ဒီဇင်ဘာသည်
​​ေငွရည်လျှံကျ၊​ ြဖူလွလွနှင့်​​
လှပ​​ေလ​​ေသာအခါ.....
အရင်နှစ်က
အချစ်ဒီဇင်ဘာ၊​ အြပာ​​ေရာင်​​ေန့​​
ရင်​​ေငွ့​​လှံုဆဲ၊​ စိတ်စွဲရိပ်ထင်
သဇင်ရနံ့​​၊​ ဆွတ်ပျံ့​​ခံစား​​
နှင်း​​ြမို့​​စား​​ြဖစ်၊​ ခရစ်စမတ်ည
ညများ​​စွာ.......
အ​​ေအး​​ဖွဲ့​​ယှက်
​​ေအး​​စက်လက်ဖျား​​၊​ အသား​​ကွဲအက်
ဟက်တက်ြဖစ်​​ေစ...
အချစ်ရည်တူ
ြကည်ြဖူ​​ေတွ့​​ဆံု၊​ ​​ေန့​​​ေန့​​ညည
ကာလက​​ေလး​​၊​ ခဏ​​ေလး​​ထင်
ဒီဇင်ဘာလ၊​ လများ​​စွာ...
ြကင်နာပျက်ယွင်း​​
ခွဲခွာြခင်း​​​ေြကာင့်​​၊​ နှင်း​​ြမို့​​​ေတာ်မှ
အလှပို့​​စကတ်၊​ ပိုင်း​​ြဖတ်​​ေပး​​​ေဝ
နှုတ်ဆက်​​ေလသလား​​၊​ စကား​​မွန်ဆို
နှုတ်ခမ်း​​ချိုတို့​​၊​ ငိုမလိုမဲ့​​
နှင်း​​ရဲ့​​နံနက်၊​ မျက်ရည်စက်လက်ြဖင့်​​
လျှံသက်​​ေလျာ့​​​ေြကွ၊​ ​​ေြမခ​​ေလသလား​​။​
​​ေဝကွာ​​ေသာအခါ
ဒီဇင်ဘာညသည် ၊​ လက်ကာနှုတ်ဆက်
သဇင်ခက်ကို ၊​ ရက်စက်စိမ်း​​ကား​​
​​ေမ့​​မသွား​​ရန် ၊​ ချန်ထား​​ခဲ့​​ရစ်
ကျွမ်း​​ချစ်သူသာ၊​ ​​ေဝဒနာနှင့်​​
​​ေြဖ​​ေြပရာမဲ့​​ ကျန်ခဲ့​​သတည်း​​ ။​ ။​

Posted by လင္းဦး(စိတ္ပညာ) on 12/15/2007. Filed under ကဗျာများ​​, ကျွန်​​ေတာ့်​​အြမင်များ​​ . You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0