့သည်။ သူသည် နပန်းသမား အေြမာက် များစွာကို အရှံုးမရှိ ယှဉ်ြပိုင်ေအာင်နိုင်ခဲ့ြပီး ဆူမိုနပန်းသတ်ပွဲေပါင်း ၉ဂပွဲမျှ ယှဉ်ြပိုင်အနိုင်ရခဲ့သည်။ သူ့စံချန်ကို မည်သူမျှ မချိုးနိုင်ေသးေပ။ ထို့ြပင် သူသည် “ဆူမို”ကို သန်းေပါင်းများစွာေသာ လူသားများ စိတ်ဝင်စားေအာင် ဆွဲေဆာင်နိုင်ခဲ့သူ ြဖစ်သည်။
၁၉၇၇ ခုနှစ်တွင် နိုင်ငံြခားထိပ်တန်း ဆူမိုနပန်းသမားတစ်ဦး ပါဝင်ယှဉ်ြပိုင်ြခင်းမှစတင်၍ ဆူမို သမိုင်းသစ်ကို စတင်ခဲ့သည်။ အဆိုပါြပိုင်ပွဲ၌ ဂျပန်ဆူမိုသမားများကို ေအာင်ပွဲခံသွားခဲ့ေသာ နိုင်ငံြခားသားမှာ အြခားသူမဟုတ်၊ ဟာဝိုင်ရီကျွန်းမှ “ဂျက်ဆီတာကာမီယာမာ”ဆိုသူ ြဖစ်သည်။ သူသည် ဂျပန်နွယ်ဖွား အေမရိကန်နိုင်ငံသား ြဖစ်သည်။ ယင်းသည် ဂျပန်နိုင်ငံတွင် နှစ်များစွာ ေအာင်လံလွှင့်ခဲ့ြပီးေနာက် ဆူမိုေလာကမှ အနားယူသွားေလသည်။
၁၉၈၅ ခုနှစ် ဇန်နဝါရီလတွင် ဂျပန်နိုင်ငံ တိုကျိုြမို့ရှိ ကျိုဂိုဂူေဒသတွင် “နယူးကိုကူဂျီကန်” အမည်ရှိ အမျိုးသားအားကစားခန်းမသစ်၌ ဆူမိုနပန်းသတ်ြပိုင်ပွဲကို စတင်ကျင်းပ၍ ဆူမိုသမိုင်းသစ်ကို စတင်ခဲ့သည်။ အဆိုပါ ကိုကူဂျီကန် အမျိုးသား အားကစားခန်းမသစ်၌ ၁၉၈၅ခုနှစ်၊ ဇန်နဝါရီလ ၁၃ရက်ေန့တွင် ဆူမိုနပန်းသတ်ြပိုင်ပွဲကို စတင်ကျင်းပခဲ့သည်။ ယင်းြပိုင်ပွဲသို့ ခန်းလံုးြပည့် ၁၅ရက် ပတ်လံုး အားကစားဝါသနာရှင်များ ြကွေရာက်အားေပး ြကည့်ရှု့ခဲ့ြကသည်။ ယင်းြပိုင်ပွဲတွင် ထိပ်တန်းဆူမိုနပန်းသမားြဖစ်သူ “ချီယိုနိုဖူဂျီ”က ၁၅-၀ မှတ်ြဖင့် အြပတ်အသတ်အနိုင်ရရှိကာ ဧကရာဇ်ဖလားြကီးကို ဆွတ်ခူးရရှိသွားေလသည်။
ဆူမို နပန်းသတ်အားကစားနည်းသည် ယခုအခါ အထက်တန်းေကျာင်းများနှင့် တက္ကသိုလ်များတွင် လည်း လူြကိုက်များသည့် အားကစားနည်း ြဖစ်ေပသည်။ ဂျပန်လူမျိုးတို့က မိမိတို့ ရိုးရာယဉ်ေကျးမှု ဓေလ့ကို ထိန်းသိမ်းနိုင်မှုသည် နိုင်ငံေတာ်ကို ကာကွယ်ေစာင့်ေရှာက်ရာေရာက်သည်ဟု ယံုြကည်ထား သည့်အတိုင်း ဂျပန်ရိုးရာ အားကစားတစ်ခုြဖစ်ေသာ “ဆူမို”ကို မေပျာက်မပျက်ေစရန် အားေပးချီး ေြမှာက်ြကေပသည်။
ထို့ေြကာင့် တစ်ချိန်က ဂျပန်ရိုးရာအားကစားနည်းတစ်ခုြဖစ်ေသာ ဂျူဒိုကိုသာလျှင် ကမ္ဘာကသိခဲ့ ေသာ်လည်း ယခုမူ ဆူမို နပန်းသတ် အားကစားနည်းသည် ကမ္ဘာအနှံ့ လူသိများလာသည့် အားကစားတစ်ရပ် ြဖစ်လာခဲ့ေပသည်။ ....။
ကျွန်ေတာ်သိသေလာက်သာ တင်ြပထားြခင်းြဖစ်ပါသည်။
Lin Oo (psy)
Posted by လင္းဦး(စိတ္ပညာ)
on 12/26/2007.
Filed under
ကျွန်ေတာ်သိသမျှ,
ကျွန်ေတာ့်အြမင်များ
.
You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0
